Πάει καιρός από τότε που η εθνική ομάδα μπάσκετ έφερε τον τίτλο «επίσημη αγαπημένη». Ασφαλώς και η αγάπη του κόσμου ουδέποτε μειώθηκε σε μεγάλο βαθμό, ωστόσο οι όχι αξιόλογες πορείες σε (επίσημα) διεθνή τουρνουά έφεραν πάγωμα στο χαμόγελο και κατ’ επέκταση έστρεψαν αλλού το ενδιαφέρον του κοινού. Ενα μετάλλιο σε σπουδαία διοργάνωση ήταν για χρόνια κάτι που ισοδυναμούσε με άπιαστο όνειρο. Πάντα το θέλαμε, ποτέ δεν το πλησιάζαμε. Οσα και να έλεγαν οι ειδήμονες, τα σημαντικά ραντεβού περισσότερο έφερναν στην επιφάνεια τα προβλήματα και λιγότερο έδιναν την ευκαιρία στους φίλους του μπάσκετ να ικανοποιηθούν με το θέαμα που πρόσφερε η ομάδα.
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ
