Ακουμπάω ένα λεπτό θέμα. Που στην Ελλάδα είναι εξαιρετικά ευαίσθητο. Διότι η έννοια του επιχειρηματικού κέρδους έχει στη χώρα μας άσχημο όνομα. Αγνωστο γιατί. Ισως λόγω του ότι το σύγχρονο ελληνικό κράτος χτίστηκε πάνω στη σχέση πελάτη – αφεντικού ανάμεσα στον λαό και στους πολιτικούς. Και ο κακομοίρης θεωρείται προσόν. Διότι θα τον φροντίσει ο πολιτικός. Και αυτό θα τον βοηθήσει να φθάσει στην εξουσία. Γι’ αυτό σχεδόν ποτέ στην Ελλάδα δεν επιβραβεύουμε ανοιχτά και δημόσια την επιτυχία. Εξιδανικεύουμε όμως την κακομοιριά και βρίσκουμε λογής δικαιολογίες για την αποτυχία. Θεωρείται μεγάλο προσόν κάποιος να είχε αντιμετωπίσει φτωχικά και μίζερα παιδικά χρόνια. Και ύποπτο να μεγάλωσε άνετα και να έκανε καλές σπουδές. Πρόσφατα επαινέθηκε πολιτικό πρόσωπο γιατί σχεδόν από το τίποτε έφθασε σε υπουργικό θώκο. Και λοιδωρήθηκαν άλλοι που σπούδασαν στο Χάρβαρντ, ώστε να φθάσουν να διεκδικήσουν δημόσια καταξίωση!
Επιχειρηματίες λοιπόν στην πολιτική ακούγεται ύποπτο. Διότι θα βάλουν, υποτίθεται, το δαιμόνιο του κέρδους στη δημόσια σφαίρα. Ενώ συνδικαλιστής ή απλά εργαζόμενος του δημόσιου τομέα, που διαφεντεύει με θράσος τους φόρους μας και τα κερδισμένα με ιδρώτα εισοδήματα των άλλων, αποτελεί ευγενή παρουσία! Ο επιχειρηματίας όμως νιώθει στο πετσί του πώς κερδίζεται η ζωή. Γνωρίζει τις μαρτυρικές συμπεριφορές του κράτους. Και ξέρει πώς να τις διορθώσει.
Τελικά δεν έχει ανάγκη να μπει στην πολιτική για να κερδίσει. Οι πατέρες της αμερικανικής δημοκρατίας (Τζέφερσον, Ανταμς, Φραγκλίνος, Μάντισον) ήταν εύποροι. Και έχτισαν το πιο πετυχημένο πολιτικό σύστημα στη γη. Οι πολεμιστές και οι επίγονοι της Επανάστασης στην Ελλάδα, που έφτιαξαν ένα απόλυτα δυσλειτουργικό σύστημα, αγωνίζονταν να μοιραστούν τα κρατικά δάνεια (Κωλέττης, Μαυροκορδάτος) ή να εξασφαλίσουν δημόσιες εύνοιες (Μακρυγιάννης).
Ισως χρειάζεται περισσότεροι πετυχημένοι επιχειρηματίες να ασχοληθούν με τα δημόσια πράγματα. Για να μπει νυστέρι σ’ αυτό που λέγεται δημόσιος τομέας. Και να συντριβεί η γραφειοκρατία. Δοκιμάσαμε δίχως επιτυχία τόσους μαθητευόμενους μάγους. Γιατί να μην εμπιστευθούμε και ανθρώπους που ξέρουν;
Vidcast: Face2Face
