Αναζήτηση
Χθες, ας πούμε, ο υπουργός Παπαδημητρίου, υπουργός Οικονομίας κατ’ αυτάς και άνθρωπος που είναι φανερό ότι βρίσκεται στη λάθος θέση τη λάθος στιγμή, κατέθεσε προς συζήτηση και ψήφιση στη Βουλή μια διάταξη από αυτές που διατυπώνονται κατά τέτοιο τρόπο ώστε να μην αντιληφθεί κανείς (εκ των βουλευτών και των ενδιαφερομένων) περί τίνος πρόκειται, και να περάσει «αέρα πατέρα» από το Κοινοβούλιο, καθιστάμενη ούτως πως, νόμος του κράτους. Αντιγράφω κατά λέξη, και χωρίς να προσθέσω ή να αφαιρέσω τι: «στην υποπερίπτ. γγ’ του τρίτου εδαφίου γ’ της παρ. 2 του άρθρου 2 του νόμου 4013/2011 (Α’ 204) διαγράφεται η λέξη «σύμφωνη». Το τελευταίο εδάφιο της περιπτ. γ’ της παρ. 2 του άρθρου 2 του νόμου 4013/2011 αντικαθίσταται ως εξής: «μετά την άπρακτη παρέλευση της ως άνω προθεσμίας οι σχετικές πράξεις μπορούν να εκδοθούν και χωρίς τη γνώμη της αρχής»».
Για ποια Αρχή μιλάει η πονηρή διάταξη του ιδιαιτέρως πονηρού μανδαρίνου νομοθέτη (δεν είμαι καθόλου βέβαιος ότι ο υπουργός Παπαδημητρίου γνωρίζει τι είναι αυτό το πράγμα); Θα το αποκαλύψω αμέσως, διότι εξ όσων συνάγονται από αυτό, η υπόθεση ανήκει στην κατηγορία «έχει ψωμί, πολύ ψωμί».
Πρόκειται για την Ενιαία Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Συμβάσεων, η οποία έως τώρα έπαιρνε τις συμβάσεις που υπέγραφε το Δημόσιο με τους προμηθευτές του, τις εξέταζε, διαπίστωνε το σύννομο της κατακύρωσης σε αυτούς κατά τις προκηρύξεις των σχετικών διαγωνισμών και έδινε το «καλώς έχει» για την υλοποίησή τους.
Πρώτος επικεφαλής της Αρχής είχε οριστεί ο εκ Θεσσαλονίκης λαμπρός εισαγγελικός λειτουργός Βασίλης Φλωρίδης, ο οποίος έκανε μια σπουδαία δουλειά επί τρία χρόνια, μέχρι που παραιτήθηκε και τη θέση του ανέλαβε ο επίσης δικαστής Δημήτρης Ράικος, αδελφός της γνωστής εισαγγελέως, αλλά δεν έμεινε μεγάλο διάστημα στη θέση αυτή, διότι ο άνθρωπος δεν άντεξε τις παντοειδείς πιέσεις…
Κατάργηση
Και να τώρα που ήρθε η ώρα η κυβέρνηση, η οποία δεν είδε ποτέ με καλό μάτι την Αρχή, να την… ξεπουπουλιάσει εντελώς, με μια διάταξη η οποία προφανώς είναι σύμφωνη με το… ηθικό πλεονέκτημα, ως και το… πλεόνασμα της Αριστεράς (έλαμψε πάλι ως αρθρογράφος χθες επ’ αυτού ο γνωστός Καρανίκας). Για μένα πρόκειται ουσιαστικά για κατάργηση, αλλά το θέμα δεν είναι τι πιστεύω εγώ. Το θέμα είναι τι θα κάνει η αντιπολίτευση. Θα βολευτεί η ΝουΔού, η οποία είναι εν αναμονή κυβέρνηση, με την ουσιαστική κατάργηση του ελέγχου των συμβάσεων του Δημοσίου, η οποία αφήνει πολλές πόρτες ανοιχτές να εισχωρήσει ο σατανάς που θα απειλήσει και το δικό της… ηθικό πλεονέκτημα; Ή θα το αναδείξει σε μείζον θέμα; Ιδού η απορία (μου).
