Αναζήτηση
O λόγος στους αναγνώστες.
Τη λένε Ε.Γ. (το ονοματεπώνυμο και η διεύθυνσή της είναι στη διάθεση των αρμόδιων υπουργών, διοικητών κ.λπ.). Μου γράφει: «Το ΙΚΑ με έστειλε στην Αμερική για τέσσερις σοβαρότατες αγγειοχειρουργικές επεμβάσεις.
Κόστισαν πολλά χρήματα. Και πέτυχαν. Ωστόσο, δεν εστάλη το τελικό ποσόν για να μπω στο Κέντρο Αποκατάστασης, ούτε να περπατήσω. Πήρα πρόωρο εξιτήριο με επίσημα έγγραφα των χειρουργών ότι πρέπει να συνεχίσω την αποθεραπεία με ειδικούς φυσιοθεραπευτές στην Ελλάδα. Στην Ελλάδα, όμως, το ΙΚΑ με άφησε στην αναπηρική πολυθρόνα, μου αρνήθηκε νοσοκόμα στο σπίτι (επίδομα απόλυτης αναπηρίας) και θεώρησε ότι πρέπει να μου αρκεί που σώθηκε η ζωή μου, ασχέτως αν δεν μπορούσα (ζώντας μόνη) να αυτοεξυπηρετούμαι.
Το αποτέλεσμα ήταν να βρεθώ με κατάγματα κάτω άκρων και πολλές άλλες επιπλοκές. Η ακινησία αχρηστεύει τα πολλαπλά by pass και η κατάστασή μου- εδώ κι έναν χρόνο μετά την Αμερική- πλησιάζει στο επικίνδυνο σημείο που ήμουν πριν από τις εγχειρήσεις! Έχοντας πάρει υπερβολικές ποσότητες μορφίνης για τους πόνους, με “θολό” μυαλό κι εφιάλτες, προσπαθούσα να βρω άκρη κι ακόμα προσπαθώ, αν δεν τρελαθώ στο τέλος.
Το επίδομα απόλυτης αναπηρίας (290 ευρώ μηνιαίως) το αρνούνται από τον Μάρτιο 2005! Νόμιμα το δικαιούμαι, μαζί με τα αναδρομικά. Το ξέρουν!
Ο διοικητής, κ. Βαρθολομαίος, αγνόησε την ουσία αυτού του αιτήματος και τις επιστολές μου. Ο διευθυντής του υπουργού κ. Τσιτουρίδη έστειλε ένα έγγραφο, μα αποτελέσματα δεν υπήρξαν… Ούτε λίγο ούτε πολύ μεταθέτουν τις ευθύνες των αποφάσεων σε υπαλλήλους (!..). Δεν έχουν εξοφλήσει ούτε το νοσοκομείο στη Ν. Υόρκη, που μου στέλνει συνεχώς επιστολές… Έναν χρόνο!
Δεν είναι απλά προσωπική υπόθεση. Είναι η συνηθισμένη κοινωνική πολιτική! Είναι πρωτοφανής αγριότητα.
Ευτυχώς που “παρακράτησα” τα 12.000 ευρώ, μη χρησιμοποιώντας το φορείο για τη μετάβαση στην Αμερική. Αν δεν είχε πληρωθεί από αυτά ο συνοδός και διερμηνέας στους 2 μήνες της νοσηλείας μου και είχε φύγει, θα βρισκόμουν ξεχασμένη στο εξωτερικό (έχει συμβεί…). Και, όταν επέστρεψα, από αυτά εξασφάλισα ιδιωτικές παροχές υγείας, βασικές κι ελάχιστες, όπως καταλαβαίνεις.
Πρέπει να ξέρεις ότι το ΙΚΑ- με νόμοόφειλε στον συνοδό-διερμηνέα για διατροφή και διαμονή 53 ευρώ ημερησίως. Το ίδιο και σ΄ εμένα, για το διάστημα εκτός νοσοκομείου μετά το πρόωρο εξιτήριο. Δεν τα ζήτησα βέβαια, για να τα συμψηφίσω με το φορείο και την έκπτωση 30% επί του συνόλου που έδωσε το νοσοκομείο σ΄ εμένα προσωπικά- με έγγραφό του στο ΙΚΑ – τιμώντας την “συγγραφική μου ιδιότητα”. Γι΄ αυτό και με άφησε να φύγω, χωρίς να έχει εξοφληθεί. Η πρόξενος κυρία Κρανιδιώτη- ας είναι καλά!- βοήθησε πολύ τον συνοδό που έτρεχε για τις διαδικασίες επιστροφής».
