Έντυπη Έκδοση
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου του tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Αν είστε συνδρομητής μπορείτε να συνδεθείτε από εδώ:
Αν θέλετε να γίνετε συνδρομητής μπορείτε να αποκτήσετε τη συνδρομή σας εδώ:
Εγγραφή μέλους
Ερχεται και επανέρχεται στον δημόσιο διάλογο η πανεπιστημιακή αστυνομία. Τα προβλήματα είναι γνωστά αλλά με διαφορετική ένταση σε κάθε πανεπιστήμιο. Επομένως, δεν είναι δόκιμη μια οριζόντια λύση. Μπορούμε όλοι να συμφωνήσουμε στις εξής απλές διαπιστώσεις:
1. Τα πανεπιστήμια είναι δημόσιος χώρος όπου επιτρέπεται η ελεύθερη διακίνηση ιδεών με διάλογο και όπου οι αποφάσεις λαμβάνονται με την αρχή πλειοψηφίας, με απόλυτο σεβασμό όμως στη διατύπωση της γνώμης της μειοψηφίας.
2. Η επιβολή απόψεων με βία, προπηλακισμούς και καταλήψεις είναι απόλυτα καταδικαστέα.
Ενέργειες και πράξεις που παραβιάζουν τα παραπάνω σημεία δεν πρέπει να γίνονται και δεν είναι αποδεκτές από την πανεπιστημιακή κοινότητα.
Το μεγάλο ερώτημα όμως που βάζει η ίδια η κοινωνία είναι: Γιατί συμβαίνουν, τι κάνετε, γιατί δεν αντιδράτε;
Η απάντηση είναι πολύ απλή. Μειοψηφικές ομάδες για σειρά ετών στηριζόμενες στην αδιαφορία, στον φόβο και στην έλλειψη μέτρων προχώρησαν σε σειρά παρεμβατικών ενεργειών. Οφείλουμε να ζητήσουμε συγγνώμη όλη η πανεπιστημιακή κοινότητα από την κοινωνία που επιτρέψαμε αυτή τη κατάσταση. Ταυτόχρονα όμως με τόλμη και αποφασιστικότητα να προτείνουμε λύσεις οι οποίες θα λαμβάνουν υπ' όψιν τις ιδιαιτερότητες κάθε πανεπιστημίου και θα δώσουν αποτελέσματα. Οχι άλλες άγονες αντιπαραθέσεις και επικοινωνιακές πολιτικές.
Πρέπει να λάβουμε υπ' όψιν μας πως υπάρχουν ομάδες με πολύ θυμό και χωρίς προτάσεις, οι οποίες επιθυμούν να συνεχιστεί αυτή η κατάσταση. Ηλθε όμως η ώρα να γυρίσουμε σελίδα στα πανεπιστήμια. Το θέλει η κοινωνία και - το πιο σημαντικό - το επιβάλλουν οι εποχές.
Η πρόταση που βάζουμε στον δημόσιο διάλογο είναι η εξής:
Η Πολιτεία ενισχύει τις υπηρεσίες φύλαξης και προστασίας των πανεπιστημίων, με ανθρώπινο δυναμικό και εξοπλισμό. Αν σε κάποιο πανεπιστήμιο συμβαίνουν πράξεις που δεν μπορεί να αντιμετωπίσει η υπηρεσία φύλαξης, προστασίας και ασφάλειας, με ευθύνη του πρύτανη και της συγκλήτου καλείται η αστυνομία. Αν δεν κληθεί η αστυνομία από πρύτανη και σύγκλητο, τότε ο αρμόδιος εισαγγελέας τούς παραπέμπει για παράβαση καθήκοντος.
Μια τέτοια πρόταση πρέπει να τύχει και της στήριξης και της αποδοχής όλων μας, χωρίς υποσημειώσεις. Ξεκάθαρες απόψεις. Τα πανεπιστήμιά μας πρέπει να γίνουν πανεπιστήμια χωρίς παρεμβατικές ενέργειες και η ακαδημαϊκή κοινότητα έχει χρέος να βοηθήσει για να γίνει αυτό. Πρέπει να σπάσουμε τη σιωπή, να τολμήσουμε και να διασυνδέσουμε το πανεπιστήμιο με τις παραγωγικές δυνάμεις για να γίνει αναπτυξιακός βραχίονας. Να προσπαθήσουμε για αυτόν τον θρίαμβο.
Πιστεύουμε πως η μόνιμη παρουσία πανεπιστημιακής αστυνομίας στα πανεπιστήμια θα δημιουργήσει περισσότερα προβλήματα από αυτά που θα έλθει να λύσει. Αντίθετα, η πρόταση που βάζουμε στον δημόσιο διάλογο έχει περισσότερες πιθανότητες να πετύχει, γιατί απλά θα φέρει όλη την πανεπιστημιακή κοινότητα προ των ευθυνών της και επομένως θα έχει αποτελέσματα.
Κάνω έκκληση να μην οδηγήσουμε τα πράγματα σε διχασμούς αλλά σε θριάμβους. Αυτό όμως θα γίνει όταν πάψει η αδιαφορία και αναλάβουμε τις ευθύνες μας. Ολα αυτά τώρα, πριν είναι πολύ αργά. Δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα και κανέναν.
Ο Χρήστος Ι. Μπούρας είναι πρύτανης του Πανεπιστημίου Πατρών