Πράσινο φως στη διαφθορά
Επεξηγώ ότι πίσω από τα… δασύτριχα παράγραφος τάδε, υποπαράγραφος δείνα, γραφή τέταρτη κ.λπ. της διάταξης, στην πραγματικότητα η Ενιαία Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Συμβάσεων, το τελευταίο ανάχωμα για τον περιορισμό συμπτωμάτων διαφθοράς, μετατρέπεται σε απλό συμβουλευτικό όργανο, το οποίο πλέον θα εκδίδει «μη δεσμευτικές γνωμοδοτήσεις» για τα υπουργεία και τους φορείς που προχωρούν σε συμβάσεις προμήθειας προϊόντων και υπηρεσιών για το Δημόσιο.
Φυσικά αποθεώνω την αποφασιστικότητα της κυβέρνησης να υπερασπιστεί το ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς έναντι της ΝουΔού, και του προέδρου Αλέξη συγκεκριμένα, ο οποίος ακόμη και χθες το επικαλέστηκε σε μια προσπάθεια να συγκρατήσει τον κοσμάκη που όπου φύγει φύγει από τις τάξεις του ΣΥΡΙΖΑ…
Η εξήγηση
Στο μεταξύ επιθυμώ να αποθεώσω το Μέγαρο Μαξίμου για έναν ακόμη λόγο: την ανακοίνωση χθες βράδυ, για να την «πει» στον Αδωνη και τη ΝουΔού και να τους κατηγορήσει για fake news (αυτό το έκανε μόδα ο Τραμπ και το μιμούνται τώρα και οι δικοί μας), επειδή ισχυρίστηκαν ότι ο δολοφόνος της νεαρής εφοριακού είχε αποφυλακισθεί –και αυτός –με τον νόμο Παρασκευόπουλου.
Ε λοιπόν όχι, ανακοίνωσε το Μαξίμου. Δεν ήταν έξω με τον νόμο Παρασκευόπουλου ο δολοφόνος. Είχε, λέει, εκτίσει τα 3/5 της ποινής του και τον άφησαν.
Αυτό, θα συνιστούσα, ο εκ Ζακύνθου δικηγόρος υπουργός Κοντονής, να επισκεφθεί μία μέρα τη μάνα της κοπελιάς και να της το αναφέρει. Να μη μένει η γυναίκα με την κακή εντύπωση ότι φταίει ο νόμος Παρασκευόπουλου που ο φονιάς κυκλοφορούσε ελεύθερος. Με τα 3/5 ήταν έξω!
(Στους καμιά δεκαριά μαγαζάτορες της Μενεμένης, των οποίων τα καταστήματα και αυτοκίνητα λήστεψε μέσα σε ένα τρίωρο ένας αποφυλακισμένος με τον νόμο Παρασκευόπουλου, συνιστώ να μην πάει. Δεν είναι καθόλου καλή ιδέα…)
Βήματα αποσυγκόλλησης
Εχω κατ’ επανάληψιν επισημάνει ότι δεν τον βλέπω καλά τον αντιπρόεδρο της Βουλής Δημ. Καμμένο, που αργά αλλά σταθερά, και πάντως με επιμονή κάνει βήματα αποσυγκόλλησης από τον ιστό των «153» που στηρίζουν την κυβέρνηση. Για πολλοστή φορά χθες, ο άνθρωπος, που δείχνει να αψηφά την μήνιν του άλλου Καμμένου, του προέδρου του, αποστασιοποιήθηκε εντελώς από την ακολουθούμενη κυβερνητική γραμμή στο θέμα της δολοφονικής επίθεσης κατά των γραφείων του ΠΑΣΟΚ. Οχι μόνο τη χαρακτήρισε «δολοφονική επίθεση με στόχο θύματα» αλλά πρόσθεσε κιόλας ότι «όταν πετάς σφαίρες, και προβοκάτσια να είναι, πρόκειται για δολοφονική επίθεση».
