Η κινητικότητα στη Βουλή, με αφορμή τις εξελίξεις γύρω από τον ΟΠΕΚΕΠΕ, δίνει αφορμή για βόλτες πολύ… παραγωγικές. Ετσι, χθες το μεσημέρι, τα μάτια όσων βρέθηκαν στο Εντευκτήριο έπεσαν σε ένα πολύ ενδιαφέρον πηγαδάκι. Περί τους είκοσι βουλευτές της ΝΔ είχαν περικυκλώσει τον Μάκη Βορίδη και τον άκουγαν προσεκτικά. Η συζήτηση αφορούσε, προφανώς, τη γνωστή υπόθεση, με τον Βορίδη να τους αναπτύσσει τη νομική επιχειρηματολογία για όσα αναφέρονται στη δικογραφία της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας και στις προτάσεις της αντιπολίτευσης για Προανακριτική Επιτροπή, υποστηρίζοντας (προφανώς) ότι δεν έχει καμία ποινική ευθύνη για υπουργική απόφασή του. Από τη συζήτηση ωστόσο, πιο ενδιαφέρουσα πολιτικά βρήκα τη διαπίστωση ότι ο Βορίδης θα είναι στο επόμενο διάστημα φωνή που θα εκφράζει μια ομάδα βουλευτών της ΝΔ. Δηλαδή, με αφορμή την υπόθεση αυτή θα μπορεί να λογίζεται, πια, ως ένας άτυπος «ομαδάρχης» εντός του κόμματος και της Κοινοβουλευτικής Ομάδας. Ας το κρατήσουμε αυτό γιατί στο μέλλον μπορεί να αποβεί χρήσιμο ερμηνευτικό εργαλείο.

Σε αντίθετη γραμμή

Πριν από λίγους μήνες, με αφορμή την απόφαση να παραπεμφθεί ο Χρήστος Τριαντόπουλος απευθείας σε Δικαστικό Συμβούλιο, αντί Προανακριτικής, η κυβέρνηση ανήγγειλε εμφατικά ότι πρέπει να αναθεωρηθεί το άρθρο 86 του Συντάγματος περί ευθύνης υπουργών. Ο Πρωθυπουργός δήλωσε, επί λέξει, τον Μάρτιο στη Βουλή ότι «αν θέλουμε να γεφυρώσουμε σχέσεις εμπιστοσύνης μεταξύ κοινωνίας και πολιτικού συστήματος, θα πρέπει να μη δίνουμε την εντύπωση ότι το πολιτικό σύστημα διά της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας έχει τη δυνατότητα να

προστατεύει πολιτικούς». Γιατί τα θυμήθηκα αυτά; Γιατί ο Αδωνις Γεωργιάδης, ερωτηθείς για τη δικογραφία της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας για τον ΟΠΕΚΕΠΕ και τα αιτήματα για Προανακριτική, τοποθετήθηκε σε εκ διαμέτρου αντίθετη γραμμή.

Παραθέτω ολόκληρη την απάντησή του: «Ο κάθε εισαγγελέας στην Ελλάδα, όταν πέφτει σε μια έρευνα σε έναν υπουργό, το Σύνταγμα τι λέει; Αμελητί το στέλνει στη Βουλή. “Αμελητί”

τι σημαίνει; Οτι δεν έχει δικαίωμα η Ευρωπαία Εισαγγελέας να μας πει αν θεωρεί ένοχο τον Βορίδη ή τον Αυγενάκη. Δεν έχει δικαίωμα. Ξέρετε τι δικαίωμα έχει μόνο; Λέει “δείτε αν

θέλετε να το ελέγξετε”. Ποιος έχει στο Σύνταγμα την αρμοδιότητα να κρίνει αν πρέπει να ελεγχθούν; Η Βουλή. Τι λέει η Βουλή; Η πλειοψηφία της. Ποιος έχει την πλειοψηφία στη Βουλή; Η ΝΔ. Τι αποφάσισε η ΝΔ; Οτι δεν χρειάζεται να ελεγχθούν. Τέλος». Διερωτάται κανείς αν αυτός είναι θεσμικός λόγος μιας κυβέρνησης που σέβεται τη δικαιοσύνη…

Το ΕΔΔΑ ζητεί εξηγήσεις

Στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) έφτασε η υπόθεση των μεταμεσονύχτιων αλλαγών που είχαν γίνει στις συνθέσεις του ΕΣΡ και της ΑΔΑΕ προ διετίας. Εν

μέσω της έρευνας για τις παρακολουθήσεις από την ΑΔΑΕ και λίγα 24ωρα πριν την εισήγηση στην ολομέλεια της Αρχής για επιβολή προστίμου στην ΕΥΠ. Εναντίον των διορισμών είχε προσφύγει ο ΔΣΑ στο ΣτΕ, για το γεγονός ότι η πλειοψηφία που απαιτείται επετεύχθη με… στρογγυλοποίηση προς τα πάνω, με τα 3/5 των 27 μελών να μετριούνται σε 17 αντί του 16,2. Το ΣτΕ δεν εξέτασε τότε το ζήτημα απορρίπτοντας την προσφυγή, κρίνοντας πως ο Δικηγορικός Σύλλογος δεν έχει έννομο συμφέρον. Το ΕΔΔΑ όμως, όχι μόνο την έκανε παραδεκτή αλλά τη χαρακτήρισε ως «υπόθεση βαρύνουσας σημασίας» (impact case) που θα εξεταστεί κατά προτεραιότητα από το Δικαστήριο. Το ΕΔΔΑ προχώρησε, μάλιστα, στην κοινοποίηση της προσφυγής στην ελληνική κυβέρνηση, απευθύνοντάς της ερωτήματα για εξηγήσεις, τα οποία πρέπει να απαντηθούν έως το τέλος Οκτωβρίου. Είναι – αν δεν έχω χάσει το μέτρημα – η τέταρτη προσφυγή που σχετίζεται με την υπόθεση των υποκλοπών, έστω και εμμέσως.

Μήνυμα από το κελί

Λίγο πριν από την ανακοίνωση της ποινής του από το τουρκικό δικαστήριο, ο δήμαρχος Κωνσταντινούπολης και αντίπαλος του Ερντογάν, Εκρέμ Ιμάμογλου, έστειλε επιστολή, από τις φυλακές του Σιλιβρί, όπου κρατείται από τον Μάρτιο, προς τον Γιώργο Παπανδρέου και τους συμμετέχοντες στο 27ο Συμπόσιο της Σύμης, που πραγματοποιείται στη Σκιάθο. Στο γράμμα του ο Ιμάμογλου εξηγεί πως ήθελε να παραστεί στο συνέδριο όπου «Γιώργο, με καλείς ευγενικά κάθε χρόνο». Δυστυχώς όμως «φέτος δεν είμαι μαζί σας στο νησί, αλλά σας απευθύνομαι μέσα από ένα κελί φυλακής…».