Πέρυσι έχασα τον δάσκαλό μου, τον φίλο μου και έναν πολύτιμο ερευνητή και ο κόσμος έχασε έναν λαμπρό οικονομολόγο. Ο Ρίτσαρντ Κούπερ ήταν ένας από τους επιτηρητές μου όταν συνέχιζα το διδακτορικό μου στο Yale. Ο Κούπερ διασφάλισε ότι εφάρμοσα τις ιδέες μου στη χάραξη πολιτικής, έτσι ώστε να έχουν πραγματικό αντίκτυπο. Για αυτό θα είμαι για πάντα ευγνώμων. Το έργο του Κούπερ εξέτασε την αλληλεξάρτηση των οικονομικών πολιτικών των χωρών. Ανέπτυξε τις ιδέες του κυρίως στο κεϊνσιανό πλαίσιο, στο οποίο η δημοσιονομική πολιτική είναι το κύριο εργαλείο χάραξης πολιτικής, και έδειξε πώς ο πόσο προσεκτικά σχεδιασμένος διεθνής συντονισμός των φορολογικών πολιτικών θα βελτίωνε τα αποτελέσματα για όλους. Συγκεκριμένα, ο Κούπερ ανέπτυξε τη «θεωρία της ατμομηχανής», σύμφωνα με την οποία οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Γερμανία και η Ιαπωνία – οι τρεις «ατμομηχανές» – θα «τραβήξουν» το παγκόσμιο οικονομικό τρένο στην ασφάλεια ύστερα από μια ύφεση στη δεκαετία του 1970. Η θεωρία τέθηκε σε εφαρμογή στη Σύνοδο Κορυφής του G7 το 1978.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