Παρατηρούμε με θλίψη άλλες ευρωπαϊκές χώρες που βυθίστηκαν στην οικονομική κρίση να βρίσκουν σιγά σιγά τον βηματισμό τους. Κι εμείς, ύστερα από πέντε χρόνια σκληρής προσπάθειας, να βυθιζόμαστε ολοένα και περισσότερο. Φταίνε τα Μνημόνια μας έλεγε ο ΣΥΡΙΖΑ. Φταίτε εσείς που δεν τα εφαρμόσατε σωστά μας λένε οι εταίροι μας. Ή μήπως φταίει η Αριστερά και ο ΣΥΡΙΖΑ, που αποτέλεσε τροχοπέδη σε κάθε μεταρρυθμιστική προσπάθεια. Σωστά το μαντέψατε. Τα αίτια της αδυναμίας εξόδου της Ελλάδας από την κρίση δεν είναι οικονομικά. Είναι βαθιά πολιτικά.

Τον Δεκέμβριο του 2014, έπειτα από μια σκληρή κι επώδυνη συλλογική προσπάθεια, η χώρα έδειχνε σημάδια ανάκαμψης. Ενα καλό κλίμα είχε αρχίσει να διαμορφώνεται στην οικονομία. Και η κοινωνία έβλεπε ότι οι προσπάθειές της άρχισαν να καρπίζουν.

Η πορεία αυτή αντιστράφηκε βίαια. Από ένα κίνημα δημαγωγίας και εξτρεμισμού. Που κοίμισε μια εξουθενωμένη κοινωνία με το παραισθησιογόνο του λαϊκισμού. Ο Αλέξης Τσίπρας κατόρθωσε να αναρριχηθεί στην εξουσία υποσχόμενος ότι θα σκίσει τα Μνημόνια. Και με έναν νόμο θα οδηγήσει τον λαό στη γη της επαγγελίας. Εξήγγειλε στη Θεσσαλονίκη ένα πρόγραμμα παροχών 11 δισ. ευρώ. Υποσχόμενος στους πάντες τα πάντα. Κατέλαβε την εξουσία και εκτροχίασε μια χώρα που επέστρεφε στην ομαλότητα. Αρχικά, περιπλανήθηκε στα μονοπάτια της ρήξης και του χάους. Τελικά, έκανε δημοψήφισμα ζητώντας λαϊκή εντολή και νομιμοποίηση για μια καλύτερη συμφωνία. Την έλαβε. Και με υψηλά ποσοστά. Και έφερε την καταστροφή. Φέσωσε τον ελληνικό λαό με 60 δισ., έκλεισε τις τράπεζες και εκτίναξε την ανεργία. Και τελικά συμφώνησε ένα τρίτο και πολύ πιο σκληρό Μνημόνιο.

Η σύγκρουση με την πραγματικότητα αποδείχθηκε οδυνηρή. Το τίμημα για τους πολίτες τεράστιο. Αλλά και για τον ίδιο. Το κόμμα του διαλύθηκε. Ούτε αυτό μπόρεσε να διαχειριστεί. Το εσωκομματικό ξεκαθάρισμα λογαριασμών το μετέτρεψε σε πρόβλημα της χώρας. Και οδήγησε τη χώρα σε εκλογές. Τρίτη προσφυγή στην κάλπη μέσα σε οκτώ μήνες.

Τώρα ζητάει από τον ελληνικό λαό να του δώσει αυτοδυναμία να εφαρμόσει το Μνημόνιο που συμφώνησε, με το οποίο όμως διαφωνεί. Να σχηματίσει, δηλαδή, μια κυβέρνηση από ένα πολιτικό προσωπικό με αντιμνημονιακό κύτταρο. Ενα πολιτικό προσωπικό με ταλέντο στη διαμαρτυρία και την άρνηση, αλλά μηδενική ικανότητα διοίκησης.

Αυτές οι εκλογές, όμως, γίνονται μετά το σοκ της αλήθειας. Δεν υπάρχουν πια ψευδαισθήσεις, ούτε τρίτοι δρόμοι. Υπάρχει μόνο η οκτάμηνη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Κι ένα τρίτο Μνημόνιο. Επ’ αυτών θα κριθεί ο κ. Τσίπρας. Επί των δεσμεύσεων που αθέτησε και των προβλημάτων που δημιούργησε. Αυτή την αξιολόγηση δεν μπορεί να την αποφύγει ο Αλέξης Τσίπρας. Και θα είναι οδυνηρή.

Ο Κωνσταντίνος Αρβανιτόπουλος είναι καθηγητής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και πρώην υπουργός της ΝΔ

Τελευταία Νέα