Αναζήτηση
Δεν ξέρω αν έτυχε να δείτε στο Ιντερνετ εκείνο το βιντεάκι που δείχνει τους μουσικούς της Φιλαρμονικής της Κοπεγχάγης να αιφνιδιάζουν, τον Απρίλιο του 2012, τους επιβάτες ενός συρμού στο μετρό της πόλης αρχίζοντας ξαφνικά να παίζουν τον διάσημο μουσικό σκοπό της σουίτας Νο 1 από το Πέερ Γκιντ του Εντβαρντ Γκριγκ. Η αντίδραση των επιβατών ήταν, απλώς, μαγική. Πολλοί έμειναν να χαμογελούν πλατιά, άλλοι πάλι αντιστάθμιζαν με ένα χαμόγελο τα βουρκωμένα μάτια τους.
Δεν ξέρω, επίσης, αν έτυχε ποτέ να βρεθείτε στο μετρό του Παρισιού και εκεί κάπου στον σταθμό της Οπερας να πλημμυρίσει ο συρμός από μια φωνή μαγική, φωνή αντάξια μιας σταρ της όπερας. Μου έτυχε πριν από μερικούς μήνες και αναζητώντας την πηγή, είδα μπροστά μου μια μικροκαμωμένη κυρία γύρω στα 45, εμφανώς ταλαιπωρημένη από τη ζωή. Ηταν συγκινητικό και στενόχωρο ταυτόχρονα.
Προσωπικά πάντως δεν γνώριζα ότι κάθε έξι μήνες το μετρό του Παρισιού κάνει οντισιόν ώστε να επιλεγούν οι 300 καλλιτέχνες ή τα γκρουπ που θα κερδίσουν την άδεια να εμφανίζονται «στη μεγαλύτερη παριζιάνικη σκηνή», τους διαδρόμους του μετρό. Περισσότεροι από 1.000 μουσικοί κυνηγούν επί του παρόντος και έως τα τέλη Απριλίου αυτή την άδεια, καλούμενοι να πείσουν μια κριτική επιτροπή αποτελούμενη από υπευθύνους της εταιρείας καθώς και απλούς επιβάτες. Η παράδοση κρατάει από το 1997 και έχει επιτρέψει να αναδειχθούν αρκετά ταλέντα όπως η Zaz και ο Κεζάια Τζόουνς.
Η νεαρή sΟem τραγουδάει με την κιθάρα της στο παρισινό μετρό εδώ και πέντε χρόνια. «Είμαστε λίγο σαν τα λουλούδια στο μέσο της μουντίλας» λέει. «Δίνουμε την ψυχή και την καρδιά μας για να κερδίσουμε λίγα ως αντάλλαγμα». Πολλές φορές η δουλειά είναι άχαρη, της έχει επιτρέψει όμως να κάνει μερικές καλές γνωριμίες, αυτή τη στιγμή προετοιμάζει τον δεύτερο δίσκο της, με χρηματοδότηση από το κοινό μέσω του ιστότοπου crowdfunding –τραγουδώντας live στο μετρό κάνει και λίγη διαφήμιση. «Είναι κάτι που σε κάνει ταπεινό, αλλά σου δίνει και αυτοπεποίθηση, μου επέτρεψε να ζω από το πάθος μου, αντί να κάνω μια δουλειά που δεν με εκφράζει. Είναι επίσης κουραστικό, αλλά μια κούραση που με κάνει υπερήφανη. Οταν επιστρέφω σπίτι μου, είμαι άδεια αλλά ευτυχισμένη». Δημοτικές εκλογές έρχονται, μετρό έχουμε, ταλέντα υπάρχουν –λοιπόν;
