Δέκα ποιήματα από τη μαθητική περίοδο του Ντίνου Χριστιανόπουλου (όταν ήταν 16-17 ετών), που δημοσιεύτηκαν στη εφημερίδα «Μακεδονία», είναι η «εισαγωγή» του «Εντευκτηρίου» στο τεύχος 120-121. Και ακολουθεί η εξιστόρηση του εκλιπόντος ποιητή στον εκδότη Γιώργο Κορδομενίδη, τον Νοέμβριο του 1987, για τα «χρόνια της κατακραυγής» (1950-1954). Τότε που η δημοσίευση της πρώτης συλλογής του, «Εποχή των ισχνών αγελάδων», είχε προκαλέσει αντιδράσεις στον κοινωνικό του περίγυρο: «Μου φέρονταν πολύ απαίσια, μεγάλοι και μικροί με απέφευγαν σαν να είχα χολέρα, οι κατηχητικές συναδέλφισσές μου στο πανεπιστήμιο με έβλεπαν και γύριζαν με βδελυγμία το πρόσωπό τους. Τότε κατάλαβα τι δύσκολο πράγμα είναι να τα βάλεις με έναν ολόκληρο κόσμο και με ολόκληρη την κοινωνία». Από την ενότητα της ξένης και ελληνικής πεζογραφίας και ποίησης ξεχωρίζουμε, για τις ανάγκες του σημειώματος, τα τέσσερα ποιήματα της Τόνι Μόρισον (απόδοση: Αννα Κουστινούδη) και τα 8 του Γιοαχίμ Σαρτόριους (Ντάντη Σιδέρη Σπεκ), καθώς και το αφήγημα «Ο γιος κανενός» του αμερικανού στυλίστα Μαρκ Σλούκα («Εχασα τον πατέρα μου την περασμένη χρονιά, και αυτή μου φαίνεται ότι είναι η σωστή λέξη επειδή εξακολουθώ να τον αναζητώ. Λες και είναι αγνοούμενος…»). Για την ιστορία, πλήρες αφιέρωμα στον Ντίνο Χριστιανόπουλο το «Εντευκτήριο» έχει φιλοξενήσει στο τεύχος 95 (2011).







