«Το ελληνικό πανεπιστήμιο δεν πρόκειται να βγει από το τέλμα του εάν δεν ιδρυθούν ιδιωτικά πανεπιστήμια» δήλωσε ο υπουργός Παιδείας, χωρίς αιδώ, αλλά με πλήρη συνείδηση. Είναι εντυπωσιακός ο τρόπος με τον οποίο ο υπουργός εκχωρεί στους ιδιώτες και στα κεφάλαιά τους την εξουσία που του παρείχε διά της ψήφου του ο λαός, προκειμένου να ασκήσει πολιτική στον χώρο της παιδείας.

Είναι προφανές ότι οι δυσλειτουργίες και τα προβλήματα στον χώρο της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης αποτελούν το τέλειο άλλοθι γι΄ αυτήν την κυβέρνηση, που καθημερινά με την πολιτική της αναιρεί την έννοια του δημόσιου αγαθού. Είναι ακόμη προφανέστερο ότι η συστηματική απαξίωση του δημόσιου πανεπιστημίου, που συντελείται μεθοδικά και ποικιλοτρόπως, έχει επιλεγεί από την κυβέρνηση ως μέθοδος που θα κάμψει την κοινωνική αντίδραση, καθώς ακόμα και οι πλέον υποψιασμένοι πολίτες θα σκεφθούν ότι, προκειμένου τα παιδιά τους να μάθουν γράμματα, όπως πληρώνουν για το δημοτικό, το γυμνάσιο και το λύκειο, ας πληρώσουν και για το πανεπιστήμιό τους. Οι πιο εύποροι βέβαια θα έχουν πρόσβαση στα καλύτερα ιδιωτικά «πανεπιστήμια» και οι λιγότερο στα δεύτερης διαλογής. Άλλωστε κάποιοι θα σπεύσουν να πουν ότι το ίδιο συμβαίνει και σήμερα με αυτούς που δεν εισάγονται στο ελληνικό πανεπιστήμιο, είτε γιατί δεν το επιθυμούν είτε γιατί δεν τα καταφέρνουν. Κάπως έτσι ξηλώνεται και ο τελευταίος πόντος από τον καμβά της δημόσιας δωρεάν παιδείας, που ο Γέρος της Δημοκρατίας θεμελίωσε.

Η αλήθεια είναι ότι η σημερινή κυβέρνηση, πέρα από το ότι δεν μπορεί να αναμορφώσει το ελληνικό πανεπιστήμιο, διότι στερείται οράματος και σχεδίου, κυρίως δεν το επιθυμεί. Έχει άλλα σχέδια και άλλη φιλοσοφία. Είναι βέβαιο πως, αν είχε τη δυνατότητα να εφαρμόσει ένα αντίστοιχο με τον ΟΤΕ σχέδιο ξεπουλήματος των ελληνικών πανεπιστημίων, θα το είχε κάνει. Όμως στον χώρο της παιδείας οι συνταγματικοί περιορισμοί υφίστανται και ο συμβολισμός είναι ακόμη ζωντανός.

Ο κύβος έχει ριφθεί. Ένα από τα τελευταία κοινωνικά κεκτημένα της ελληνικής οικογένειας, ένα οικοδόμημα γνώσης και προκοπής στο οποίο πρέπει να έχουν πρόσβαση όλοι, και πάντως όχι οι πλουσιότεροι και οι ισχυρότεροι, απαξιώνεται και ενταφιάζεται. Ας το έχουμε όλοι υπόψη μας, προκειμένου σύντομα, και πάντως όταν κληθούμε, να το αποτρέψουμε με την ψήφο μας.