«Εδώ σε θέλω κάβουρα».

Λαϊκή παροιμία

Μία από τις πολλές πτυχές της πρόσφατης κρίσης είναι οι διαπραγματεύσεις για τη συνέχιση του προγράμματος διάσωσης της Ελλάδας. Πολλά τα στοιχεία της, θα καταγραφούν στην ιστορία του ατελείωτου παζαριού που στοιχειοθετεί τη ζωή της Ενωσης. Γιατί είναι ένα υβριδικό σύστημα ένωσης κρατών σε εξέλιξη. Ενα σύστημα που από τη γέννησή του μετασχηματίζεται μέσα από κρίσεις οι οποίες δημιουργούνται από τις μεταβαλλόμενες διεθνείς οικονομικές –και όχι μόνο –συγκυρίες. Σπάνια η Ενωση βαδίζει με μακροχρόνιο στρατηγικό σχεδιασμό. Ακόμη και η δημιουργία της υπήρξε μια βολονταριστική αντίδραση στους δυο πολέμους που αιματοκύλισαν την ήπειρό μας. Και οι διαπραγματεύσεις στη διάρκεια της ιστορίας της, πολλές φορές σκληρές, προηγήθηκαν της λύσης που υιοθετήθηκε.

Αυτή τη φορά τον τόνο έδωσε το μεταμοντέρνο στυλ που επέβαλε η χώρα μας. Η φανταχτερή δημοσιότητα, η χρήση σκληρής γλώσσας εκατέρωθεν, η κατ’ αρχάς δυσάρεστη έκπληξη των εταίρων μας και ο συμβιβασμός που προδιαγράφει τη σύντομη επανάληψη της κρίσης και την ανάγκη λήψης σημαντικών αποφάσεων για το μέλλον της Ελλάδας σε συνθήκες δημοσιονομικής ασφυξίας.

Η διαχείριση της διαπραγμάτευσης προκαλεί ήδη ποικίλα σχόλια. Οπου διαφαίνονται δύο βασικές σχολές σκέψης. Το σύνθημα της μιας σχολής: «Πολλή φασαρία για το τίποτε». Αν ήταν διδακτορική διατριβή, θα μπορούσε να έχει τίτλο: «Πώς να διαπραγματευτείτε με τον χειρότερο δυνατό τρόπο, ώστε να πετύχετε το χειρότερο αποτέλεσμα για τα συμφέροντά σας». Η άλλη σχολή, αντίθετα, θα ισχυριστεί ότι μια νέα εποχή ανατέλλει για την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση προς όφελος των αδυνάτων που ή θα δώσει λύσεις στην Ευρώπη της κρίσης ανάπτυξης ή θα οδηγήσει σε διάλυση.

Η προσωπική μου άποψη για το τι θα συμβεί δεν έχει σημασία. Σημασία έχει να δούμε τις εξελίξεις, για τη χώρα μας αλλά και την Ενωση, στους λίγους μήνες παράτασης που πέτυχε η Ελλάδα. Και αυτό γιατί, για κακή μας τύχη, το πλαίσιο που διαμορφώνει η πρόσφατη πρόταση της Επιτροπής, το οποίο διατύπωσε ο κ. Γιούνκερ, για περισσότερη Ευρώπη των πολλών ταχυτήτων έρχεται στη χειρότερη δυνατή στιγμή. Ώς τον Ιούνιο, οπότε θα τοποθετηθούν γι’ αυτήν τα κράτη – μέλη, τα κάρβουνα θα σιγοκαίνε.

Ας ελπίσουμε ότι η Αθήνα θα βάλει παπούτσια αντιπυρικά.

Τελευταία Νέα