Είναι από εκείνες τις ειδήσεις που περνούν στα ψιλά του καθημερινού δελτίου, χωρίς κανείς να έχει μεγάλες προσδοκίες περί του αντιθέτου. Η Διεύθυνση Καθαριότητας και Ανακύκλωσης του Δήμου Αθηναίων, σε συνεργασία με ομάδες πολιτών, αρχίζει «εκστρατεία λειτουργικής αναβάθμισης» ιστορικών οδών της πρωτεύουσας. Η εκστρατεία θα έχει συνολική διάρκεια τριών μηνών και περιλαμβάνει τις οδούς Αθηνάς, Σταδίου, Πανεπιστημίου και Ερμού.

Σε οποιαδήποτε ευρωπαϊκή μεγαλούπολη το απόσπασμα αυτό από την ημερήσια διάταξη των δελτίων Τύπου θα είχε μηδενική αξία. Ενας δήμος αποφασίζει να επιτελέσει το έργο του. Τελεία. Στην Αθήνα, όμως, η –μικρή –ποσότητα παράγει πλέον ποιότητα. Το ιστορικό κέντρο έχει ανάγκη από νέες πρωτοβουλίες για να αποφύγει το τελευταίο στάδιο της μετάλλαξης. Πληγώθηκε από τα φισεκλίκια του αντιμνημονιακού αγώνα, έκλεισε δεκάδες φορές για να φιλοξενήσει τους καημούς των αγανακτισμένων και κάηκε στις απανωτές ασκήσεις επαναστατικής γυμναστικής. Σήμερα περιμένει από την οργανωμένη πολιτεία, αλλά και από τις ομάδες πολιτών να αναστρέψουν την αμαυρωμένη εικόνα.

Οι περιορισμένες, πλην στοχευμένες ενέργειες, δεν είναι μικρή υπόθεση στην περίοδο των ισχνών προϋπολογισμών. Είναι ακριβώς αυτό που χρειάζεται η καθημερινότητα του αστικού ιστού. Γιατί το υπουργείο Πολιτισμού θα πρέπει να ξοδεύεται σε ελγίνειες ακροβασίες, την ώρα που οι αρχαιολογικοί χώροι παραμένουν κλειστοί ακόμη και την περίοδο της τουριστικής ακμής ελέω απεργιών; Γιατί θα πρέπει να υπομένουμε τρέιλερ για την αναβίωση των αρχαίων Ηραίων –με χλαμύδες και ταμπούρλα -, την ώρα που η σήμανση για τις αρχαιότητες παραμένει ελλιπής;

Η χαμηλή πολιτική μπορεί να μην ταιριάζει με το υψιπετές φρόνημα της οδού Μπουμπουλίνας, αλλά η αρχή γίνεται συνήθως από τις εκκρεμότητες. Και αυτό το καλοκαίρι πέρασε παραδίδοντας τα σκήπτρα της τουριστικής κίνησης στο Μουσείο της Ακρόπολης. Κανένας σχεδιασμός για το Αρχαιολογικό ή το Βυζαντινό Μουσείο, που περιμένουν τη δική τους λειτουργική αναβάθμιση με αμπαλαρισμένα ευρήματα στις αποθήκες τους.

Κι ύστερα, καταλήγουμε στην εχθρότητα της επιχειρηματικότητας. Εάν το κράτος δεν διαθέτει τα απαιτούμενα κονδύλια –γεγονός –και η κοινωνία των πολιτών δεν αρκεί, η συνδρομή του ιδιωτικού κεφαλαίου κρίνεται απαραίτητη. Το αποδεικνύει η τρέχουσα καμπάνια του Art Everywhere στη Βρετανία. Χάρη στην πρωτοβουλία του επιχειρηματία Ρίτσαρντ Ριντ, διαφημιστές του Λονδίνου παραχώρησαν 22.000 πινακίδες, πάνω στις οποίες εκτίθενται 57 διάσημα έργα τέχνης. Σκοπός των διοργανωτών είναι να αυξήσουν την επισκεψιμότητα των μουσείων, όπου φιλοξενούνται οι πίνακες.

Τι θα συνέβαινε σε μια ανάλογη πρωτοβουλία για την Αθήνα; Οι εικόνες είναι πολύ οικείες: φέιγ-βολάν κατά της κερδοσκοπίας, κόκκινη μπογιά στους τοίχους κατά του καταναλωτισμού και τηλεοπτικές καταγγελίες για τη βεβήλωση των οσίων και των ιερών του πολιτισμού.

Τελευταία Νέα