Αυτό το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων είχα αρχίσει να πιστεύω

ότι έχει ιδρυθεί για να δικάζει την Τουρκία. Και να την καταδικάζει φυσικά.

Λογικό δεν είναι; H Τουρκία παραβιάζει γενικώς τα ανθρώπινα δικαιώματα, η

Τουρκία θέλει να μπει στην Ευρώπη, άρα τι κάνει η Ευρώπη; Στήνει ένα

δικαστήριο και την κοσκινίζει, μέρα μπαίνει μέρα βγαίνει. Κι εμείς οι

γείτονες, σαν Ευρωπαίοι που είμαστε και σαν άνθρωποι, παρακολουθούμε και

κάνουμε συστάσεις για βελτίωση και επαγρύπνηση. Τόσες αναλύσεις έχω διαβάσει

στον ελληνικό Τύπο για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις περιπτώσεις καταπάτησής

τους στην Τουρκία, που έπεσα από τα σύννεφα κι έπαθα ένα μεγάλο ψυχικο-εθνικό

τραύμα όταν διάβασα ότι δεύτερη χώρα σε καταδίκες από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο

Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έρχεται η Ελλάδα! Μα πώς; Δεν είναι δυνατόν… Κάποιο

λάθος θα έχει γίνει! Εμείς; H κοιτίδα της Δημοκρατίας; H πατρίδα της

Φιλοσοφίας; H χώρα της πολιτικής ευαισθησίας; Και τότε γιατί τόσα χρόνια δε

γράφουν οι αναλυτές τίποτα; Με τι μούτρα αναλύουμε τις παραβιάσεις των

γειτόνων κι όχι τις δικές μας; Θα περιλαμβάνονται τάχα μέσα σ’ αυτές και

εκείνοι οι μουφτήδες της Θράκης που τους λέμε «ψευτομουφτήδες» κι εκείνοι οι

Τσάμηδες που δεν υπάρχουν κι εκείνοι του Ουράνιου Τόξου που ισχυρίζονται ότι

ανήκουν στην ακατονόμαστη «εθνότητα» του ακατονόμαστου κράτους; Σκοτεινές

υποθέσεις, πολύ βαρετές στην ανάλυση, όχι σαν τις άλλες που συμβαίνουν στην

Τουρκία. Εξάλλου εμείς είμαστε ήδη μέσα στην Ένωση και δεν χρειάζεται να

αποδείξουμε τίποτα, άρα μάλλον μπορούμε να καταδικαζόμαστε όσες φορές θέλουμε,

να πληρώνουμε το πρόστιμό μας και να συνεχίζουμε απτόητοι. Αυτό θα πει μαγκιά.

Ενώ η Τουρκία χρειάζεται συμβουλές πολλές και αναλύσεις…

Τελευταία Νέα