Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένας πρίγκιπας που ήθελε να παντρευτεί μια αληθινή πριγκίπισσα. Οσο όμως κι αν έψαχνε, δεν μπορούσε να βρει την ιδανική. Ενα βράδυ ξεσπάει μια τρομερή καταιγίδα και μια κοπέλα βρεγμένη και ξυπόλητη εμφανίζεται στο παλάτι λέγοντας ότι είναι πριγκίπισσα. Μόλις εκείνος την αντικρίζει, την ερωτεύεται κεραυνοβόλα και κάπου εκεί ξεκινά η περιπέτεια επί σκηνής. Η διάσημη ιστορία του παραμυθά Χανς Κρίστιαν Αντερσεν «Η πριγκίπισσα και το μπιζέλι» παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα ως παιδική όπερα. Η Εθνική Λυρική Σκηνή ετοίμασε το έργο του αυστριακού συνθέτη Ερνστ Τοχ, σε μουσική διεύθυνση και μετάφραση Νίκου Βασιλείου και σκηνοθεσία – χορογραφία Αποστολίας Παπαδαμάκη.

Η «Πριγκίπισσα και το μπιζέλι», αν και έχει αναγνωριστεί ως μια διαχρονική παιδική όπερα με μουσική μεγάλης συναισθηματικής έντασης, κάτω από το επίπεδο του παραμυθιού πραγματεύεται χωρίς εκπτώσεις σημαντικά ζητήματα. «Ο Τοχ χρησιμοποιεί την ιστορία με το μπιζέλι και την πριγκίπισσα για να δείξει ότι ο κάθε άνθρωπος έχει δικαίωμα στην αγάπη, να ερωτεύεται, να διαλέγει τον σύντροφό του από έρωτα και όχι από καθήκον ή κοινωνικές ανάγκες. Στην ουσία μιλάει για το δικαίωμα των νέων ανθρώπων να καθοδηγηθούν από τα συναισθήματά τους και όχι από αυτά που πρέπει να κάνουν» τονίζει η σκηνοθέτρια μιλώντας στo «Νσυν».

Η Αποστολία Παπαδαμάκη φέρνει στη σκηνή, μαζί με τους μονωδούς και τη χορωδία, 14 σπουδαστές της Ανώτερης Επαγγελματικής Σχολής Χορού της Λυρικής. «Ο τρόπος που σκηνοθετώ και χορογραφώ δεν έχει καμία σχέση με τον ρεαλισμό. Μιλάμε για υπερρεαλισμό και βασίζομαι πάρα πολύ κινησιολογικά και αισθητικά σ’ αυτό. Είναι κάτι μεταξύ εικονογραφημένου παραμυθιού και εικονικής πραγματικότητας. Εχει πάρα πολλά έντονα χρώματα, υπερβολικά κοστούμια, η κίνηση είναι υπερβολική. Είναι σαν να είναι βγαλμένα από κόμικ, όχι φωναχτά αλλά σε πιο ήρεμο επίπεδο. Γιατί θεωρώ ότι για να εξάψω τη φαντασία του παιδικού μυαλού, είναι πάρα πολύ σημαντικό για εμένα να τους δημιουργήσω περιέργεια, να μπορεί να φανταστεί έναν ονειρόκοσμο παραμυθένιο, που όμως να είναι εκείνη την ώρα και μπροστά του» επισημαίνει η Παπαδαμάκη.

ΧΙΟΥΜΟΡ. Μια και η παράσταση απευθύνεται κυρίως στο παιδικό κοινό, η σκηνοθέτρια επιστρατεύει το χιούμορ για να μεταδώσει με τρόπο δημιουργικό τη μουσική στους μικρούς θεατές. «Η παράσταση έχει πάρα πολύ χιούμορ γιατί πιστεύω ότι είναι ένα τεράστιο εργαλείο για να απευθυνθείς σε παιδικό κοινό. Τα παιδιά έχουν ένα ιδιαίτερο χιούμορ και αντιμετωπίζουν πάρα πολλά πράγματα με χιούμορ. Θεωρώ ότι με το χιούμορ ανοίγεις μια πόρτα στην κατανόηση του παιδικού μυαλού, της παιδικής ψυχής» υπογραμμίζει η δημιουργός.

Ενα άλλο μεγάλο ατού της συγκεκριμένης παραγωγής, που δεν υστερεί σε καλλιτεχνικές δυνάμεις σε τίποτα από αντίστοιχες προσπάθειες για ενηλίκους, είναι η ιδιαίτερη μουσική της γλώσσα που χαρακτηρίζεται από αρμονική ελευθερία, στοιχεία αβανγκάρντ, συνδυασμούς ορχηστρικών χρωμάτων, μελωδικών στυλ και ρυθμών μαζί με άριες και ντουέτα. «Ο Τοχ με τη μουσική του δεν εκφράζει τόσο την πλοκή, όσο τα συναισθήματα των χαρακτήρων, των ηρώων, των ερμηνευτών. Και αυτό μας άρεσε πάρα πολύ γιατί η μουσική είναι η εξέχουσα τέχνη στο να μεταφέρει στον άνθρωπο συναισθήματα για να μπορεί να τα βγάλει προς τα έξω. Σήμερα, όπως είναι φτιαγμένες οι κοινωνίες, αλλά και τα σχολεία και η εκπαίδευση, δεν επιτρέπουν στα παιδιά να έχουν συναισθήματα, περισσότερο καθοδηγούνται στο πώς να νιώσουν και τι να νιώσουν» καταλήγει η Αποστολία Παπαδαμάκη.

INFO: «Η πριγκίπισσα και το μπιζέλι» στις 14, 16, 18 και 19 Δεκεμβρίου στην Εθνική Λυρική Σκηνή (Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος, Κέντρο Πολιτισμού Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος, Λεωφόρος Συγγρού 364, τηλ. 213-0885.700, είσοδος 5-30 ευρώ)