ΔΥΣΚΟΛΟ το θέμα της απαγόρευσης άσκησης επαγγέλματος από τους βουλευτές

που τίθεται στα πλαίσια της αναθεώρησης του Συντάγματος…

ΚΑΙ ευλόγως απασχολεί ­ και μάλιστα εντόνως ­ τα κόμματα με τα

επιχειρήματα που ένθεν και ένθεν αναπτύσσονται.

ΚΑΙ βεβαίως η αποκλειστική απασχόληση με τα βουλευτικά καθήκοντα δίδει

στο βουλευτικό αξίωμα τον χαρακτήρα του ασυμβίβαστου με οποιαδήποτε άλλη

επαγγελματική δραστηριότητα…

ΠΟΥ ­ μοιραία ­ αποσπά τον βουλευτή από την καθαρή ενασχόλησή του με τα

κοινά.

ΑΠΟ την άλλη πλευρά δεν μπορεί ν’ αγνοηθεί μια σειρά ζητημάτων που

ανακύπτουν από την απαγόρευση…

ΜΕ πρώτο την εξασφάλιση στους βουλευτές αποζημίωσης τέτοιας που θα

καλύπτει στο ακέραιο όλες τις βουλευτικές και βιοποριστικές τους ανάγκες.

ΔΕΝ παρέλκει, άλλωστε, και η στάθμιση του αποτελέσματος για τους

επιστήμονες ή τους επιτηδευματίες που θα υποχρεωθούν ν’ αποκοπούν…

ΑΠΟ την επιστήμη ή το επάγγελμά τους για όσο χρόνο θα έχουν τη

βουλευτική ιδιότητα.

ΚΑΙ βεβαίως στη βάση της αρχής ότι ο βουλευτής εκπροσωπεί και υπηρετεί

τους πολίτες υπάρχουν σοβαρά επιχειρήματα κατά της άσκησης επαγγέλματος…

ΔΙΕΡΩΤΑΤΑΙ, όμως, κανείς αν πράγματι θα λειτουργήσει η απαγόρευση ως

ενίσχυση του Κοινοβουλίου και γενικότερα του δημόσιου βίου…

Ή ΑΝ θα αποτρέψει πολλούς ­ και ενδεχομένως ικανούς και καταξιωμένους ­

πολίτες να μπουν στον πολιτικό στίβο.

ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ για ζητήματα και διλήμματα που δεν μπορεί ν’ απαντηθούν παρά

μόνο με σύνεση και συναίνεση, ύστερα από σοβαρή συζήτηση.