Αναζήτηση
«MIA ΚΑΛΗ δουλειά για τον καθένα» είναι η απάντηση στο μείζον πρόβλημα
της χώρας, που είναι η ανεργία. Αποτελεί όραμα και στόχο. Προϋποθέσεις η
ανάπτυξη, με ανταγωνιστικότητα, και κοινωνική συνοχή.
Σήμερα στην Ευρώπη, το 67% των θέσεων απασχόλησης δημιουργείται στις υπηρεσίες
και στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Και είναι χαρακτηριστικό ότι χώρες με
μικρή ανεργία είναι αυτές που έκαναν εγκαίρως τη στροφή από τη βιομηχανική
βάση παραγωγής σε αυτή των υπηρεσιών… την ώρα που η βιομηχανία επιλέγει τον
δρόμο των χωρών χαμηλού κόστους εργασίας.
Ζητούμενο είναι ένα νέο μοντέλο εργασίας με εργαζόμενους υψηλών προσόντων και
νέα ποιοτικά και οργανωτικά χαρακτηριστικά. Ποιο είναι αυτό:
H ευελιξία που ορίζεται ως εύκολες απολύσεις, ελαστικό ωράριο, μικρότερες
αποδοχές κατά την εκτίμηση του εργοδότη, είναι το αμερικανικό πρότυπο
ευελιξίας. Αυτό δεν μπορεί να εφαρμοστεί στην ευρωπαϊκή ήπειρο, γιατί υπάρχουν
διαφορετικές δομές στην οικονομία, στην κοινωνία αλλά και στη Δημοκρατία με
βασικό πυλώνα τους κοινωνικούς εταίρους. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι η Ευρώπη
και ιδιαίτερα η Ελλάδα δεν χρειάζεται τομές και μεταρρυθμίσεις.
Από το 2001, που ως αρμόδια επίτροπος προώθησα και παρουσίασα την Ευρωπαϊκή
Κοινωνική Ατζέντα, επιμένω ότι απέναντι στην αμερικανική ευελιξία θέτουμε την
ευρωπαϊκή ευελφάλεια (ευελιξία + ασφάλεια), δηλαδή ένα μοντέλο που
επιτρέπει την ευελιξία αλλά με τη συμμετοχή στο κόστος όλων και προς όφελος
όλων. Ένα παράδειγμα τι σημαίνει «ευελφάλεια» H Δανία είναι η ευρωπαϊκή χώρα
με τη μεγαλύτερη ευελιξία στην αγορά εργασίας. Εύκολες απολύσεις, ελαστικό
ωράριο, μεγάλη κινητικότητα από περιοχή σε περιοχή και από τομέα σε τομέα. Πώς
εξασφαλίζεται ασφάλεια και αποφεύγεται η θυματοποίηση των πλέον αδυνάμων;
Υπάρχει κοινωνικό δίκτυο ασφάλειας που αντιμετωπίζει τις άμεσες ανάγκες των
ανέργων. Υποχρεωτική και άμεση εκπαίδευσή τους με βάση τις δικές τους
δυνατότητες και τις ανάγκες της εθνικής και τοπικής αγοράς εργασίας.
Αποτελεσματικές υπηρεσίες απασχόλησης οργανωμένες σε εθνικό και τοπικό επίπεδο
που συνδέουν τη ζήτηση και την προσφορά εργασίας στον δημόσιο και στον
ιδιωτικό τομέα, αξιοποιώντας τις δυνατότητες σύγχρονης τεχνολογίας.
Υπάρχουν σοβαροί τοπικοί μηχανισμοί ελέγχου της αγοράς και παράλληλα ένα
αντιγραφειοκρατικό πλαίσιο για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, Οι δανέζικες
επιχειρήσεις έχουν τη μεγαλύτερη συμμετοχή στην έρευνα, στην τεχνολογία και
στην εκπαίδευση των εργαζομένων τους. Είναι από τις πρώτες στον κόσμο στα
προγράμματα κοινωνικής ευθύνης. Οι εργαζόμενοι είναι συνδικαλισμένοι κατά 85%
στα συνδικάτα, δίνοντάς τους ισχύ αλλά και ευθύνη απέναντι στην οικονομία και
την κοινωνία. Τελικό αποτέλεσμα, το υψηλότερο κατά κεφαλήν εισόδημα και η
ελάχιστη ανεργία.
Μιλάμε για ένα εργασιακό περιβάλλον που μπορεί να αποτελέσει το ζητούμενο μιας
ευρείας μεταρρύθμισης και στη χώρα μας. Με βαθιές τομές στη λειτουργία της
Διοίκησης, αλλά και των επιχειρήσεων, στο εκπαιδευτικό σύστημα αλλά και στα
συνδικάτα. Πρόκειται για πολιτική επιλογή που προϋποθέτει όραμα, στόχο, γνώση.
H κυβέρνηση καταθέτει ένα νομοθέτημα το οποίο δεν λύνει τα προβλήματα των
επιχειρήσεων (ας συγκρίνουμε σε ένα χρόνο τις επενδύσεις και την αύξηση της
απασχόλησης), αντιμετωπίζει πάλι με αδιέξοδο τρόπο το θέμα των υπερωριών και
μόνο για τμήμα των επιχειρήσεων μειώνοντας το εισόδημα εργαζομένων και
επιτρέπει στον εργοδότη να αποφασίσει κατ’ εκτίμηση το ωράριο των εργαζομένων.
Προχωρά στην πλέον οπισθοδρομική προσέγγιση της ευελιξίας, όπου αποσπασματικά
μέτρα ονομάζονται μεταρρυθμίσεις και επιβάλλονται χωρίς ουσιαστικό κοινωνικό
διάλογο και κυρίως επαυξάνει μια απερίγραπτη γραφειοκρατία η οποία θα το
οδηγήσει σε αχρηστία.
H χώρα έχει ανάγκη από ριζοσπαστική και κοινωνικά υπεύθυνη
μεταρρύθμιση με βάση την «ευελφάλεια», το κόστος της οποίας – γιατί πάντα
υπάρχει κόστος – το πληρώνει ο καθένας ανάλογα με τις δυνατότητές του, ενώ τα
οφέλη απολαμβάνει το σύνολο της κοινωνίας. Είναι η προοδευτική απάντηση στις
απαιτήσεις των καιρών.
