Τα πράγματα έδειχναν δύσκολα από την αρχή. Πριν από περίπου ένα χρόνο, στις πρώτες εβδομάδες της πανδημίας τα νοσοκομεία της Ιταλίας είχαν πλημμυρίσει από κρούσματα, οι νεκροί αυξάνονταν δραματικά και η χώρα έκανε έκκληση για αναπνευστήρες. Τι έκαναν οι χώρες – εταίροι στην ΕΕ; Η κάθε μία έδινε τη δική της μάχη για να εξασφαλίσει όσους περισσότερους μπορούσε, ακόμα και εάν δεν είχε τόσα κρούσματα. Τότε η Ρώμη έκανε λόγο για «έλλειψη αλληλεγγύης».  Λίγους μήνες αργότερα και ενώ ολόκληρη η Ευρώπη βρισκόταν στο μάτι του κυκλώνα της πανδημίας, οι «27» έπειτα από μακρές διαπραγματεύσεις συμφώνησαν στο Ταμείο Ανάκαμψης των 750 δισ. ευρώ, όμως οι διαφωνίες συνεχίστηκαν λόγω της κατάστασης του κράτους δικαίου στην Ουγγαρία και την Πολωνία. Ολα αυτά δημιούργησαν εύλογα ερωτήματα για τις κοινές αξίες των κρατών – μελών. Οι διαφωνίες στο εσωτερικό που προκαλούν καθυστερήσεις, συνδυασμένες με τις αργές κινήσεις που απαιτεί η φαραωνική γραφειοκρατία των Βρυξελλών, φέρνουν την Ευρωπαϊκή Ενωση να υπολείπεται άλλων στο θέμα των εμβολιασμών. Το θέμα αναδεικνύεται ξανά και ξανά. Ομως φαίνεται ότι ούτε μια τόσο επείγουσα κατάσταση όπως η πανδημία, δεν μπορεί να ταρακουνήσει τα στάσιμα νερά των Βρυξελλών.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή