Φαίνεται πως πραγματικά είχα κάνει λάθος, πως παρασύρθηκα από τις

ψευδαισθήσεις μου ή πως η παλιά επαναστατική ιδεολογία μου έπλασε τρομακτικές

εικόνες παντοδύναμων μυστικών πρακτόρων στην υπηρεσία των Αμερικανών. Σήμερα,

ξέρω πως δεν υπάρχουν, αλλιώς πώς να εξηγήσει κανείς την καταστροφή και τον

θάνατο που λυσσομανούν ολόγυρα; Ακόμα και οι πιο λογικοί άνθρωποι που γνωρίζω,

αναρωτιούνται μήπως οι Αμερικανοί έχουν μια υπερφυσική δύναμη που προκαλεί το

Κακό. Το αδιέξοδο στο οποίο βρίσκεται το Ιράκ κάνει τους ανθρώπους να θέτουν

μόνο παράλογα ερωτήματα, ώστε να αποφεύγουν τις απαντήσεις. Διότι απαντήσεις

όπως: «Κάναμε λάθος…», αναμφισβήτητα θα προκαλούσαν έντονο πόνο.

Τότε όμως, γιατί αυτή η αμερικανική κατοχή που ανέτρεψε το δεσποτικό καθεστώς,

προκάλεσε στη συνέχεια τόσες αδικαιολόγητες καταστροφές; Οι Ιρακινοί σίγουρα

δεν θέλουν να επιστρέψουν στο παρελθόν – δεν ξέρουν όμως και πώς να

προχωρήσουν προς το μέλλον. Από τη στιγμή που οι δυνάμεις κατοχής έγιναν

θεατές της φωτιάς που κατέκαψε τους θεσμούς, η κατοχή έπαψε να είναι μια

απελευθέρωση και έμεινε απλώς μια τυραννία. Με τον θάνατο της εξουσίας, ο

δρόμος καταλήφθηκε από κλέφτες, πλιατσικολόγους και πυρομανείς.

Δεν υπήρχαν, λοιπόν, πλέον παρά κλέφτες-φαντάσματα, πολίτες-φαντάσματα και μια

αντίσταση-φάντασμα. Σαν να γινόταν όλο το Ιράκ ένα εργαστήριο πειραμάτων για

τη μετατροπή όλου του πληθυσμού σε ζόμπι… Υπάρχει ένα σχέδιο

εκδημοκρατισμού, αλλά οδηγεί μόνο σε αέναες φιλονικίες ανάμεσα στα διάφορα

δόγματα… Στο πολιτικό κενό που γνωρίζει το Ιράκ, η αντίσταση πήρε τη μορφή

της τρομοκρατίας. Μέσα σε αυτό το χάος, ποια άλλη μορφή θα μπορούσε να είχε

πάρει;

Το κείμενο αυτό δημοσιεύθηκε στη φιλελεύθερη ιρακινή εφημερίδα

«Αλ-Μάντα», η οποία ιδρύθηκε επτά μήνες μετά την πτώση του Σαντάμ Χουσεΐν.

Τελευταία Νέα