Συμπλήρωσε δε για να μη μένει σε κάποιον η αμφιβολία περί των ορατών αποστάσεων που παίρνει ότι στα Εξάρχεια «υπάρχει ανομία και φαίνεται το κράτος να δείχνει ανοχή. Αυτό που φαίνεται είναι ότι δεν έχει δοθεί η κατάλληλη εντολή για να μαζευτούν οι ταραξίες (…) υπάρχει ευθύνη πολιτική που πρέπει να αναληφθεί».
Σιγά να μην αναληφθεί…
Τίποτα καινούργιο
Μίλησα με δυο-τρία στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ χθες, λίγο μετά το τέλος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του κόμματος, στην οποία κυριάρχησε η ομιλία του προέδρου Αλέξη, και ειδικότερα η απεγνωσμένη προσπάθειά του να αποδείξει ότι όλα εξελίσσονται τέλεια και δεν υφίσταται το παραμικρό πρόβλημα για την κυβέρνηση. Θα σταθώ στο θέμα στο οποίο εκείνος επικέντρωσε την ομιλία του: στις αποκαλύψεις για τα Paradise Papers –το θέμα της ημέρας.
Δεν τους είδα ενθουσιασμένους από τον αντίκτυπο που είχε η υπόθεση έως εκείνη την ώρα – νωρίς το βράδυ. Δεν είχαν ξεκινήσει βέβαια τα δελτία ειδήσεων των καναλιών ακόμη, αλλά ένας εξ αυτών, φίλος μου από χρόνια, μου είπε το αμφίσημο «μαθαίνουμε ότι η ΝουΔού έχει πλακωθεί στα τηλέφωνα για να πέσει το θέμα της Μαρέβας μαλακά».
Μα γιατί να πάει ψηλά, δεν καταλαβαίνω. Αν δεν κάνω λάθος, όσα αποκαλύφθηκαν χθες δεν ήταν τίποτε περισσότερο από όσα η ίδια η κυβέρνηση (τα υπόγεια του Μαξίμου για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους) είχαν σερβίρει προ καιρού σε συγκεκριμένη μερίδα του Τύπου, που έχει αναλάβει εργολαβικά τις σχετικές αποκαλύψεις. Τίποτε το καινούργιο δεν είδα, εγώ τουλάχιστον, αλλά φαντάζομαι και άλλοι. Οπότε;
Ο άγραφος κανόνας
Κατά τα λοιπά θα κάνω μια γενική παρατήρηση: στα χρόνια μετά τη Μεταπολίτευση ήταν άγραφος κανόνας στην πολιτική, γυναίκες, παιδιά κ.λπ. να μένουν έξω από την πολιτική αντιπαράθεση των κομμάτων. Εχεις επιχειρήματα; Παρουσίασέ τα και σύντριψε τον αντίπαλό σου –ήταν ο γενικός κανόνας. Εσπασε μια φορά όταν με επίνευση ή και βοήθεια από τη ΝουΔού επιχειρήθηκε να πληγεί ο Ανδρέας, μέσω της τότε συζύγου του Δήμητρας. Αλλά μετά το 1993, το πράγμα επανήλθε σε γενικές γραμμές στα ίσια του. Αυτό που παρακολουθούμε τώρα είναι μια επανάληψη του έργου που είδαμε το ’89-’90.
Είναι ιστορικά καταδικασμένη αυτή η ιστορία. Απορώ πώς δεν το καταλαβαίνει ο πρόεδρος Τσίπρας. Οι χουλιγκάνοι που τον περιτριγυρίζουν και τον ωθούν σε αυτή την τακτική θα εξαφανιστούν όταν αποχωρήσει από την εξουσία. Εκείνος όμως (ευελπιστεί ότι) θα παραμείνει. Και επειδή στην πολιτική δεν υπάρχουν καλοί άνθρωποι, ας έχει στο πίσω μέρος του μυαλού του ότι χουλιγκάνοι, σαν τους δικούς του, υπάρχουν και στην άλλη πλευρά…
