Έντυπη Έκδοση
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου του tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Αν είστε συνδρομητής μπορείτε να συνδεθείτε από εδώ:
Σύνδεση μέλους
Αν θέλετε να γίνετε συνδρομητής μπορείτε να αποκτήσετε τη συνδρομή σας εδώ:
Εγγραφή μέλους
Με αφορμή την απαράδεκτη αντίδραση κάποιων κατοίκων στα Βρασνά επανήλθε, δυστυχώς με άσχημο τρόπο, στη δημόσια συζήτηση ο ρόλος των τοπικών κοινωνιών και της Αυτοδιοίκησης στο ζήτημα της διαχείρισης του Προσφυγικού.
Το προηγούμενο διάστημα παρακολουθήσαμε όλοι μια έντονη προσπάθεια της κυβέρνησης να αλλάξει την ατζέντα στο ζήτημα αυτό, κάνοντας λόγο για μεταναστευτικό ζήτημα και όχι προσφυγικό, να επιμένει πάρα πολύ στην πρώτη φάση της διαχείρισης όπως αυτή έχει διαμορφωθεί, δηλαδή την εφαρμογή της «συμφωνίας» ΕΕ - Τουρκίας, τη φύλαξη των συνόρων, την ταχύτητα της διαδικασίας ασύλου (παρουσίασε νομοσχέδιο για το θέμα), ενώ έκλεινε τη συζήτηση με την αύξηση των επιστροφών και των απελάσεων για όσους δεν έχουν δικαίωμα προστασίας. Δεν έγινε καμία αναφορά σε πολιτικές ένταξης για τους αναγνωρισμένους πρόσφυγες.
Αυτό κατά την άποψή μου έχει δημιουργήσει την αίσθηση ότι αυτά που ανακοίνωσε η κυβέρνηση είναι από μόνα τους αρκετά ώστε, περίπου, να σταματήσουν οι ροές και όλοι να επιστραφούν με ελάχιστες εξαιρέσεις.
Ετσι όταν μπήκε σε εφαρμογή η επιχείρηση αποσυμφόρησης των νησιών, πράγμα που σημαίνει ότι κάποιες χιλιάδες άνθρωποι θα πρέπει να μεταφερθούν στην ενδοχώρα, να προκαλούνται αντιδράσεις αφού «αλλιώς μας τα είπαν».
Η υποδοχή και φιλοξενία, η διαδικασία ασύλου και η κοινωνική ένταξη δεν είναι χωριστές διαδικασίες, δεν υπάρχουν στεγανά μεταξύ τους και το πώς εφαρμόζονται, ειδικά όταν υπάρχουν αυξημένες ροές είναι ένα εθνικό ζήτημα όπου όλοι, πολίτες, Τοπική Αυτοδιοίκηση και κρατικός μηχανισμός έχουν ρόλο και πρέπει να αλληλεπιδρούν.
Ο υπουργός έκανε συνάντηση με τους περιφερειάρχες για την εύρεση χώρων, στο τέλος όλοι δήλωσαν ότι θα βοηθήσουν χωρίς όμως να παρουσιάσουν κάποιο σχέδιο. Στη συνέχεια ξεκίνησε, υπό πίεση, η μεταφορά από τα νησιά, άναρχα και με μια αίσθηση τυχαιότητας, χωρίς επικοινωνία και σχέδιο. Το αποτέλεσμα είναι τα Βρασνά. Προφανώς δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για τη στάση των κατοίκων, απλά υποστηρίζω ότι τα πράγματα δεν αναλύονται ευθύγραμμα.
Οταν έχει φορτιστεί η δημόσια συζήτηση με τέτοιο τρόπο και υπάρχει η αίσθηση ότι «εδώ μας φέρνουν ανθρώπους που δεν έχουν δικαίωμα προστασίας» η αντίδραση είναι αναμενόμενη. Ειδικά όταν ο λόγος για τον οποίο φορτίζεται αρνητικά η δημόσια συζήτηση, έστω και ασυνείδητα, είναι πάντα ο ίδιος: η λογική της αποτροπής. Πρέπει να δημιουργηθεί ένα «δύσκολο» περιβάλλον υποδοχής, ώστε να καταλάβουν αυτοί που θέλουν να έρθουν ότι δεν είναι καλοδεχούμενοι, δεν θα βρουν αυτό που ψάχνουν, η Μόρια και τα άλλα hot spots στα νησιά υπηρετούν, δυστυχώς, την ίδια λογική. Η συμφωνία ΕΕ - Τουρκίας είναι το κατεξοχήν εργαλείο αυτής της πολιτικής, πολιτικής που έχει αποτύχει παταγωδώς.
Η εμπλοκή των παραγόντων που ανέφερα παραπάνω δεν γίνεται μόνο με παρεμβάσεις από τα πάνω και μέσα στο πλαίσιο του επείγοντος και της απειλής. Χρειάζεται διαβούλευση, την παρουσίαση ενός συγκεκριμένου σχεδίου, κίνητρα και σαφείς δεσμεύσεις.
Ζούμε σε μια χώρα που ποτέ δεν εφάρμοσε μια ολοκληρωμένη πολιτική μετανάστευσης και κοινωνικής ένταξης, μια χώρα που ζει στην γκρίζα ζώνη ανάμεσα στη δόξα του Γιάννη Αντετοκούνμπο και την ντροπή της Μανωλάδας.
Αυτά δεν αλλάζουν από τη μια μέρα στην άλλη, θέλει δουλειά, επένδυση και αλλαγή πολιτικής. Θέλει επίσης έναν άλλο τρόπο στην παρουσίαση του ζητήματος. Ας φανταστούμε τον Πρωθυπουργό να μιλάει για το Προσφυγικό όπως μίλησε για το συμβάν «Τζόκερ», ψύχραιμα, συναινετικά, αφήνοντας χώρο για αλλαγές και συνεννόηση.
Δυστυχώς στο Προσφυγικό τον τόνο δίνουν διάφοροι αλαλάζοντες βουλευτές, οι οποίοι ανταγωνίζονται σε ρατσιστικές και ξενοφοβικές διατυπώσεις.
Ο Λευτέρης Παπαγιαννάκης είναι αντιδήμαρχος του Δήμου Αθηναίων για θέματα Μεταναστών, Προσφύγων και Αποκέντρωσης
