Το να προσφεύγει ένας υπουργός στη Δικαιοσύνη εναντίον ενός δημοσιογράφου ή ενός σκιτσογράφου είναι ανήθικο: ο πρώτος προστατεύεται από την ασυλία του, ο δεύτερος από την τιμή του –το πολύ. Κι αυτά τα δύο δεν μπορούν να συγκριθούν, αφού η ασυλία είναι υλική, ενώ η τιμή άυλη. Τέτοιου είδους διώξεις λειτουργούν, επιπλέον, τρομοκρατικά και αποτρεπτικά: τρομάζουν τους απείθαρχους, οδηγώντας τους συχνά στη χρεοκοπία ή στη φυλακή, και αποτρέπουν όσους θα ήθελαν τυχόν να τους μιμηθούν. Στρέφονται λοιπόν ευθέως εναντίον της αρχής της ισότητας και της ελευθερίας της έκφρασης. Δεν είναι όμως παράνομες. Ο τυποκτόνος και ανθρωποκτόνος νόμος με βάση τον οποίο δικάζεται σήμερα ο Ανδρέας Πετρουλάκης υπάρχει εδώ και πάνω από τρεις δεκαετίες, έχει χρησιμοποιηθεί κατά κόρον από διάφορους πολιτικούς και θα μπορούσε να έχει καταργηθεί από μια σειρά λιγότερο ή περισσότερο φιλελεύθερων κυβερνήσεων. Δεν το έκαναν. Φέρουν λοιπόν κι εκείνες ευθύνη.

Η σύλληψη δημοσιογράφων ύστερα από μήνυση ενός υπουργού είναι όχι μόνο ανήθικη, αλλά και αντισυνταγματική. Οπως επισημαίνουν έγκριτοι συνταγματολόγοι, παραβιάζει και το άρθρο 10 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Η συζήτηση για τους λόγους που «ενοχλήθηκε» ο κάπα ή λάμδα πολιτικός είναι άτοπη. Το Σύνταγμα και οι νόμοι είναι πάνω από αυτά. Η σύλληψη του διευθυντή του ομίλου «Παραπολιτικά» Παναγιώτη Τζένου από 15 (!) αστυνομικούς και η παραπομπή του σε δίκη μαζί με τον εκδότη Γιάννη Κουρτάκη θυμίζουν πράγματι την Τουρκία του Ερντογάν.

Το γεγονός ότι υπουργοί της σημερινής «αριστερής» κυβέρνησης –χθες ο κ. Κοτζιάς, σήμερα ο κ. Καμμένος –αρέσκονται ιδιαίτερα να προσφεύγουν σε ανήθικες ή/και παράνομες μεθόδους για να λύνουν τους λογαριασμούς τους με τους γραφιάδες που τους ενοχλούν είναι βαθιά ανησυχητικό. Οι πολίτες αντιδρούν στον αυταρχισμό: τέσσερις χιλιάδες υπογραφές έχουν συγκεντρωθεί υπέρ του Πετρουλάκη. Αλλά αυτό δεν αρκεί. Ο Πρωθυπουργός δεν έχει άποψη; Ο υπουργός Δικαιοσύνης δεν έχει άποψη; Ή μήπως ο εκφοβισμός των δημοσιογράφων αποτελεί ένα είδος σατανικής εκδίκησης της κυβέρνησης για την ήττα της στο ζήτημα των τηλεοπτικών αδειών;