Φεύγοντας από το Ηράκλειο με ταξί, «σαν βγεις στον πηγαιμό» για το Ρέθυμνο, μόλις φτάσεις κοντά στα Ζωνιανά, ο ταξιτζής- αν είναι και παλιός ακόμα καλύτερα- θα σου πει ότι σ΄ αυτή την περιοχή «γίνονται σωρός τα φονικά. Για ναρκωτικά, για εμπόριο, μα και για ερωτοδουλειές. Δεν είναι πολύς καιρός που κάποιος νέος αγάπησε μια κοπέλα, εκείνη δεν τον ήθελε κι έτσι φτάσαμε σε σκοτωμούς…».

Έχω στενούς φίλους στην Κρήτη.

Ένας απ΄ αυτούς, ο Γιώργης ο Μηλιαράς, ήταν ταξίαρχος της Αστυνομίας κι έκανε κουμάντο στο Ηράκλειο. Τώρα είναι δήμαρχος στο Οροπέδιο Λασιθίου. Έμπειρος αξιωματικός και παλικάρι, ανέβαινε στο ελικόπτερο και, πετώντας πάνω από τις χασισοφυτείες- άφθονες σε αρκετά χωριά του Ρεθύμνου – τις «φωτογράφιζε» κι έστελνε επιτόπου «πεζοπόρα τμήματα», για να ξεριζώσουν τα δενδρύλλια και να συλλάβουν τους καλλιεργητές. Επικίνδυνη δουλειά. Με όπλα και αίμα. Κατάφερε αρκετά πράγματα ο Μηλιαράς. Δεν μπόρεσε, όμως- είναι αδύνατο- να ξεριζώσει το χασίσι από τον τόπο.

Το χασίσι αφήνει πολλά λεφτά. Υπάρχουν χασισέμποροι με βίλες και πισίνες, που δεν έχουν βγάλει ποτέ τις μπότες τους για να κάνουν μια βουτιά στο νερό! Κυκλοφορούν με τα κινητά τηλέφωνα στις «φυτείες», επιβλέπουν, ελέγχουν. Και έχουν και ισχυρούς προστάτες. Κυρίως την Αστυνομία. Που τους ειδοποιεί όταν πρόκειται να γίνει κάποιο «ντου» από τις αρχές. Από κει και πέρα έχουμε πολιτικούς, δικηγόρους, δικαστήρια. Όπου οι μάρτυρες μιλάνε πάντα για «ιδιόχρηση». «Φυτεύω χασίσι για να το πίνω μόνος μου». Πώς το λέει ο Καββαδίας «… και με τη βοήθεια του καιρού/ όσο που να πάμε στο Περού/ το φορτίο θα το ΄χουμε καπνίσει…».

Μου έλεγε προ ημερών ένας αξιωματούχος από την Πάτρα, ότι το καλοκαίρι με τις πυρκαγιές, «πολλοί έκλαιγαν στην Ηλεία όχι γιατί κινδύνευαν τα σπίτια τους από τη φωτιά, αλλά διότι καιγόντουσαν τα χασισοδενδρύλλιά τους»! Δεν ξέρω. Ξέρω όμως πολύ καλά, και το ΄χω γράψει και στο βιβλίο μου «Να συλληφθεί το ντουμάνι», ότι κάποτε η Πελοπόννησος, και ιδίως η Αρκαδία, ήταν ο παράδεισος του χασισιού.

Κάποιος γηραλέος ενωμοτάρχης, δεξί χέρι του περίφημου αστυνόμου Γαλιγάλη, μου έχει πει: «Όλα τα χασίσια, εκτός από της Προύσας, ήταν της Τριπόλεως. Σε μια αποθήκη, τσουβάλια είχε το καφενείο από πάνω. Ήτανε πλακάκια…». Πάντως, και μια και το ΄φερε η κουβέντα, θέλω να σημειώσω ότι έχει πολλές επιτυχίες η Υπηρεσία Δίωξης Ναρκωτικών του- πρώηνΣΔΟΕ. Και η πολιτεία, νομίζω, οφείλει να την ανταμείψει, με ένα «μπράβο» τουλάχιστον.

Τώρα, τι θα γίνει στα Ζωνιανά, όπου «ένοπλοι χασισοκαλλιεργητές έστησαν ενέδρα σε 43 αστυνομικούς με 12 τζιπ και τους έτρεψαν σε φυγή αφού τους χτύπησαν», ένας Θεός ξέρει. Σίγουρα πάντως, όπως έγραψαν «ΤΑ ΝΕΑ», υπάρχει στην περιοχή «Παρακράτος Μαφίας με υψηλούς προστάτες». Το ίδιο, τόνισε και η «Ε»:

«1.000 σφαίρες με πολιτική ενοχή».

Δεν πάμε καλά…

Τελευταία Νέα