THN ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ της με τις επιτροπές συνταξιοδότησης του IKA εξιστορεί η

κ. Μαρία Παπανδρέου:

«Πριν από 5 χρόνια χρειάστηκε να εγχειριστώ διότι οι γιατροί είχαν διαγνώσει

CA μαστού. Οπλίστηκα λοιπόν με όσο θάρρος και δύναμη είχα και τα αντιμετώπισα

όλα θαρραλέα και δυναμικά, προκαλώντας ακόμη και τον θαυμασμό των δικών μου.

Δεν χρειάστηκα καμία ψυχολογική στήριξη. Ζούσα και φερόμουν απολύτως

φυσιολογικά εν αντιθέσει με τους δικούς μου, που στενοχωρήθηκαν πολύ.

Μετά την επέμβαση πάλι δεν αισθάνθηκα πολύ άσχημα σε σημείο που να χρειάζομαι

τη βοήθεια των ειδικών.

H ταλαιπωρία μου άρχισε με τις επιτροπές για συνταξιοδότηση.

H τόση αναμονή με αυτό το πλήθος ασθενών που έχουν ανάγκη από μια σύνταξη,

αλλά και η απαίσια συμπεριφορά των ιατρών θυμίζει περισσότερο ανακριτές παρά

ιατρούς.

Από εκεί αρχίζει ένας Γολγοθάς για τον κάθε ασθενή που με ένα ντοσιέ χαρτιών

(διαγνώσεις, βιοψίες, εισιτήρια, εξιτήρια) προσπαθεί να τους πείσει για τη

σοβαρότητα της κατάστασής του.

Λες και φταίνε οι ασθενείς που νόσησαν και τους ζητάνε και τα ρέστα. Έχουν το

θράσος και την απανθρωπιά να μας αμφισβητούν.

Μέχρι τότε δεν είχα καταλάβει ότι είχα νοσήσει. Τότε κατάλαβα πώς τσαλακώνεται

η ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Τότε κατάλαβα πόσο φτηνή είναι η ζωή στην Ελλάδα.

Τότε κατάλαβα τι θα πει να είσαι ανάπηρος στην Ελλάδα.

Προς Θεού, δεν είμαστε απατεώνες όπως μας αντιμετωπίζουν. Είμαστε εργαζόμενοι

ετών που μας έλαχε αυτό το λαχείο. Που μπορεί να τύχει στον καθένα. Γιατί να

μας τονίζουν με τον τρόπο τους τον πόνο μας;».

Τελευταία Νέα