Ο Βαρουφάκης είχε δίκιο. Η Ελλάδα είναι όντως θύμα δημοσιονομικού πνιγμού. Για να το πούμε σωστά, ο Βαρουφάκης είχε μιλήσει για δημοσιονομικό waterboarding. Είναι το περιβόητο βασανιστήριο που έκανε η CIA ή κάποιοι καλοθελητές σε τρίτες χώρες για λογαριασμό της. Στον ανακρινόμενο φοράνε κουκούλα, τον βάζουν κάτω και του ρίχνουν νερό ώστε να του δημιουργήσουν αίσθημα ασφυξίας.

Ο Βαρουφάκης είχε δίκιο, όχι όμως για το παρελθόν, διότι εκείνος αναφερόταν στο Μνημόνιο και πιο συγκεκριμένα, στην περίοδο από το 2009 ώς το 2015. Ο δημοσιονομικός πνιγμός αφορά το παρόν και το μέλλον. Με άλλα λόγια, τη σημερινή Ελλάδα που την κυβερνά ο ΣΥΡΙΖΑ μαζί με τον Καμμένο. Αυτής το κεφάλι έχει μπει κάτω από το νερό –μόνο το μεσαίο δάχτυλο έχει μείνει να φαίνεται πάνω από την επιφάνεια. Εδώ και καμιά εικοσαριά μέρες, κάθε δημοπρασία εντόκων γραμματίων, κάθε πληρωμή προς το ΔΝΤ και –το μεγάλο ταμπού –κάθε καταβολή μισθών και συντάξεων κινδυνεύει να είναι η τελευταία. Το οξυγόνο διαθεσίμων τελειώνει. Προκειμένου να αποφύγει τον πνιγμό, η κυβέρνηση θα πρέπει να πάρει μέτρα για να πάρει τη δόση. Πόσο άλλο να κρατήσει την αναπνοή της;

Οπως στο waterboarding ο βασανιζόμενος δεν δέχεται χτυπήματα αλλά νερό –άρα δεν έχει μετά να επιδείξει κατάγματα ή μώλωπες -, έτσι και στην περίπτωση του δημοσιονομικού πνιγμού το εργαλείο είναι θεωρητικά αβλαβές. Πρόκειται για απλή εφαρμογή των κανόνων της ευρωζώνης και του Μνημονίου. Ο Αλέξης Τσίπρας πρέπει να ολοκληρώσει το πρόγραμμα για να πάρει την υπολειπόμενη δόση των 7,1 δισ. ή για να ανέβει το πλαφόν των εντόκων που θα επιτρέψει στο Δημόσιο να αναχρηματοδοτηθεί. Ο ELA, τα σταγονίδια ρευστότητας στις τράπεζες από την ΕΚΤ, είναι κάτι σαν το λεπτό εκείνο που βγαίνει το κεφάλι του βασανιζόμενου από το νερό για να το ξαναβάλουν αμέσως.

Ολα αυτά είναι επινόησης Σόιμπλε. Αποβλέπουν στην υποταγή της νέας ελληνικής κυβέρνησης. Αυτή καλείται να πάρει μέτρα. Ή να πάρει το τεράστιο εθνικό ρίσκο της εξόδου από την ευρωζώνη. Φυσικά, δεν το βλέπουν όλοι έτσι στην Ευρώπη. Στο Βερολίνο, στις Βρυξέλλες, στη Φρανκφούρτη και στο Παρίσι υπάρχουν σημαντικοί παίκτες που θεωρούν ότι το Grexit θα είναι καταστροφή μεσο-μακροπρόθεσμα και για το ευρώ. Βούτυρο στο κρουασάν της κάθε Λεπέν και όχι μόνο. Αλλά από την ώρα που η Ελλάδα έχει το κεφάλι μέσα στο νερό, το βασανιστήριο σταματά μόνο αν ο βασανιζόμενος σηκώσει το χέρι, όχι για να δείξει το δάχτυλο ή έστω τη γροθιά του, αλλά για να ζητήσει να σταματήσει το μαρτύριο. Αυτό έχει ψιλο-γίνει –η ρητορική της Ελλάδα, στο εξωτερικό κυρίως, έχει αλλάξει. Υποταγή όμως δεν έχει επέλθει. Μέτρα δεν έχουν ληφθεί. Και η απρονοησία Βαρουφάκη να δείξει το δάχτυλο –με τον έναν ή τον άλλον τρόπο –σε όλο σχεδόν το Eurogroup σημαίνει ότι τα μέτρα που θα ζητηθούν θα είναι πολύ σκληρά –ας όψονται οι διάφοροι Ραχόι.

Τι πραγματική επιλογή έχει η κυβέρνηση –πλην δραχμής, που δεν είναι επιλογή; Να πάει σε εκλογές. Κανείς δεν μπορεί να της το αρνηθεί με τη δικαιολογία ότι δεν υπάρχουν λεφτά. Σε τέτοια περίπτωση η Ευρώπη θα βρεθεί υπόλογη για πραξικόπημα. Στις δημοκρατίες δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Οπως δεν επιτρέπονται και ψευδαισθήσεις για λεφτά από την Κίνα, τη Ρωσία ή φοροπεραιώσεις-εξπρές.

Τελευταία Νέα