Την Τρίτη 9 Μαΐου γιορτάστηκε η Αντιφασιστική Νίκη των λαών. Από το Μνημείο του Σοβιετικού Στρατιώτη στη γειτονιά της Καλλιθέας μέχρι την Κόκκινη Πλατεία στη Μόσχα δεκάδες άνθρωποι απέτισαν φόρο τιμής στη μεγάλη στιγμή που σηματοδότησε το γκρέμισμα του ναζισμού και την απαρχή του νέου κόσμου: του μεταπολεμικού. Πάνω στον δεύτερο διαμορφώθηκε η μεγάλη αντιπαράθεση των ιδεών (Υπαρκτού Σοσιαλισμού – Υπαρκτού Καπιταλισμού). Για να φτάσουν όμως οι κοινωνίες να αντιπαρατεθούν πάνω σε μοντέλα κοινωνικής οργάνωσης, νωρίτερα είχαν συνασπιστεί κατά του θηρίου. Κατά του εφιαλτικού ναζισμού. Κι εδώ η συνεισφορά της ΕΣΣΔ και του λαού της είναι τεράστια και καθοριστική. Ηταν 30 Απριλίου του 1945 όταν η κόκκινη σημαία ανέμισε στο Ράιχσταγκ. Εβδομήντα δύο χρόνια μετά, η δρακογενιά που συμμετείχε ενεργά στην αντιφασιστική νίκη εκλείπει βιολογικά.

Οι συνθήκες όμως που εξέθρεψαν τις εφιαλτικές ιδέες και πράξεις των Ναζί φαίνεται να έχουν επιστρέψει. Η ανάδυση της Ακροδεξιάς δεν ακουμπάει πια τις ρετρό καταγραφές των αρχών του 1990. Τώρα οι δυνάμεις αυτές είναι εδώ, ρυθμίζουν το πολιτικό σκηνικό σε πολλές χώρες. Στην Ελλάδα κάθονται στα βουλευτικά έδρανα. Δυναμωμένες από το αντιπολιτικό ρεύμα αλλά και από μια στρεβλή γραμμή υπεράσπισης του έθνους – κράτους, δεν θέτουν απλώς την ατζέντα τους. Την επιβάλλουν και στους παραδοσιακούς σχηματισμούς.

Η ξενοφοβία όμως ή ακόμη πιο ειδικά η ισλαμοφοβία τροφοδοτήθηκε και από ένα πρωτότυπο δεξιό αναθεωρητικό ρεύμα. Και στη χώρα μας. Οι άλλοτε λάτρεις των ανοιχτών συνόρων ή μια μερίδα τους τώρα βλέπουν με σκεπτικισμό τις ροές των προσφύγων. Σχεδόν εντοπίζουν με πυκνότητα τη γειτνίαση της τρομοκρατίας με τους κολασμένους που εγκαταλείπουν τις χώρες τους από τις βόμβες και τους φριχτούς εμφυλίους. Κατά ειρωνικό τρόπο, όλοι αυτοί οι νέοι συντηρητικοί δημοσιολόγοι κατακεραυνώνουν την έννοια του «αντι-ιμπεριαλισμού» και την πολεμική κατά της ΕΕ ή του ΝΑΤΟ ως παρωχημένες. Προχωρούν κι ένα βήμα σχεδόν ποινικοποιώντας κάθε διαφορετική οπτική για την Ευρώπη, καθιστώντας ηρωική τη στάση των ακροδεξιών. Αποσιωπώντας πως εδώ γύρω υπάρχει και μια ριζοσπαστική Αριστερά που βλέπει στην Ευρωπαϊκή Ενωση τη συνταγματική λιτότητα και το Σύμφωνο Δημοσιονομικής Σταθερότητας (δηλαδή ένα Μνημόνιο διαρκείας). Οχι τυχαία, οι ίδιοι δημοσιολόγοι θέλουν να ξεχνούν την 9η Μαΐου.

Τελευταία Νέα