Κύριε, Κύριε, πες μου πού βρίσκομαι; Και αν δεν μπορείς να μου το πεις ακριβώς, πες το μου στο περίπου, πάνω – κάτω, δεξιά – αριστερά, κάπου στη μέση δηλαδή. Διότι, Κύριε, ο επί Γης υπηρέτης σου χθες από άμβωνος και ΕΤ3 παραμυθίασε το ποίμνιό του με την ιστορία εκείνου του βιβλικού ανδρός, ο οποίος αποθανών πάμπτωχος βρήκε θέση παρά τω Αβραάμ, ενώ ο πλούσιος «απλώς ετάφη». Και το είπε δις εκείνο το «απλώς ετάφη» ο διοπτροφόρος, μπας και το εμπεδώσουμε. Μήπως, Κύριε, φτάσαμε ήδη εις τας αιωνίους μονάς, στη μετά θάνατον περίοδο του βίου μας και δεν μας το λες ακόμη; Μήπως μας το φυλάς για έκπληξη;

Διότι, Κύριε, οι άλλοι που επέστρεψαν από την τελευταία ευρωπαϊκή εκστρατεία μού λένε ότι έχω θριαμβεύσει. Και πώς να τους αντέξω όλους αυτούς τους θριάμβους μέσα σε τόσο λίγους μήνες, Κύριε; Ούτε ρωμαίος στρατηγός να ήμουνα. Καθότι και τον Ιούλιο είχαμε θριαμβεύσει. Θα μου πεις, Κύριε, έτσι είναι ο θρίαμβος, χτίζεται αργά αλλά σταθερά, κι αύριο μέρα είναι, όλο και κάποιος θρίαμβος θα σε περιμένει στη γωνία.

Υποθέτω δε, Κύριε, πως για να κερδίσει τον δικό του θρίαμβο και εκείνος ο ηρωικός διαδηλωτής έκαψε τη γερμανική σημαία τις προάλλες στην παρέλαση στην Πάτρα. Διότι πρόκειται περί ηρωισμού, αυτό δεν το αμφισβητεί κανείς πια, το έδειξε και η τηλεόραση, επικύρωσε και το γνήσιο της υπογραφής ο κ. Γλέζος. Και ο άλλος που, συνεπαρμένος από το πνεύμα των ημερών, ακριβώς όπως οι πατεράδες μας περνούσαν μέσα από τα διασταυρούμενα πυρά, πήγε και του κάθισε του άλλου τη γροθιά στο σβέρκο; Ηρωας κι αυτός αφού τον έδειξε και η τηλεόραση, του πήραν και συνέντευξη μάλιστα για να μας εκθέσει και τις πολιτικές του απόψεις.

Απορείς, Κύριε, γιατί απορώ ότι δεν ξέρω τι μου γίνεται; Τι ακριβώς εννοείς, Κύριε, με αυτό το «και πότε ήξερες τι σου γίνεται για να το μάθεις τώρα;». Μα, Κύριε, θυμήσου τι γινόταν σε αυτή τη χώρα μόλις πριν από δέκα χρόνια. Συλλογίσου εκείνα τα ιλιγγιώδη ποσοστά ανάπτυξης, τα τάεκ βον ντο και τα μπάντμιντον, εκείνη την αθλήτρια που είχε δηλώσει πως είναι στο DNA μας να θριαμβεύουμε. Θυμάσαι πόσοι ζώνονταν την ελληνική σημαία τότε; Περίπου όσοι και τώρα, οι ίδιοι ενδεχομένως. Θυμάμαι ακόμη κάποιον ήρωα που είχε κάψει το αυτοκίνητό του στην Ομόνοια όταν κερδίσαμε το Euro και όταν ρωτήθηκε απάντησε πως δεν τον νοιάζει γιατί θα πάρει άλλο. Τότε, όπως θυμάσαι, Κύριε, δεν ήταν δύσκολο να αγοράσεις αυτοκίνητο, όπως και τώρα δεν είναι δύσκολο να το χάσεις, οπότε και μη μπορώντας να κάψεις το δικό σου καις του διπλανού σου.

Και κάτι ακόμη, Κύριε. Πες σε όλους αυτούς τους ηθικολόγους να σταματήσουν να με νουθετούν με τα περί εθνικών εορτών, συμβόλων και τα συμπαρομαρτούντα. Τι θέλουν να μας πουν δηλαδή; Οτι ο ηρωισμός των πατεράδων μας ήταν πολύτιμος, ενώ ο δικός μας έχει φτηνύνει απελπιστικά;

Τελευταία Νέα