O πρωθυπουργός της Ισπανίας Μαριάνο Ραχόι θέλει την προεδρία του Eurogroup για έναν Ισπανό, ώστε να μπορέσει να «πουλήσει» ως επιτυχημένη την οικονομική του πολιτική και να καλύψει τις ήττες που υπέστη σε επίπεδο ευρωπαϊκών θεσμών στη διάρκεια της διακυβέρνησής του. Ο υπουργός Οικονομικών της Ισπανίας Λουίς ντε Γκίντος δεν ενδιαφέρεται να συνεχίσει για πολύ σε αυτό το αξίωμα, κάτι που έχει δηλώσει επανειλημμένα. O 55χρονος συντηρητικός πολιτικός, που ήταν σύμβουλος της Lehman Brothers για την Ευρώπη το 2006, κοιτάζει αλλού.

Διατυπωμένος στόχος του είναι η προεδρία του Eurogroup, του άτυπου συμβουλίου των υπουργών Οικονομικών των 19 κρατών-μελών της ευρωζώνης. Τη θέση είχε καταλάβει από το 2005 έως το 2013 ο σημερινός πρόεδρος της Κομισιόν Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ και κατόπιν ο υπουργός Οικονομικών της Ολλανδίας Γερούν Ντεϊσελμπλούμ για δυόμισι χρόνια. Η θητεία του τελειώνει στις 21 Ιουλίου.

Το 2007 έπεσε η ιδέα να αναλαμβάνουν την προεδρία κυκλικά οι υπουργοί των χωρών-μελών. Ομως οι Γερμανοί εγκατέλειψαν γρήγορα την πρόταση αυτήν, λέγοντας πως θα πρέπει η προεδρία να είναι πιο «επαγγελματική».

Η υποψηφιότητα του Λουίς ντε Γκίντος έρχεται την ώρα που το Eurogroup φαίνεται ότι θα αποφασίσει για έναν πρόεδρο αποκλειστικής απασχόλησης, εγκαταλείποντας πλήρως τον μηχανισμό της κυκλικής διαδοχής. Και αυτό διότι μετά τις εκλογές που θα πραγματοποιηθούν στην Ισπανία στα τέλη της χρονιάς ο ντε Γκίντος δεν αναμένεται να είναι και πάλι υπουργός Οικονομικών. Η εκλογή του απαιτεί μια συμφωνία για νέα προεδρική δομή στο Eurogroup.

Αυτές οι θέσεις δεν επιτυγχάνονται χωρίς πολλά παζάρια. Ο προηγούμενος Ισπανός που ανέλαβε σημαντικό αξίωμα ήταν ο Ροντρίγκο Ράτο. Στις 4 Μαρτίου 2004, δέκα ημέρες μετά τις γενικές εκλογές στην Ισπανία, ο Γερμανός Χορστ Κέλερ παραιτείται από τη θέση του γενικού διευθυντή του ΔΝΤ για να εκλεγεί πρόεδρος της Γερμανίας. Ο Ράτο σπεύδει να διεκδικήσει το κενό αξίωμα. Ξεκινούν διαπραγματεύσεις. Μετά την εκλογική του επιτυχία ο Θαπατέρο στηρίζει τον Ράτο. Ο Ντε Γκίντος, έως τότε γραμματέας του υπουργείου Οικονομικών, διαπραγματεύεται με τον πρόεδρο του Ecofin, τον Ιρλανδό Τσάρλι Μακρίβι, ο οποίος συνιστά να μιλήσει ο απερχόμενος πρωθυπουργός Χοσέ Μαρία Αθνάρ με τον αμερικανό πρόεδρο Τζορτζ Μπους.

Ο Ράτο από την πλευρά του έρχεται σε επαφή με τον φίλο του Γκόρντον Μπράουν, τότε υπουργό Οικονομικών της Βρετανίας με ισχυρές διασυνδέσεις στο ΔΝΤ, ο οποίος πείθει τον γάλλο ομόλογό του Νικολά Σαρκοζί να αποσύρει τη γαλλική υποψηφιότητα και να στηρίξει τον Ράτο ως υποψήφιο της Ευρώπης για την προεδρία του ΔΝΤ. Στις 27 Ιουνίου 2007, τρία χρόνια αφότου έφθασε στην Ουάσιγκτον για πενταετή θητεία στο τιμόνι του ΔΝΤ, ο Ράτο παραιτείται για «προσωπικούς λόγους» που μέχρι σήμερα παραμένουν μυστήριο.

Τελευταία Νέα