Ο ΣΥΡΙΖΑ πρωτίστως και δευτερευόντως οι ΑΝΕΛ επένδυσαν πολλά στην ισχύ την πλατείας για να ανέλθουν στην εξουσία. Τα στελέχη τους, από τη βάση έως την ηγεσία, υποδαύλισαν διαμαρτυρίες, στήριξαν συγκεντρώσεις, διεκδίκησαν τον ρόλο των καθοδηγητών του πλήθους, ενίοτε δε δικαιολόγησαν τη βία στο όνομα της δίκαιης οργής και αγανάκτησης.

Το θέμα της ονομασίας της ΠΓΔΜ έδωσε την αφορμή για να ξαναφουσκώσει το ποτάμι. Μόνο που αυτή τη φορά ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ βρίσκονται απέναντι χωρίς να μπορούν να καβαλήσουν ξανά το κύμα. Αντίθετα, οι άλλοτε αυτόκλητοι καθοδηγητές του πλήθους είναι σήμερα οι αποδέκτες της διαμαρτυρίας. Είναι αυτοί που εισπράττουν την οργή και την αγανάκτηση.

Ακόμη χειρότερα για την ίδια, η κυβέρνηση αιφνιδιάστηκε. Πιστεύοντας πως ελέγχει την πλατεία και ότι το εθνικό συναίσθημα που είχε καλλιεργήσει και η ίδια απέναντι στους «κακούς ξένους» και τους εγχώριους «Κουίσλινγκ» θα βρισκόταν σε καταστολή, κινήθηκε αλαζονικά σε ένα εθνικό ζήτημα για το οποίο οι έλληνες πολίτες έχουν επιδείξει όλα αυτά τα χρόνια ιδιαίτερη ευαισθησία.

Από κυρίαρχη του παιχνιδιού που πίστευε ότι ήταν, η κυβέρνηση βρέθηκε έτσι σε κατάσταση αδυναμίας. Γνωρίζοντας δε από πρώτο χέρι την ισχύ της πλατείας, την πολιορκητική της δύναμη, η αδυναμία αυτή μετατράπηκε σε πανικό. Μένει να φανεί εάν με έναν τόσο κακό σύμβουλο, όπως είναι ο πανικός, θα μπορέσει η κυβέρνηση να διαβάσει σωστά το μήνυμα της αυριανής ημέρας. Και αν από το δωμάτιο πανικού, στο οποίο έχει κλειστεί, θα μπορέσει να δει τι συμβαίνει εκεί έξω και να καθορίσει τις εξελίξεις.

Τελευταία Νέα