Ο μεγάλος νικητής του χθεσινού δημοψηφίσματος δεν έκανε δηλώσεις χθες. Τις απέφυγε επιδεικτικά. Αφησε να μιλήσουν οι διάφοροι δευτερότριτοι (Τσίπρας, Καμμένος κλπ.), αλλά ο ίδιος προτίμησε να επαναπαυθεί στον τεράστιο θρίαμβο που κατήγαγε.

Είναι, σου λέει, πάγια η τακτική αυτή που ακολουθούν οι αδιαμφισβήτητοι νικητές. Αφήνουν να μιλήσει η νίκη τους, γιατί πολύ απλά δεν έχουν κανένα λόγο να εξηγήσουν οτιδήποτε. Και σε κανέναν. Επειδή είναι όλα τόσο φανερά, μα τόσο φανερά, που δεν χρειάζονται την παραμικρή αποσαφήνιση ή ανάλυση.

Ετσι ο πραγματικός νικητής του δημοψηφίσματος, που είναι ο Νέος Διχασμός, μίλησε με τα έργα του και άφησε το αριστερό αγόρι Αλέξη και τους ακολούθους του να πανηγυρίζουν για μια απόφαση, το δημοψήφισμα επί ανυπάρκτου ερωτήματος δηλαδή, που πέτυχε να διχάσει απολύτως τον ελληνικό λαό –ανεξάρτητα από τη μεγάλη διαφορά που πήρε τελικά το Οχι.

Δεν ξέρω τι θα πει ο ιστορικός του μέλλοντος για τον ρόλο που έπαιξε το δημοψήφισμα στην επικράτηση του Νέου Διχασμού. Γνωρίζω όμως ότι έρχονται μέρες δύσκολες, και εβδομάδες, και χρόνοι. Φρικάρω και μόνο στη σκέψη. Και ανατρέχω στους ποιητές που τα έχουν πει όλα –στον Ελύτη, από το «Αξιον Εστί» και το «Προφητικόν» του συγκεκριμένα, όπου ο «εξόριστος ποιητής» καλείται να πει τι βλέπει και εκείνος απαντά:

«…Καὶ τῶν ἀρχαίων Κυβερνητῶν τὰ ἔργα πληρώνοντας ἡ Χτῖσις, θὰ φρίξει. Ταραχὴ θὰ πέσει στὸν Ἅδη, καὶ τὸ σανίδωµα θὰ ὑποχωρήσει ἀπὸ τὴν πίεση τὴ µεγάλη τοῦ ἥλιου. Ἀλλὰ πρίν, ἰδοῦ, θὰ στενάξουν οἱ νέοι, καὶ τὸ αἷµα τους ἀναίτια θὰ γεράσει. Κουρεµένοι κατάδικοι θὰ χτυπήσουν τὴν καραβάνα τους πάνω στὰ κάγκελα. Καὶ θὰ ἀδειάσουν ὅλα τὰ ἐργοστάσια, καὶ µετὰ πάλι µὲ τὴν ἐπίταξη θὰ γεµίσουν, γιὰ νὰ βγάλουνε ὄνειρα συντηρηµένα σὲ κουτιὰ µυριάδες, καὶ χιλιάδων λογιῶν ἐµφιαλωµένη φύση. Καὶ θὰ ‘ρθοῦνε χρόνια χλωµὰ καὶ ἀδύναµα µέσα στὴ γάζα. Καὶ θά ‘χει καθένας τὰ λίγα γραµµάρια τῆς εὐτυχίας.

Καὶ θά ‘ναι τὰ πράγµατα µέσα του κιόλας ὡραῖα ἐρείπια. Τότε, µὴν ἔχοντας ἄλλη ἐξορία, ποὺ νὰ θρηνήσει ὁ Ποιητής, τὴν ὑγεία τῆς καταιγίδας ἀπό τ’ ἀνοιχτὰ στήθη τοῦ ἀδειάζοντας, θὰ γυρίσει γιὰ νὰ σταθεῖ στὰ ὡραία µέσα ἐρείπια…».

Σατανικό σχέδιο

Νίκησε ο Εθνικός Διχασμός, κέρδισε ο Τσίπρας. Το παλικάρι θα πάει, λέει, τώρα να φέρει συμφωνία. Ποια συμφωνία όμως; Ιδού η απορία. Διότι αυτήν της 25ης Ιουνίου την καταψήφισε ο λαός. Της 27ης Ιουνίου, όχι. Αυτή θα μας φέρει; Μα και αυτή σκληρή είναι. Θα την υπογράψει ή θα κάνει νέο δημοψήφισμα; Εγώ εισηγούμαι ναι! Να γίνεται δημοψήφισμα σε κάθε προοπτική συμφωνίας. Να πηγαίνει δηλαδή ο Τσίπρας Βρυξέλλες, να συζητάει με τους εταίρους, να φτάνει σε ένα σημείο, κοντά –ας πούμε –στην υπογραφή μιας συμφωνίας και πριν υπογράψει, να τους λέει «μια στιγμή, πετάγομαι Αθήνα, κάνω σε πέντε μέρες ένα δημοψήφισμα, αποφασίζει ο λαός και επανέρχομαι».

Με το σατανικό, όπως το συνέλαβα, αυτό κόλπο θα τους σπάσει τα νεύρα και έτσι, εξουθενωμένοι όπως θα είναι, θα τους αποσπάσει όποια συμφωνία τον συμφέρει. Στο μεταξύ, στους δρόμους θα πλακώνονται (στην καλύτερη…) οι Ελληνες και θα γελάει τρανταχτά ο γίγαντας Διχασμός.

