Συστάσεις

Ο Πρωθυπουργός, λέει, σήκωσε το τηλέφωνο ενώ έφευγε από το Παρίσι για Βρυξέλλες και πήρε τον φίλο Μάρτιν Σουλτς. Προς Θεού, δεν αναμειγνύεται στην πολιτική σκηνή της χώρας –όπως φώναζε στο παρελθόν ότι έκαναν οι Γερμανοί εδώ. Απλά είναι πραγματικός ευρωπαϊστής και ανησυχεί επειδή στο προσεχές μέλλον η Ενωση έχει να λάβει σημαντικές αποφάσεις για το μέλλον της και τις αλλαγές στην ευρωζώνη. Αποφάσεις από τη διαδικασία λήψης των οποίων δεν μπορεί να απουσιάζει η ηγέτιδα δύναμη. Ετσι, σύμφωνα με τις κυβερνητικές διαρροές, συμβούλευσε τον Σοσιαλδημοκράτη σύντροφο πως «η πραγματικά αριστερή και προοδευτική στάση δεν είναι να διατηρείς την καθαρότητα των θέσεών σου, αλλά να δίνεις μάχες για εφικτές αλλαγές προς όφελος των πολλών». Μετάφραση: «Συνεργάσου με τη Μέρκελ». Θα είχε άραγε μια αξία να θυμίσει κανείς τι έλεγε ο Τσίπρας κατά τη διάρκεια της γερμανικής προεκλογικής περιόδου; Τον περασμένο Φεβρουάριο, στην ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ, ας πούμε, ντοπάριζε το εσωκομματικό του ακροατήριο αναφέροντας πως «όλη η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία κάνει βήματα προς τα αριστερά, αναζητά καινούργιο στρατηγικό σχέδιο, αυξάνοντας τις αποστάσεις από την πολιτική του νεοφιλελευθερισμού και της ασύδοτης αγοράς».

Επιδιώξεις

Το συγκεκριμένο τηλεφώνημα στον αρχηγό του SPD δεν ήταν το πρώτο παραλειπόμενο από τον συριζαϊκό έρωτα για την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία –ο οποίος δεν είναι ανεκπλήρωτος. Οι προτροπές του, ωστόσο, έχουν ενδιαφέρον όταν εντός συνόρων εκείνος διαρκώς κατηγορεί το ΠΑΣΟΚ πως «επιμένει να θέλει να είναι στην Ελλάδα η ουρά της ΝΔ του Μητσοτάκη». Και επιτίθεται στη συγκυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ. Η αντίφαση είναι μάλλον εμφανής. Στο ΠΑΣΟΚ, πάντως, το διασκεδάζουν. Κύκλοι της Χαριλάου Τρικούπη το σχολιάζουν ως εξής: «Θεωρούμε βέβαιο ότι μετά τις συστάσεις του στον Σουλτς, ο κύριος Τσίπρας θα δεχθεί να μπει στην κυβέρνηση που θα σχηματίσει ο κύριος Μητσοτάκης. Για το καλό της χώρας». Πέρα από την πλάκα, όμως, πώς ερμηνεύουν τη νέα στροφή; Κάποιοι το περίμεναν. Το σκεπτικό τους ήταν πως αν γίνουν πάλι εκλογές στη Γερμανία ο Τσίπρας δεν θα έχει περιθώριο κινήσεων. Τον εξυπηρετεί, δηλαδή, να συμμετέχει το SPD στην κυβέρνηση, επειδή με τη βοήθειά του πιστεύει ότι θα κατορθώσει να λύσει το ζήτημα του χρέους. Εξού και γκρεμίζει μόνος του, με τόση ευκολία, το αφήγημά του περί σοσιαλδημοκρατίας που δεν θα έχει λόγο ύπαρξης αν συνεργαστεί με τη Δεξιά.