Αντιμέτωπο με μιαν ανάλυση – καταπέλτη του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου που ζητά δραστική ρύθμιση του ελληνικού χρέους από τώρα και χωρίς προϋποθέσεις, θα βρεθεί σήμερα το Eurogroup. Παράλληλα αναμένεται να αποφασίσει την εκταμίευση μιας μεγάλης δόσης στην Ελλάδα, περίπου 11 δισ. ευρώ, εκ των οποίων τα 7,2 δισ. ευρώ θα καλύψουν τις ανάγκες εξυπηρέτησης του χρέους ώς τα τέλη Νοεμβρίου και τα 3,8 δισ. ευρώ την εξόφληση ληξιπρόθεσμων οφειλών του Δημοσίου σε ιδιώτες, σταδιακά.

Στο τραπέζι των υπουργών Οικονομικών βρίσκονται σήμερα έγγραφα με πληροφορίες που καίνε. Ο «διάβολος» για την επόμενη μέρα, μετά το τέλος της επεισοδιακής αξιολόγησης κρύβεται στις «λεπτομέρειες» αυτές. Χαρακτηριστικά, η ανάλυση βιωσιμότητας του χρέους από το ΔΝΤ αποκαλύπτει κίνδυνο εκτίναξής του σε δυσθεώρητα επίπεδα αν δεν ληφθούν μέτρα. Ακόμη, το μνημόνιο της ευρωζώνης και η αντίστοιχη ανάλυσή της για τη βιωσιμότητα του χρέους αποκαλύπτουν ότι το φθινόπωρο θα μπουν στο τραπέζι τα καυτά θέματα των ομαδικών απολύσεων και των συλλογικών διαπραγματεύσεων, ενώ θέτουν ένα νέο στόχο για έσοδα αποκρατικοποιήσεων 13 δισ. ευρώ σε μακροπρόθεσμο ορίζοντα (6,2 δισ. ευρώ έως το 2018 και τα υπόλοιπα 6,8 δισ. ευρώ μετά).

ΤΙ ΒΛΕΠΕΙ ΤΟ ΔΝΤ. Το ΔΝΤ έδωσε χθες στη δημοσιότητα την έκθεσή του για τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους, αποκαλύπτοντας τη βαθιά δυσπιστία του στις ευρωπαϊκές προβλέψεις για επίτευξη πρωτογενών πλεονασμάτων 3,5% του ΑΕΠ επί 10 χρόνια μετά το 2018, με παράλληλη διατήρηση ανάλογα υψηλών ρυθμών ανάπτυξης. Χωρίς δραστικά μέτρα τώρα, προειδοποιεί το Ταμείο, το χρέος θα φτάσει το 250% του ΑΕΠ το 2060 και οι ετήσιες χρηματοδοτικές ανάγκες της χώρας στο 60% του ΑΕΠ, όταν το όριο βιωσιμότητας είναι το 15%-20% του ΑΕΠ.

Το Ταμείο δεν μασάει τα λόγια του αυτή τη φορά. Αφού μεταθέτει τις ευθύνες για το παρελθόν στην ευρωζώνη επειδή δεν έκανε κούρεμα το 2010 φοβούμενη τον συστημικό κίνδυνο, έρχεται στο σήμερα και αμφισβητεί ότι η κυβέρνηση μπορεί να φέρει εις πέρας ιδιαιτέρως φιλόδοξους μεταρρυθμιστικούς στόχους, καθώς μάλιστα δεν υπάρχει ευρεία πολιτική στήριξη. Ετσι, υποστηρίζει ότι ο στόχος για πρωτογενές πλεόνασμα πρέπει να μειωθεί στο 1,5% του ΑΕΠ (από 3,5%) και ο στόχος για ανάπτυξη στο 1,25%

Μάλιστα, διαψεύδει την ελπίδα ότι οι τράπεζες θα μπορέσουν να στηρίξουν την ανάπτυξη, σημειώνοντας το υψηλό επίπεδο των μη εξυπηρετούμενων δανείων και τους ασθενείς ισολογισμούς τους. Επίσης, το ΔΝΤ προβλέπει μηδενικά έσοδα από την ιδιωτικοποίηση των τραπεζών, έναντι 5 δισ. της ευρωζώνης.

