Κωτίδης Αντώνης

Το πρώτο πράγμα που σκέφτεται κανείς διαβάζοντας το κείμενο του καθηγητή της Ιστορίας της Τέχνης για την εικαστική παρέμβαση της Λήδας Παπακωνσταντίνου στα κοιμητήρια της Θεσσαλονίκης με τους πάνω από 20.000 νεκρούς του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου είναι ότι κανείς τους ενώ γεννιόταν στις αρχές του 20ού αιώνα δεν φανταζόταν πως πάνω από 100 χρόνια μετά θα επανερχόταν ως μνήμη βασανιστική οποιαδήποτε κι αν ήταν η καταγωγή του, Αγγλος, Γάλλος, Ιταλός, Σέρβος, Ρώσος, Ινδός, Αυστραλός. Μια «απρόβλεπτη» μνήμη καραδοκεί να σώσει όλους τους ανθρώπους – νεκρούς και ζωντανούς