[ ΤΟ ΣΤΙΓΜΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ ]

Αν ήταν «Δέκα μέρες που συγκλόνισαν τον κόσμο», οι επόμενες είκοσι – είκοσι

πέντε μέρες μπορεί να πει κανείς μετά βεβαιότητος ότι θα συγκλονίσουν τη χώρα.

Όσα γίνονται αυτές τις μέρες στο προσκήνιο και όσα, κυρίως, εξελίσσονται στο

παρασκήνιο για τα εθνικά μας θέματα θα χαράξουν για δεκαετίες την πορεία της

χώρας. Υπερβολές; Καθόλου. Για προσέξτε, μέσα σ’ αυτό το διάστημα θα κριθούν:

α. η ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση

β. το θέμα του ευρωστρατού

γ. η επίλυση του Κυπριακού

δ. το πότε η Τουρκία θα ξεκινήσει διαπραγματεύσεις για ένταξη στην

Ευρωπαϊκή Ένωση.

Και ακόμη – το καλύτερο το κρατάμε πάντα για το τέλος – θα κριθεί το μέλλον

του Κώστα Σημίτη και της κυβέρνησής του…

Αν του βγει… – αν στραβώσει…

«Αυτή η περίοδος είναι «όλα τα λεφτά»», έλεγε προχθές κορυφαίο κυβερνητικό

στέλεχος, και είναι προφανές γιατί έκανε αυτή την εκτίμηση. Αν του βγει όλη

αυτή η ιστορία του Κώστα Σημίτη (ένταξη της Κύπρου, επίλυση του Κυπριακού, συν

ευρωστρατός και, λόγω ευρωπαϊκής πορείας της Τουρκίας, θεαματική βελτίωση των

ελληνοτουρκικών σχέσεων), «σήκωσε» το τραπέζι. Το φόρτωσε στην πλάτη, και

κάνει ό,τι θέλει. Ακόμη και εκλογές την άνοιξη! Ποιος θα μπορέσει να του το

αρνηθεί; Αν στραβώσει κάτι όμως, που είναι και το πιο πιθανό, τότε ξαναπέφτει

στη μιζέρια, στην γκρίνια, στην εσωστρέφεια, στο «μία απ’ τα ίδια».

Εκείνοι που παρατηρούν προσεκτικά τις κινήσεις στη δημόσια ζωή, πλην των όσων

λέει και κάνει ο Πρωθυπουργός, παρατηρούν με πολλή προσοχή τον Ευάγγελο

Βενιζέλο και τον Γιώργο Παπανδρέου. Ο πρώτος έθεσε θέμα στο Υπουργικό

Συμβούλιο για όσα ο υπουργός Εξωτερικών δήλωσε στα «ΝΕΑ» περί υφαλοκρηπίδας

και ελληνοτουρκικών σχέσεων. Γιατί; Διότι επιθυμεί να καταγραφεί η άποψή του

για όλα αυτά τώρα, και όχι αργότερα, όταν ίσως θα έχουν επέλθει αναπότρεπτες

εξελίξεις στα εθνικά θέματα. Ο δεύτερος εμφανίστηκε την Τετάρτη να κάνει πολύ

σκληρές δηλώσεις για την Τουρκία και τις προθέσεις της. Και να (υπερ)τονίζει

την πρόθεση της Ελλάδας να ασκήσει βέτο στη διεύρυνση εάν δημιουργηθούν

προσκόμματα στην ένταξη της Κύπρου…

Ο δρόμος της επιστροφής

Αρκετοί σκέφθηκαν ότι ο Γιώργος Παπανδρέου στην ουσία ανταπαντούσε στον Ε.

Βενιζέλο. Άλλοι, πιο «πονηροί», υπέθεσαν ότι ο υπουργός Εξωτερικών ουσιαστικά

έκοψε τον δρόμο της επιστροφής στον Κ. Σημίτη. Ποιας επιστροφής; Να, από την

πάγια θέση ότι, αν δεν ενταχθεί η Κύπρος στην Ευρωπαϊκή Ένωση τώρα, θα υπάρξει

ελληνικό βέτο στη διεύρυνση! Υπάρχει τέτοια σκέψη; Επισήμως όχι. Αλλά κάποιοι

ίσως από το περιβάλλον Σημίτη να σκέφτονται τι θα γίνει αν η «μικρά, πτωχή

πλην τιμία Ελλάς» τα στυλώσει στην Κοπεγχάγη, κι αρχίσουν και μας βαράνε όλοι

μαζί! Εμείς βρίσκουμε πιο κοντά στα πράγματα τη δεύτερη εκδοχή σχετικά με τις

προθέσεις του υπουργού Εξωτερικών. Γιατί ξέρουμε ότι, εκτός από τον Κ. Σημίτη,

και ο Γ. Παπανδρέου παίζει το μέλλον του αυτή την περίοδο…

Η επίπλαστη ηρεμία

Και υπάρχει και το ΠΑΣΟΚ που έχει ανησυχίες, διάφορες – ένεκα του

εθνικοπατριωτικού του χαρακτήρα, από τα συστατικά της γέννησής του, ως

γνωστόν. Πολλές αντιδράσεις δεν καταγράφονται στο εσωτερικό του, αλλά όσοι

ξέρουν τα πράγματα υποστηρίζουν ότι επίπλαστη είναι αυτή η ηρεμία. Και

ανησυχία υπάρχει, και προβληματισμός. Δευτέρα πάντως έχει Εκτελεστικό Γραφείο

για να προετοιμαστεί η προσεχής, πολύ σημαντική, κοινή συνεδρίαση της

Κεντρικής Επιτροπής και της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, Πέμπτη 28 και Παρασκευή

