Η μεγάλη μοναξιά

Υπάρχει ένα αριστουργηματικό μονόπρακτο του Λουίτζι Πιραντέλο με τίτλο «Ο άνθρωπος με το λουλούδι στο στόμα». Σε έναν σταθμό του τρένου, όπου στη μικρή πλατεία έξω από το οίκημα υπάρχει ένα υπαίθριο καφενείο που εξυπηρετεί τους ταξιδιώτες που αναμένουν τον συρμό για να πάνε στην πόλη τους, συνήθως έμποροι, παραγγελιοδόχοι, δάσκαλοι και πολίτες που έχουν επισκεφτεί γιατρούς, όταν ανοίγει η αυλαία με αυτό το σκηνικό, βλέπουμε ένα τραπεζάκι, δυο καρέκλες και στο βάθος ζωγραφιστή η εκκλησία της πόλης, ενώ από το καφενείο ξεκινάει ένας δρόμος που πάει προς το κέντρο της πόλης. Σε λίγο, στην έρημη σκηνή, λαχανιασμένος και κρατώντας μια βαλίτσα, έρχεται και ρίχνεται σε μια από τις καρέκλες ένας μεσόκοπος άντρας που σαφώς επρόκειτο να ταξιδέψει και δεν πρόλαβε το τρένο και, πιθανόν, έκανε ολιγόλεπτη στάση στον συγκεκριμένο σταθμό. Μάλλον βρισκόμαστε σε γειτονιά της Ρώμης, από όπου διέρχεται το τρένο που οδεύει προς την επαρχία. Ο απελπισμένος ταξιδιώτης, που πρέπει να περιμένει την επόμενη διέλευση, παραγγέλνει καφέ και σε λίγο εμφανίζεται ένας καθωσπρέπει πολίτης μεσήλικας, τον πλησιάζει και του ζητά, αν του επιτρέπει, να καθίσει στο κενό κάθισμα. Ενοχλημένος ο αναμένων ταξιδιώτης ενδίδει και τότε ο απροσδόκητος ομοτράπεζος αρχίζει και του απευθύνεται, δείχνοντάς του στα χείλη του μια περίεργη σαν μπουμπούκι που σκάει πληγή και ύστερα, με κάθε λεπτομέρεια, του περιγράφει πως είδε μια υπάλληλο σε ζαχαροπλαστείο να τυλίγει με ακρίβεια στις κινήσεις της ένα πακέτο και πως επιδέξια έδεσε τον φιόγκο και ίσιασε τις άκρες της κορδέλας. Υστερα περιέγραψε μιαν αόρατη και ως τώρα απαρατήρητη από τους κατοίκους σχισμή στο καμπαναριό της εκκλησίας. Στην απορία του ενοχλημένου συντράπεζου τι τον ενδιαφέρουν όλα αυτά, ο απροσδόκητος σύντροφος του αποκαλύπτει πως η πληγή, δίκην τριαντάφυλλου, στο χείλος του είναι επιθυλίωμα, δηλαδή ένας θανατηφόρος καρκίνος. Ο απροσδόκητος επισκέπτης, βαίνοντας προς το μοιραίο, αποχαιρετούσε τον κόσμο και τώρα πια ανακάλυπτε καθημερινές δραστηριότητες ή γεγονότα, πριν αδιάφορα, να παίρνουν γιγαντιαία αξία. Σε ένα διήγημα του Βικέλα, ο εφημέριος του ναού μιας κωμόπολης καλείται να μεταλάβει έναν συντοπίτη που πεθαίνει από χολέρα. Και πρέπει να ξεπεράσει τη φοβία του και τον πιθανό κίνδυνο να κολλήσει. Στο έργο του Ιψεν «Μπραντ» ένας ιερέας, του οποίου το παιδί είναι ετοιμοθάνατο, καλείται να μεταλάβει έναν επίσης ετοιμοθάνατο ποιμένα σε μακρινή περιοχή. Δίλημμα τραγικό. Αλλά επιλέγει το καθήκον του ιερέα και πορεύεται προς τον ξένο ασθενή.