Ο διάσημος Ούγγρος άσος Φέρεντς Πούσκας σε ρόλο… διαιτητή, για να φέρει εις

πέρας τον αγώνα Κυπέλλου Πάσχα, Παναθηναϊκού – Ολυμπιακού στο γήπεδο Λεωφόρου

Αλεξάνδρας, Απρίλιο 1957. Ο Πούσκας είχε έρθει τότε στην Αθήνα με την ομάδα

Ουγγάρια. Στη φωτογραφία, προσπαθεί να συμφιλιώσει τους Γιάννης Νεμπίδη

(Παναθηναϊκού), Φίλιππο Τσαντάκη (Ολυμπιακού). Δίπλα του ο Λάκης Σοφιανός (Παναθηναϊκού)

Οι πληγές που έχει ανοίξει στο σώμα του ελληνικού ποδοσφαίρου η διαιτησία

είναι πολύ παλιές και ταλαιπωρούν επί δεκαετίες ολόκληρες τους συλλόγους και

τους φιλάθλους τους. Το πρόβλημα με τους Έλληνες διαιτητές ­ με όση επιείκεια

κι αν το αντιμετωπίσουμε ­ είναι μεγάλο και παραμένει άλυτο. Εκατοντάδες

ποδοσφαιρικοί αγώνες, από τη δεκαετία του 1950 μέχρι σήμερα, υπήρξαν

επεισοδιακοί και μερικοί δεν τελείωσαν ποτέ. Σε επίσημες διοργανώσεις

(πρωτάθλημα και κύπελλο Ελλάδος) ή σε φιλικές (τουρνουά για κύπελλα

Χριστουγέννων, Πάσχα και Σεπτεμβρίου) Έλληνες διαιτητές είχαν τινάξει τα ματς

στον αέρα με διαιτησίες που προκαλούσαν την αγανάκτηση των φιλάθλων και

μάλιστα τότε τα γήπεδα όπου διεξάγονταν οι ποδοσφαιρικοί αγώνες ήταν κατάμεστα

από κόσμο.

Φυσικά, δεν μπορεί κανείς να αγνοήσει το στοιχείο του φανατισμού που υπήρχε

(και υπάρχει ακόμη) μεταξύ παικτών και φιλάθλων των αντιμαχόμενων συλλόγων,

αλλά αυτό δεν απαλλάσσει τους ρέφερι από τις κακές διαιτησίες τους. Τα λάθος

σφυρίγματα έβαζαν μπουρλότο στην εξέδρα και δημιουργούσαν συγκρούσεις μεταξύ

των ποδοσφαιριστών στους αγωνιστικούς χώρους. Στα Κύπελλα Χριστουγέννων και

Πάσχα (και Σεπτεμβρίου) από το 1951 ως το 1959 ένας στους τρεις αγώνες δεν

τελείωνε ποτέ! Οι αναμετρήσεις χαρακτηρίζονταν από σκληρότητα και ένταση.

Έπεφταν γροθιές, κλωτσιές, φτυσίματα, οι παίκτες αντάλλασσαν μεταξύ τους

χυδαίες φράσεις, ενώ πολλές φορές οι φίλαθλοι έφταναν σε σημείο να

εκτραχύνονται και να βρίζουν ομαδικά τον διαιτητή και μάλιστα ρυθμικά με το

σλόγκαν «μαλάκα διαιτητή». Τα πράγματα, λοιπόν, με τους διαιτητές δεν ήταν

ποτέ ρόδινα στην Ελλάδα. Μεταξύ 1958 – 1967, οι μεγάλες ­ κυρίως ­ ομάδες

μετακαλούσαν και πλήρωσαν μεγάλα ποσά για διαιτητές του εξωτερικού (Γαλλία,

Ιταλία, Ισπανία, Αυστρία, Γερμανία, Βέλγιο, Ολλανδία). Η μετάκληση ξένων

διαιτητών σταμάτησε, για πάντα, από τη δικτατορία.

Με νόμο ένας από τους πρωτεργάτες της χούντας, ο δικτάτορας Ασλανίδης,

απαγόρευσε να διαιτητεύουν ξένοι στην Ελλάδα. Χαρακτηριστικό είναι, πάντως, το

γεγονός ότι σ’ έναν αγώνα κυπέλλου Πάσχα, το 1957, στο γήπεδο της Λεωφόρου

Αλεξάνδρας, το ματς Παναθηναϊκού – Ολυμπιακού διεκόπη στο 56′, ενώ ήταν 1-1, ο

διαιτητής Κ. Τζίτζης αποχώρησε, αλλά ο αγώνας συνεχίσθηκε και τελείωσε με το

ίδιο σκορ. Επιστρατεύθηκε, εκείνο το απόγευμα, από την εξέδρα (ενώ

παρακολουθούσε το παιχνίδι), ο διάσημος Ούγγρος άσος Φέρεντς Πούσκας, ο οποίος

βρισκόταν τότε στην Αθήνα με ουγγρική ομάδα, που έδινε φιλικά ματς με τον

Εθνικό.

Τελευταία Νέα