Το ΔΝΤ ζητά πολλά, τα οποία είναι βέβαιο ότι οι Ευρωπαίοι δεν μπορούν να κάνουν: επέκταση του χρόνου ωρίμασης των δανείων κατά 14 έως 30 χρόνια, της περιόδου χάριτος για πληρωμές δανείων και τόκων κατά 6 έως 20 χρόνια και σταθεροποίηση των επιτοκίων στο 1,5% το πολύ.

Η πρόταση αυτή, σημειώνει, αντιστοιχεί σε εξοικονόμηση 50% του ΑΕΠ, σε όρους καθαρής παρούσας αξίας. Με άλλα λόγια, είναι ένα έμμεσο κούρεμα του χρέους κατά 90 δισ. ευρώ.

ΤΙ ΒΛΕΠΕΙ Η ΕΥΡΩΖΩΝΗ. Εως τον Σεπτέμβριο η ελληνική κυβέρνηση δεσμεύεται «να ευθυγραμμίσει τα πλαίσια των ομαδικών απολύσεων και των συλλογικών διαπραγματεύσεων με την καλύτερη πρακτική στην Ευρωπαϊκή Ενωση», αναφέρει το μνημόνιο της Κομισιόν που αποκάλυψε χθες το Bloomberg.

Ετσι, η Ευρώπη δείχνει ότι ενστερνίζεται τις απόψεις του Ταμείου στο συγκεκριμένο θέμα και επιμένει στην προώθηση των αλλαγών στις εργασιακές σχέσεις. Μάλιστα, το μνημόνιο επισημαίνει επίσης ότι «οποιεσδήποτε αλλαγές στο πλαίσιο των πολιτικών της αγοράς εργασίας θα γίνονται έπειτα από διαβούλευση και με τη σύμφωνη γνώμη των θεσμών». Διευκρινίζεται, άλλωστε, ότι οι αλλαγές αυτές δεν πρέπει να συνιστούν επιστροφή στο παρελθόν και σε πολιτικές που δεν είναι συμβατές με την προώθηση της ανάπτυξης.

Το μνημόνιο επισημαίνει, επίσης, ότι η πιθανή αντικατάσταση κάποιων μελών των Διοικητικών Συμβουλίων των τραπεζών θα γίνει χωρίς πολιτική ανάμειξη.

Στο θέμα της βιωσιμότητας του χρέους, η ευρωζώνη αποκαλύπτει την αισιόδοξη οπτική της καθώς θεωρεί ότι το πρωτογενές πλεόνασμα μπορεί να φτάσει το 3,5% του ΑΕΠ το 2018 και να διατηρηθεί στο επίπεδο αυτό για 10 χρόνια ακόμη, ενώ στη συνέχεια να αρχίσει να μειώνεται έως το 1,5% του ΑΕΠ το 2040.

Η ΣΥΓΚΛΙΣΗ ΣΤΟ ΧΡΕΟΣ. Παρά τη χαώδη απόσταση που χωρίζει τις αναλύσεις ΔΝΤ και ευρωζώνης, πάντως, αναλυτές επισήμαιναν χθες ως σημείο σύγκλισης την κοινή τους πρόταση για θέσπιση μέτρων σε βραχυπρόθεσμο, μεσοπρόθεσμο και μακροπρόθεσμο ορίζοντα. Η ευρωζώνη μιλά και αυτή στην ανάλυσή της για κλείδωμα του επιτοκίου, παράταση των ωριμάσεων και των περιόδων χάριτος, αν και όχι στα ίδια επίπεδα «γενναιοδωρίας» με το Ταμείο.

Το κρίσιμο είναι να δεσμευτεί η ευρωζώνη ότι θα εφαρμόσει αυτές τις ρυθμίσεις, έστω και στο μέλλον, αλλά χωρίς προϋποθέσεις, όπως ζητά το Ταμείο, για να ξεκαθαρίσει ο επενδυτικός ορίζοντας.

Το πιθανότερο, πάντως, είναι να συνεχιστεί η διαπραγμάτευση για το χρέος τους επόμενους μήνες.

Τελευταία Νέα