Χρειάζεται ένας Σέρλοκ Χολμς που θα πιάσει το νήμα από το 2001 και την ένταξη στην ΟΝΕ για να «μάθουμε πώς φθάσαμε μέχρι εδώ»; Οχι, χρειάζεται μια εξεταστική επιτροπή. Την πρόταση κατέθεσε η Φώφη Γεννηματά με επιστολή που απέστειλε προχθές στους πολιτικούς αρχηγούς των υπόλοιπων κομμάτων. Γιατί από το 2001; Είναι προφανές, αγαπητέ Γουότσον: Εντάσσοντας και το δικό της κόμμα σε μια διαδικασία κοινοβουλευτικού ελέγχου που αναζητά ενδείξεις ακόμη και για ποινικές ευθύνες, κάνει μια επίδειξη πολιτικού θάρρους και ιστορικής αμεροληψίας. Δεν είναι το «όλοι μαζί τα φάγαμε» του Θόδωρου Πάγκαλου. Είναι ένα «όλοι μαζί τα κάναμε».

Η Γεννηματά υπερασπίστηκε και χθες την αξία της πρότασής της από μια πρωινή εκπομπή της τηλεόρασης. Και επισήμανε έναν κίνδυνο. Αυτός είναι –με τη δική της διατύπωση –«να πάμε σε ένα πόρισμα σούπα και με μικροκομματικές λογικές να πετάει ο ένας την ευθύνη στον άλλον». Η αρχηγός του ΠΑΣΟΚ είναι αρκετά έμπειρη για να μη γνωρίζει ότι πολλές φορές στο παρελθόν το τελευταίο πράγμα που έχει φωτίσει μια εξεταστική επιτροπή είναι η αλήθεια. Και ότι αυτές οι επιτροπές που τόσο βαρύγδουπα καλούνται να αποκαλύψουν όσα «δικαιούται να μάθει ο ελληνικός λαός» κάνουν συνήθως ακριβώς το αντίθετο. Γιατί αντίθετα με τη Δικαιοσύνη που οφείλει να είναι τυφλή, η πολιτική συνηθίζει να βλέπει. Αλλά κι επειδή –πολύ ανθρώπινα –η πίστη στο κόμμα υπερτερεί καμιά φορά της πίστης στην αλήθεια.

Αυτός είναι λόγος για τον οποίο οι εξεταστικές επιτροπές έχουν πάψει να αποτελούν μέθοδο πολιτικής επιβίωσης γι’ αυτόν που προτείνει τη σύστασή τους: η διαδικασία έχει υπονομευθεί από το ίδιο της το αποτέλεσμα –τη σούπα που λέει η Φώφη Γεννηματά. Ακόμη όμως και με έναν τέτοιο κίνδυνο, η πρόταση έχει την αξία της: είναι άβολη. Το καταλαβαίνει κανείς και χωρίς να είναι ο Σέρλοκ Χολμς.

Τελευταία Νέα