Τα συγχαρητήριά μου στους νικητές…

Ξινός καφές

Αν ο Πρόεδρος Αλέξης έχει καμιά αμφιβολία για το ποιος πραγματικά νίκησε στο χθεσινό δημοψήφισμα, ας καλέσει στο Μέγαρο Μαξίμου σήμερα, για 5 λεπτά έστω, τον φίλο μου, τον Νίκο Φίλη, να του περιγράψει μερικές σκηνές από το μέλλον που έζησε χθες στο Φίλιον της οδού Σκουφά στο Κολωνάκι.

Πήγε ο άνθρωπος να πιει έναν καφέ, αλλά του βγήκε ξινή η επιλογή. Ο ένας του φώναζε «δεν σας κατηγορούμε για τη ζημιά στην οικονομία που κάνατε, σας κατηγορούμε για τη ζημιά στη δημοκρατία». Ο άλλος του έλεγε με ύφος ιδιαίτερα εμφαντικό «αν μας πάτε στη δραχμή, θα σε κυνηγήσω προσωπικά και θα σε βρω, να είσαι σίγουρος». Κάποιος τρίτος του είπε «απόλαυσε τον καφέ σου τώρα, γιατί σε τρεις μέρες δεν θα μπορείς να κυκλοφορείς στον δρόμο», ενώ ένας τέταρτος του περιέγραψε τον απόλυτο εφιάλτη: «Εγώ δεν θα σας επιτεθώ. Αυτοί που σας πίστεψαν και τους εξαπατήσατε θα σας επιτεθούν πρώτοι»!

Ωχχχ…

Οπου νά ‘ναι…

Δακρύζω, φυσικά, στη σκέψη ότι ο φίλος μου ο Φίλης και τόσοι άλλοι θα δυσκολεύονται σύντομα να απολαύσουν αυτές τις μικρές χαρές της ζωής, όπως έναν καφέ στο Φίλιον, αλλά επειδή εκ φύσεως είμαι αισιόδοξος άνθρωπος προτείνω σε αυτούς που του έκαναν bullying να κάνουν ό,τι κι εγώ, που βασίζομαι στις διαβεβαιώσεις των νικητών και περιμένω. Από τον Πρωθυπουργό Αλέξη ώς τον τελευταίο βαστάζο της τσάντας του (έχει τσάντα ο Αλέξης; Και τι έχει μέσα; Ηθελα να ‘ξερα. Φαντάζομαι καμιά βαριά κουλτούρα, κανένα Λούκι Λουκ, κανένα Αστερίξ, και φυσικά την «Πράσινη» του supporter Γιαννακόπουλου), όλοι μάς υποσχέθηκαν ότι «εντός 48 ωρών θα έχουμε συμφωνία».

Πολύ ωραία, από χθες τα μεσάνυχτα, έχουν περάσει 12 ώρες ήδη και μας απομένουν άλλες 36 για να συμπληρωθεί το 48ωρο. Βάλε και κάτι ώρες στο πηγαινέλα Αθήνα – Βρυξέλλες, τι απομένει; Ενα 24ωρο καθαρό για να επιτευχθεί αυτή η πολυπόθητη συμφωνία, να τελειώνουμε, μήπως και βρει η χώρα τον χαμένο βηματισμό της –αν τον βρει ποτέ, γιατί δεν είμαι καθόλου σίγουρος…

Ολα μέλι-γάλα

Επίσης, εγώ μετράω και τις ώρες να ανοίξουν και οι τράπεζες αύριο. Ελιωσα στα πόδια μου να περιφέρομαι από ΑΤΜ σε ΑΤΜ για το 60άρικο της ημέρας, που στη συνέχεια έγινε 50άρικο, διότι λέει και καλά ότι τους τελείωσαν τα 20ευρα και είπαν να το γυρίσουν στα πιο χοντρά, στα 50άρικα, να το παίρνει ο γέρος να κάνει φιγούρα στο καφενείο, ζεστός ζεστός.

Οπως με διαβεβαίωσε προσωπικά από τηλεοράσεως το «ουάου» αγόρι Βαρουφάκης αλλά και η φίλη μου Λούκα (Κατσέλη), πρόεδρος, σου λέει, της Ενωσης των Τραπεζών που, φαντάζομαι, βλαστημάει την ώρα και τη στιγμή που πήγε και έμπλεξε με όλους αυτούς, αύριο που ο μήνας έχει 7 θα ανοίξουν οι τράπεζες!

Οι άνθρωποι που έμειναν απλήρωτοι θα πληρωθούν, οι επαγγελματίες θα μπορέσουν να κάνουν αναλήψεις για να πληρώσουν τις υποχρεώσεις τους, συνταξιούχοι θα πάρουν τις συντάξεις –γενικά θα ρεύσει το χρήμα, ρε παιδί μου. Και όταν ρέει το χρήμα, καταναλώνεται –πάει στην αγορά.

Ελάτε, βρε κουτά, που πιστέψατε τους «ναιναίδες», που έφερναν την καταστροφή. Ο παράδεισος είναι και πάλι εδώ!..

Λοιποί πρωταγωνιστές

Ολοκληρώνοντας για σήμερα, δεν μπορώ να μη συγχαρώ και τους υπόλοιπους, πλην προέδρου Αλέξη, νικητές της χθεσινής αναμέτρησης: τον ακαταμάχητο πρόεδρο Πάνο του κόμματος «Π. Καμμένος και Σία Ανεξάρτητοι Ελληνες» και τον πρόεδρο μπαρμπα-Νίκο του κόμματος Χρυσή Αυγή που έδωσαν πόρτα πόρτα τη μάχη του Οχι και την κέρδισαν.

Εύχομαι από καρδιάς πάντα τέτοια και επίσης «σε άλλα με υγεία»!