Κάθε κακό είναι και μια ευκαιρία για επανόρθωση. Τα κράτη συγκροτούν την άμυνά τους έπειτα από μεγάλες καταστροφές. Αυτό βέβαια δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να σημαίνει πως θα περιμένουμε παθητικά το επόμενο κακό για να διορθωθούμε συλλογικά. Η επέλαση της Μήδειας πριν από λίγο καιρό είναι ένα παράδειγμα. Για να διαπιστώσουμε σε ποιο σημείο βρισκόμαστε αλλά και για να σχεδιάσουμε άμεσα την αποτρεπτική πολιτική μας. Ενα τρανταχτό σήμα κινδύνου ήταν αυτό για την ετοιμότητα και τη συνοχή του συστήματος ηλεκτροδότησης. Το γεγονός πως δεκάδες χιλιάδες νοικοκυριά έμειναν χωρίς ρεύμα για μακρύ διάστημα μόνο προβληματισμό μπορεί να πυροδοτήσει.

Το σημερινό για παράδειγμα ρεπορτάζ των «ΝΕΩΝ» αποκαλύπτει πως βάσει στοιχείων του Συμβουλίου Ευρωπαίων Ρυθμιστών Ενέργειας (CEER) το ελληνικό δίκτυο διανομής είναι από τα πλέον ευάλωτα στην Ευρωπαϊκή Ενωση! Ο μέσος ετήσιος χρόνος διακοπής ανά πελάτη στην Ελλάδα είναι τα 119 λεπτά. Οταν σε άλλες χώρες της ΕΕ είναι κάτω από τα 20 λεπτά της ώρας. Επίσης η Ελλάδα ανήκει στις χώρες που έχουν το μικρότερο μέρος του δικτύου διανομής υπόγειο. Υπό αυτή την έννοια ορθώς ο ΔΕΔΔΗΕ έχει προτείνει προς χρηματοδότηση από το Ταμείο Ανάκαμψης έργα ύψους 900 εκατ. ευρώ που αφορούν υπογειοποιήσεις και άλλα έργα.

Είναι τουλάχιστον παράδοξο στην εποχή της Ψηφιακής Επανάστασης να βυθιζόμαστε στο σκοτάδι ή τα δίκτυά μας να παραμένουν ίδια με εκείνα του ’50. Μια νέα Χάρτα ανθεκτικών και «έξυπνων» δικτύων βέβαια απαιτεί χρόνο και πολύ περισσότερο όταν έχει προηγηθεί στασιμότητα και αποεπένδυση πενταετίας. Αξίζει όμως να προχωρήσουμε.