Ακούγοντας τον Μπους να μιλά στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ με το γνωστό τεξανό

του πάθος για τους ξυλοδαρμούς και τα μαστιγώματα και τους βιασμούς στο Ιράκ,

λίγο έλειψε να πιστέψω ότι όλα αυτά τα είχε… μόλις ανακαλύψει.

Το χειρότερο ψέμα στην ομιλία του Αμερικανού προέδρου όμως ήταν η πρακτική

απουσία κάθε απόπειρας να εξηγήσει τους αληθινούς λόγους για τους οποίους

έγιναν οι ΗΠΑ στόχος επίθεσης την 11η Σεπτεμβρίου 2001.

Ανάλογη προσπάθεια να κρύψει αυτή την πραγματικότητα έκανε και ο Αμερικανός

υπουργός Άμυνας, Ντόναλντ Ράμσφελντ, στο άρθρο που δημοσίευσε την περασμένη

εβδομάδα στην «Independent». Η επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου, ανακοίνωσε, ήταν

μία επίθεση εναντίον ενός λαού που «πιστεύει στην ελευθερία, που κηρύσσει την

ανοχή και υπερασπίζεται τα αναφαίρετα δικαιώματα του ανθρώπου». Δεν έκανε, ως

συνήθως, καμία απολύτως αναφορά στη Μέση Ανατολή, στη θλιβερή και

προκατειλημμένη πολιτική των ΗΠΑ σε αυτή την περιοχή, στην αδίστακτη

υποστήριξη που παρέχουν σε Άραβες δικτάτορες όταν αυτοί εξυπηρετούν τα

συμφέροντά τους, ούτε στη στρατιωτική παρουσία των ΗΠΑ στα ιερότερα των

μουσουλμανικών εδαφών, ούτε στην άνευ όρων υποστήριξη που παρέχουν στην

ισραηλινή κατοχή των παλαιστινιακών εδαφών.

Η Ισραηλινή συνάδελφός μου Αμίρα Χας μού είπε κάποτε πως δουλειά του

δημοσιογράφου είναι «να ελέγχει τα κέντρα εξουσίας». Ουδέποτε ήταν τόσο

επιβεβλημένη αυτή η στάση. Λίγες, λοιπόν, σκέψεις για τις ερχόμενες εβδομάδες:

να θυμάστε τις ημέρες που ο Σαντάμ ήταν φίλος των ΗΠΑ· να θυμάστε ότι τα

εγκλήματα της 11ης Σεπτεμβρίου διαπράχθηκαν από Άραβες, οι οποίοι ήρθαν από

έναν τόπο που λέγεται Μέση Ανατολή, έναν τόπο αδικίας και κατοχής και

βασανιστηρίων· να θυμάστε την «Παλαιστίνη»· να θυμάστε πως, πριν από έναν

χρόνο, ουδείς μιλούσε για το Ιράκ, μόνο για την Αλ Κάιντα και τον Οσάμα Μπιν

Λάντεν. Και να θυμάστε, τέλος, ότι το «κακό» είναι ένα καλό μέσο δημαγωγίας,

αλλά ένας υπερβολικά ισχυρός εχθρός για να τον καταρρίψει κανείς με έναν

πύραυλο.

Τελευταία Νέα