[Στίγμα] Χάπια

Αυτά είναι που με τρελαίνουν εμένα. Την ώρα που οι περισσότεροι εξ υμών και ημών, αμέριμνοι και άνετοι είχαμε αφοσιωθεί στις γυαλιστερές, την ταραμοσαλάτα, τον χαλβά, το τουρσί, το χταποδάκι και τα μύδια, ό,τι επιβάλλει τέλος πάντων η Καθαρή Δευτέρα, the Clean Monday που λέει ο λόγος, και άλλοι πώς θα πετάξει ο αϊτός με βροχή και αέρα, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, αυτός ο ακοίμητος φρουρός του έθνους, συνέτασσε ΤΗΝ πρόταση προς τους «θεσμούς». Που δεν είναι ακριβώς θεσμοί είναι η καρα-τρόικα η καταραμένη, αλλά την έχουν βαφτίσει πια «θεσμούς» των Βρυξελλών (όπως άλλωστε και τόσα άλλα πράγματα, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας τώρα).

Και όχι μόνο συνέταξε την πρόταση, αλλά την έστειλε και εντός της προθεσμίας που της είχε τεθεί –τρεις το μεσημέρι –μήπως και επιτευχθεί αυτή η ρημαδοσυμφωνία, η οποία έως τώρα είχε πάντως τα εξής αποτελέσματα (πριν καν τη δούμε, ε;) στο εκλογικό σώμα: αποδοχή ΣΥΡΙΖΑ 80%, αποδοχή Τσίπρα άλλο τόσο, καταλληλότητα στην πρωθυπουργία Τσίπρα έναντι Σαμαρά 70% (!), αν γίνονταν αύριο εκλογές, ΣΥΡΙΖΑ 50%, οι υπόλοιποι στην Εντατική κ.ο.κ.

Δεν έχω να συστήσω κάτι ιδιαίτερο για την περίπτωση. Ασπιρίνες, Depon, Ponstan, άντε και Panadol extra. Τίποτε άλλο, επί του παρόντος. Διότι, εγώ που τα έχω δει όλα, ή σχεδόν όλα τέλος πάντων, θα πω μόνο το εξής: δεν θα αργήσει ο καιρός που όλα αυτά θα είναι μια ανάμνηση (ωραία μόνο για συριζαίους), γιατί θα έρθουν τούμπα τα πράγματα. Τούμπα θεαματική. Σαν εκείνες του Ιωάννη Μελισσανίδη που του χάρισαν τα χρυσά και τα ασημένια στις Ολυμπιάδες, και ύστερα το αγόρι ζαλίστηκε από τις πολλές τούμπες και άρχισε να κυκλοφορεί με φούστες μεσάτες και μάτι βαμμένο.

Οχι πως θέλω να γίνω μάντης κακών για τον πρόεδρο Αλέξη, όχι. Αλλά επειδή έχω διαβάσει Ιστορία (εγώ, εκείνος δεν είμαι βέβαιος) γνωρίζω πως αυτός εδώ ο λαός που βαρύνεται ιστορικά με μερικές από τις πιο δραματικές αλλαγές/εκδιώξεις πολιτικής ηγεσίας (διώξαμε τον Τρικούπη, τον Βενιζέλο τον Ελευθέριο, ο άλλος πούυυυυ, και τόσους άλλους) μόλις καταλάβει την κοροϊδία δείχνει την έξοδο ακόμη και σε αυτούς που λάτρεψε.

Γιατί είναι νομοτέλεια όλα αυτά, και όποιος τα αγνοεί κακό του κεφαλιού του κάνει και τίποτε περισσότερο.

Φωνές από παντού

Επίσης, θέλω να πω ότι με ανησυχούν ιδιαίτερα οι αυξανόμενες φωνές στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ κατά της συμφωνίας που πασχίζει να πετύχει η κυβέρνηση και αυτός ο κλαρινογαμπρός Βαρουφάκης, η επιτομή του ναρκισσισμού. Για το παλικάρι, ενθυμείστε υποθέτω, έχω διαβλέψει ότι δεν θα μακροημερεύσει στην κυβέρνηση, και δεν αλλάζω την εκτίμησή μου.

Μάλιστα, σοβαρός οικονομικός παράγων, με γνώση και γνώμη για όσα εξελίσσονται στο προσκήνιο και το παρασκήνιο, μου είπε προχθές Κυριακή, λίγο πριν αρχίσει το ντέρμπι Παναθηναϊκός – Ολυμπιακός (με όσα έγιναν, δεν καταλαβαίνω γιατί ο κύριος Κοντονής υφυπουργός, δεν το διακόπτει αυτό το άθλιο πρωτάθλημα. Δηλαδή, τι άλλο περιμένει να γίνει για να το κάνει;) που θα βλέπαμε και οι δύο ως «βάζελοι», ότι «ο άνθρωπος δεν υπάρχει. Εχει καταφέρει να εξοργίσει και τους 18 συναδέλφους του στο Eurogroup».