29 του μηνός. Και κείμενα θα υπάρξουν, και σκληρές τοποθετήσεις, αλλά ο κ.

Σημίτης έχει καταλήξει: αν δει ότι κορυφώνονται πολύ οι αντιδράσεις, θα

ζητήσει ψηφοφορία για όλο το φάσμα των κινήσεών του. Και μετά…

Μετά, δεν έχει επιστροφή για μερικούς. Ιδιαίτερα για όσους απέχουν ένα μόλις

βήμα από το να ζητήσουν για τον Κ. Σημίτη, τον Γ. Παπανδρέου, την κυβέρνηση,

το Εκτελεστικό Γραφείο να στηθεί ένα μεγάλο… Γουδί! Προδότες, πουλημένοι,

καθάρματα, ενδοτικοί, εξωνημένοι, πράκτορες, είναι μερικοί από τους

χαρακτηρισμούς με τους οποίους στολίζουν τους προαναφερόμενους εξ αφορμής του

σχεδίου Ανάν για το Κυπριακό. Το οποίο σχέδιο πιστεύουν ότι το μόνο που κάνει

είναι να υιοθετεί τις επιδιώξεις της Τουρκίας. Ερώτηση, μάλλον αφελής: αφού

εξυπηρετεί την Τουρκία και τις επιδιώξεις της, γιατί εκείνη δεν το δέχεται;

Αφού νομιμοποιεί τον Ντενκτάς και την τουρκική κατοχή, γιατί Ντενκτάς και

Άγκυρα δεν κάθονται να το συζητήσουν; Προφανώς, γιατί δεν έχουν «ενημερωθεί»

από τους εγχώριους (υπερ)πατριώτες ότι το σχέδιο τούς βολεύει…

ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ

Ψέματα δεκαετιών ή αλήθειες;

Με την ιστορία του Κυπριακού θα χάσουμε κάθε επαφή με την πραγματικότητα. Με

την αλήθεια. Γράφεις αλήθειες για το Κυπριακό, και σου την «πέφτουν» από

παντού γιατί τις έγραψες. Επιθυμούν να γράφεις αυτά που εκείνοι με ψέματα όλα

αυτά τα χρόνια πότισαν Ελλαδίτες και Κύπριους. Να γράφεις, ας πούμε, ότι οι

Τούρκοι ξύπνησαν ένα πρωί, μπήκαν στα μεταγωγικά και ξεκίνησαν να καταλάβουν

τη μισή Κύπρο. Να μη λες τίποτε για τα γεγονότα στην Κοφινού, αλλά να

καταγγέλλεις τον σφαγέα Αττίλα. Να μιλάς για τους εποίκους που κουβάλησαν οι

Τούρκοι από την Ανατολία και να μη διατυπώνεις την παραμικρή απορία για τον

σημερινό πληθυσμό των Ελληνοκυπρίων. Να αναφέρεσαι στους Ελληνοκύπριους

αγνοούμενους, αλλά όχι στους Τουρκοκύπριους…

Να…, να…, να…, μόνο και μόνο για να συντηρήσεις ψέματα δεκαετιών, που

δεν μας αφήνουν να δούμε με καθαρό μάτι τι είναι το Κυπριακό και τι ρόλο

παίξαμε και εμείς στο να πάρει τη μορφή που έχει πάρει σήμερα. Σου λένε, τώρα,

προκειμένου να γίνει δεκτό το σχέδιο Ανάν, καλύτερα να μείνει όπως είναι η

κατάσταση στην Κύπρο ­ να μη λυθεί, δηλαδή, ποτέ το Κυπριακό. Ναι, ε; Και τόσα

χρόνια που απαιτούσαμε «εδώ και τώρα λύση με βάση τα ψηφίσματα και τις

αποφάσεις του ΟΗΕ» πώς θα πούμε τώρα ότι δεν θέλουμε να λυθεί; Κι εσείς

πατριώτες που πρεσβεύετε τη «μη λύση», μάς λέτε πόσο θα κοστίσει αυτό για τα

επόμενα τριάντα χρόνια; Σε πόνο ψυχής, σε δάκρυα, σε νοσταλγία, ίσως και σε

ανθρώπινα θύματα, παρακαλούμε. Σε παιδιά σαν τον Τάσο Ισαάκ και τον Σολωμό

Σολωμού. Και όχι σε χρήμα. Αυτό είναι το τελευταίο…