Αναζήτηση
Να τρίβεις στα δάχτυλα
την κρύα στάχτη της αυγής
δεν είναι δα κατόρθωμα
Δ. Κοσμόπουλος, Λατομείο
Αναζητείται Αριστερά χωρίς εξουσιαστικές λογικές, απελευθερωτικό όραμα δίχως ψευδαισθήσεις, κινήματα που δεν ενσωματώνονται σε ΜΚΟ.
Αναζητούνται αριστεροί που προστατεύουν τους αδύναμους χωρίς να γίνονται «προστάτες», που δεν κρατάνε κλειδιά ηγεμονικών κάστρων αλλά αποσφραγίζουν όλα τα κρυμμένα μυστικά της Ανοικτής Δημοκρατίας.
Αναζητείται διαφάνεια, δημοσιότητα, λογοδοσία, έλεγχος κυρίως αυτών που ασκούν σήμερα τη διακυβέρνηση επικαλούμενοι «ηθικό πλεονέκτημα» [κι όχι μόνον των προηγούμενων].
Αναζητούνται πολιτικά επιχειρήματα και πολιτικές ερμηνείες δίχως ευκαιριακούς τακτικισμούς και ψεύτικους λεονταρισμούς.
Αναζητούνται νέα ιδεολογικά πρότυπα πολιτικής δράσης με εθνική στρατηγική, υψηλούς δημοκρατικούς στόχους, κοινωνική και ατομική ηθική και ευθύνη.
Αναζητούμε εξαρχής την πηγή των εμπνεύσεών μας που δεν μπορεί να είναι η υποτέλεια, η ευτέλεια, η υπονόμευση, η συκοφαντία.
Η κυβέρνηση δεν αποδομεί μόνον τους θεσμούς αλλά γκρεμίζει και την εικόνα της Αριστεράς. Με μία παρα-νο(ηματ)ική εμμονή στην «αντί-σταση κατά πάντων» [πλην βεβαίως του κακού τους εαυτού], με προσκόλληση στο ένδοξο(!) παρελθόν τους;], με άγνοια του δίπολου «Υβρις – Νέμεσις», με την [αυτο]καταστροφή ως απειλή [άραγε εναντίον ποιανού;] πορεύονται στο ιστορικό κενό.
Χωρίς επιρροή Διαφωτισμού, μερικοί κι εντελώς αφώτιστοι, ιχνηλατούν το αύριο διαβάζοντας σελίδες του χθες. Κρύβουν κάτω από το χαλί το σήμερα γιατί νομίζουν ότι μόνον έτσι θα διαγράψουν τα διαρκή [πολιτικά, προσωπικά] ανομήματά τους.
Το Μηδέν στη δημιουργική σκέψη. Το Απειρο στη ραδιουργική αντίληψη.
Αντιστρέφουν τη λογική και αλλοιώνουν το νόημα των λέξεων. Χρειαζόμαστε νέα Γραμματική και Συντακτικό για να καταλάβουμε τι εννοούν κάθε φορά.
Λένε πως δεν καλλιεργούν την αναξιοκρατία αλλά απλώς θεωρούν «άξιους» αυτούς που δεν αξιώθηκαν μέχρι τώρα σε τίποτα [γι’ αυτό και η κυβέρνηση τους παρέχει δίοδο στον διορισμό στο Δημόσιο]. Για τους «δικούς της άξιους», που πέτυχαν και πλούτισαν επί μη-αριστερών κυβερνήσεων κι όχι πάντοτε με χρήση νόμιμων μέσων, αυτούς τους «κρύβουν» μέσα σε αξιώματα φθοράς. Η κοινωνική λούφα και η πολιτική παραλλαγή τώρα δικαιώνονται. Μαζί με το «εμπόριο ελπίδας» και τα εμπορεύσιμα αγαθά της νέας νομενκλατούρας.
Πρέπει να ξαναχτίσουμε την εικόνα της Αριστεράς χωρίς ψευτόμαγκες και δηθεναγωνιστές. Την Αριστερά των εσαεί ανεκπλήρωτων οραμάτων με τα οποία ζουν και δρουν οι πάντοτε ονειροπόλοι εραστές του Αληθούς, του Δίκαιου, του Κοινού Καλού. Μια Αριστερά που δεν θέλει να μείνει στην κυβέρνηση[και στην Ιστορία;] ως Δεξιόστροφη.
Χρειαζόμαστε επειγόντως Ανθρώπους-Φανούς για να μας δείχνουν τον δρόμο κι όχι Ανθρώπους-Σκιές για να συσκοτίζουν την πορεία μας.
ΥΓ. Φοβάμαι μήπως [άθελά μας;] γινόμαστε οι χειρότεροι εχθροί της πατρίδας μας αφήνοντας να παραμορφώνουν [ή να αλλοιώνουν]την Ιστορία, να διασύρουν τα πρόσωπα των ηρώων και να υπονομεύουν τους δημοκρατικούς θεσμούς.
Οποιος απέχων ή ανεχόμενος θεωρεί τον εαυτό του αθώο [ή ασφαλή] να συνειδητοποιήσει ότι κάνει μέγα λάθος.
ΥΓ2. «Αλήθεια
ξέρεις πόσες αυταπάτες
χωράνε
κάτω απ’ το ελαφρύ πουκάμισο
της προδοσίας;» [Ελένη Λιντζαροπούλου, Σελιδοδείκτης]
Ο καθηγητής Γιάννης Πανούσης είναι πρώην υπουργός