Τον ρώτησα τι εννοεί. Μου απάντησε ευθέως:

–Απορώ πώς θα μπορέσει να λειτουργήσει μέσα σε ένα όργανο, στο οποίο δεν έχει ούτε ένα έρεισμα και όπου όλοι τον κοιτάζουν με μισό μάτι. Με έναν μιλούσε, τον ιταλό υπουργό Οικονομικών, έναν πολύ σοβαρό άνθρωπο, και φρόντισε να τον κάνει ρόμπα αποκαλύπτοντας όσα ο άλλος του είχε πει στη διάρκεια μιας κατ’ ιδίαν συνομιλίας τους –σε συνέντευξη στη RAI είχε αποκαλύψει ότι ο Πιερ Κάρλο Πάντοαν του είχε εξομολογηθεί ότι το χρέος της Ιταλίας δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί και η Ιταλία κινδυνεύει να χρεοκοπήσει.

Σιγά το πράγμα θα προσθέσω. Τον σινιόρε Πάντοαν τώρα τον γνώρισε. Εχω και καλύτερο: ο άνθρωπος που θεωρείται μέντοράς του στην οικονομία και στο πανεπιστήμιο είναι ο Γιάννης Στουρνάρας. Αυτός τον έφερε από την Αυστραλία, αυτός τον προώθησε στο πανεπιστήμιο, αυτός του άνοιξε δρόμους. Ποιος έκανε τη σκληρότερη και με προσωπικά χαρακτηριστικά επίθεση στον Στουρνάρα, όταν ο τελευταίος ανέλαβε υπουργός Οικονομικών στην κυβέρνηση Σαμαρά; Μα φυσικά το «ουάου» αγόρι Βαρουφάκης!

Φίλος του Στουρνάρα μού έλεγε εκείνες τις ημέρες «πόσο τραγικός είναι αυτός ο τύπος, ρε φίλε. Σπίτι του έτρωγε όταν χώρισε με τη γυναίκα του και δες τι του σέρνει του ανθρώπου».

Μα τι λέμε τώρα; «Το ουδείς ασφαλέστερος εχθρός του ευεργετηθέντος αχαρίστου» που είτε το είπε ο Σωκράτης είτε όχι, για κάτι τέτοιες περιπτώσεις κυκλοφορεί.

Οχι άλλο, όμως

Ο Γιώργος Χελάκης (συριζαίος, φίλος) είχε πει, πάλι, το «δεν περιγράφω άλλο» και το ακολουθώ (προκειμένου για Βαρουφάκη), διότι δεν θέλω σήμερα στις 5 το απόγευμα που θα κοιτάζει τον Σόιμπλε στα μάτια μέσω τηλεδιάσκεψης, να νιώσει ότι έχω συμβάλει να ρηγματωθεί το απαιτούμενο αρραγές εθνικό μέτωπο που απαιτούν οι περιστάσεις (χα!).

Προσοχή: θα τον κοιτάζει μόνο. Δεν θα μιλάει. Αυτός που θα μιλάει είναι ο κ. Χουλιαράκης, ο οποίος λέει θα κληθεί να στηρίξει την πρόταση που η κυβέρνηση έστειλε χθες στους «εταίρους».

–Πρόταση για συμφωνία είναι αυτή; ρώτησα μια πηγή μου στην κυβέρνηση.

–Οχι αγαπητέ, εμείς στείλαμε ένα πλαίσιο πολιτικής, που στην πραγματικότητα είναι το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ. Τι θα κάνουμε με τις συλλογικές συμβάσεις, τους μισθούς, τις συντάξεις, τα κόκκινα δάνεια, τους πλειστηριασμούς και λοιπά.

–Και περιμένετε να εγκρίνουν το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ;

–Περιμένουμε να μας υποδείξουν σε τι συμφωνούν και κυρίως σε τι διαφωνούν. Αυτό.

Τον βρήκα χαλαρό και τον άρχισα στις ερωτήσεις για τα τρέχοντα και κυρίως τις αντιδράσεις στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ.

–Ποιες αντιδράσεις; με ρώτησε έντονα.

–Δεν ρωτώ για τον Μανώλη Γλέζο. Ρωτώ ας πούμε για τον Λαπαβίτσα, που ζητάει έκτακτη σύγκληση των οργάνων.

–Να σου πω, εδώ που έχουμε φτάσει το θέμα μας είναι να συμφωνήσει ο Λαπαβίτσας και μια ομαδούλα που θέλει να γυρίσουμε στη δραχμή ή να συμφωνήσει το Eurogrouρ;

Αυτό είναι. Το είπα και προηγουμένως. Αντιγράφω Χελάκη και «δεν περιγράφω άλλο»!

Πρόβες

Θα το κρύψω; Δεν θα το κρύψω, όχι: είμαι με την Κομμουνιστική Τάση του ΣΥΡΙΖΑ, ο αγωνιστής! Η ΚΟΤΑ καταγγέλλει ότι αυτά που κάνει η χαρούμενη κυβέρνηση είναι παραμύθια και πως και Μνημόνιο θα υπογράψει, και μέτρα θα πάρει, και με την τρόικα συνδιαλέγεται και ως εκ τούτου ζητάει αλλαγή ηγεσίας στο κόμμα!

Τι να κάνω, προσαρμόζομαι. Μαθαίνω τον ύμνο της Διεθνούς αυτές τις ημέρες. Μπορώ και να τον τραγουδήσω, άμα χρειαστεί.