Η κρίση στην Κύπρο (Ενωση, διακοινοτικές συγκρούσεις, τουρκική εισβολή) υπήρξε η θρυαλλίδα ανάφλεξης των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Η συντήρηση της εκκρεμότητας του Κυπριακού και η εξ αυτής συνεχής αντιπαράθεση της Κυπριακής Δημοκρατίας με την Τουρκία κράτησε μέχρι τώρα ανοικτή την ελληνοτουρκική διένεξη με έξαρση της έντασης κάθε φορά που υπάρχει υποτροπή στην κυπριακή κρίση. Το ιστορικό άνοιγμα του Ελσίνκι (Δεκ. 1999), βάζοντας στις ράγες τη λύση του Κυπριακού (2002-2004), αναθέρμανε και τον διάλογο Ελλάδας – Τουρκίας την ίδια περίοδο για διευθέτηση των διαφορών τους. Η ματαίωση της λύσης στην Κύπρο το 2004, με δική μας υπαιτιότητα, σε συνάρτηση με την πτώση Σημίτη στην Ελλάδα, πάγωσε και τον ελληνοτουρκικό διάλογο. Η δεύτερη ματαίωση της λύσης το 2017, πάλι με δική μας υπαιτιότητα, και, στη συνέχεια, οι πολιτικές ακροβασίες Αναστασιάδη – στις οποίες ενέπλεξε και την Ελλάδα – για δημιουργία κλοιού κατά της Τουρκίας στην ανατολική Μεσόγειο οδήγησαν σε νέα υποτροπή της έντασης που τύλιξε και την Ελλάδα σύροντάς την στα πρόθυρα πολεμικής σύρραξης με την Τουρκία. Διαδοχικές ελληνικές κυβερνήσεις από το ’74 και εντεύθεν έθεταν την επίλυση του Κυπριακού ως προϋπόθεση για αποκατάσταση των σχέσεων με την Τουρκία. Αυτό όχι μόνο δεν βοήθησε αλλά άνοιγε κάθε τόσο και νέα μέτωπα διευρύνοντας και οξύνοντας τις διαφορές.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή