Είχα από μικρή απέχθεια για τις κατασκηνώσεις. Συνδύαζαν στο μυαλό μου την πειθαρχία στρατοπέδου με την ομαδοποίηση ορφανοτροφείου. Και όλο αυτό δημιουργεί μία αίσθηση κατηχητικού. Τα τελευταία χρόνια ωστόσο είχα αρχίσει να συμφιλιώνομαι με αφορμή τα πιτσιρίκια φίλων που προτιμούσαν την κατασκήνωση από τις διακοπές με τους γονείς τους. Βέβαια, όταν ήρθαν στη δημοσιότητα φωτογραφίες από το κάμπινγκ (μετά εθνικιστικού practice) της Χρυσής Αυγής στον ποταμό της Νέδας αναβίωσε, με απεχθή τρόπο, η αίσθηση των προπαγανδιστικών διακοπών.

Ο ΣΥΡΙΖΑ όμως είναι εδώ για να μας εκπλήσσει. Αυτήν τη φορά με το «εναλλακτικό» κάμπινγκ της Νεολαίας του κόμματος στο Γιαννιτσοχώρι. Οπου, όπως είδα στα χθεσινά «ΝΕΑ», σε υποδέχεται μια κακοζωγραφισμένη αφίσα με δύο φιγούρες που τρέχουν σε παραλία με φοίνικα (!) κρατώντας κόκκινη σημαία. Και με ομπρέλα-κομματική προσευχή: «Στους δρόμους που δεν είχε πριν κανείς βαδίσει διακινδύνεψε τα βήματά σου. Στις σκέψεις που δεν είχε πριν κανείς σκεφτεί διακινδύνεψε το κεφάλι σου. Τώρα σύντροφε θα αφήσουμε τον παλιό κόσμο πίσω μας». Από εκεί παρελαύνουν στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και ο πρεσβευτής της Βενεζουέλας στην Αθήνα. Και μάλιστα τη μέρα που το καθεστώς Μαδούρο έκανε τις αιματοβαμμένες εκλογές – παρωδία στις οποίες πολλοί είχαν δικαίωμα διπλής ψήφου ενώ οι δημοσιογράφοι απαγορεύονταν να πλησιάσουν τα εκλογικά κέντρα. Και μόνο αυτό ακυρώνει την έκπληξη για όσα αποκαλύπτονται περί επαφών με την κυβέρνηση της Βενεζουέλας την εποχή που ο Αλέξης Τσίπρας ήθελε να αποδράσουμε ως χώρα από την Ευρώπη. Η βενεζουελίτιδα είναι τελικά βαριά, καλπάζουσα και ανήκεστος. Η διαψευσμένη αυταπάτη εύκολα γίνεται εμμονή. Και ακόμη πιο εύκολα, η εμμονή γίνεται τοξικότητα.