Δεν ξέρω γιατί ενοχλεί τόσο πολύ ο Τατσόπουλος τα στελέχη και την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ –πάντως η ανεξαρτητοποίησή του αποτελεί κακό νέο για το κόμμα της Κουμουνδούρου. Οχι επειδή ο Τατσόπουλος είναι ένας πολιτικός ογκόλιθος –εξάλλου δεν έχουμε και πολλούς τέτοιους στη Βουλή μας. Είναι, όμως, ένας κανονικός, σκεπτόμενος άνθρωπος, που δεν φοβάται να πει τη γνώμη του έτσι όπως την αισθάνεται –πράγμα σπάνιο για το ελληνικό Κοινοβούλιο.

Δηλαδή τι ακριβώς είπε ο Τατσόπουλος που ξεπερνάει τα εσκαμμένα; Οτι και στον ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν ακραία στελέχη που συμπαθούν τις ιδέες της 17 Νοέμβρη, όπως ακριβώς στη ΝΔ υπάρχουν κάποιοι πυροβολημένοι που θα ‘θελαν η χώρα να πάρει πίσω την Κωνσταντινούπολη. Αυτό είπε και ξεχείλισε το ποτήρι της εσωκομματικής ανοχής.

Βέβαια είχε μπει στο μάτι της κομματικής νομενκλατούρας όταν είχε τολμήσει να αμφισβητήσει –κόντρα στην «Αυγή» –την κομματική θέση ότι το σκίτσο του Χαντζόπουλου για την Κωνσταντοπούλου και τη Ραχήλ Μακρή είναι σεξιστικό και πολιτικά καθοδηγούμενο, τασσόμενος υπέρ της ελευθερίας του σκιτσογράφου να σατιρίζει ό,τι επιθυμεί.

Είχε πατήσει επίσης τον κάλο της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ όταν ζητούσε από τον κ. Τσίπρα να επιλέξει με ποιους θα πάει και ποιους θ’ αφήσει. Και να πάψει να αμφιταλαντεύεται μεταξύ Σόιμπλε και Ζίζεκ, μεταξύ Ρόζας και Σοσιαλδημοκρατίας, μεταξύ Βίλας Αμαλία και αντιτρομοκρατίας.

Το κυριότερο πρόβλημα του Τατσόπουλου ήταν ότι προσπαθούσε –αυτός ο «γελωτοποιός» –να εμπνεύσει σοβαρότητα σε ένα κόμμα του 4% ώστε να συμπεριφέρεται ως αξιωματική αντιπολίτευση.

Το κακό για τη χώρα είναι ότι ο κ. Τσίπρας παραμένει αναποφάσιστος ηγέτης: ένας υποψήφιος πρόεδρος της Κομισιόν που σνομπάρει την Ευρωπαϊκή Ενωση και που προτιμά να διώχνει τους Τατσόπουλους και να κρατά τους Παναγούληδες και τους Διαμαντόπουλους!

Τελευταία Νέα