Λίγο πριν από τις γερμανικές εκλογές,τον Σεπτέμβριο του ’13,ο κ. Σόιμπλε ομολόγησεότι η Ελλάδα θα χρειαστεί και ένα τρίτο πακέτο βοήθειας ενώ η ελληνική πλευρά, αιφνιδιασμένη,απαντούσεμεsuccessstory!

Ακούσαμε τότε, γιαπρώτη φορά από ελληνικά χείλη, ότι δεν θέλουμε κούρεμα και πως δεν θα χρειαστούμε ίσως περισσότερα από 10 δισ. ευρώ, την ίδια ώρα που η κυρία Μέρκελ δήλωνε «δεν γνωρίζω τι μπορεί να απαιτηθεί» δείχνοντας στην επιπόλαιη ελληνική πλευρά τη δεδομένη γερμανική βούληση για μια εκ νέου υιοθεσία του προβληματικού τέκνου που λέγεται Ελλάδα.

Ενόψει των ευρωεκλογών του Ιουνίου του ’14, η ελληνική πλευρά μονιμοποιώντας τον «έκτακτο» ΕΝΦΙΑπαρουσίασε πλεονασματική εικόνα στον ελληνικό προϋπολογισμό και ενδεικτική έξοδο στις αγορές, ξεχνώντας τον βασικό κανόνα ότι δεν μπορείς με πλεονάσματα και με δυνατότητα δανεισμού να ζητάς βοήθεια ή και κουρέματα χρέους!

Δεν άργησε λοιπόν να φανεί το δημοσιονομικό και το χρηματοδοτικό κενό, πράγμα που εν τέλει οδήγησε στην αναβολή της πέμπτηςαξιολόγησης του υφιστάμενου Μνημονίου από το οποίο θα βγαίναμε/βγούμε όχι ασφαλώς για να πάμε στις αγορές αλλά για να μπούμε σε μια επόμενη σχέση με τους δανειστές μαςπου περιγράφεταιωςECCL (προληπτική χρηματοδοτική γραμμή στήριξης).

Ηδη, με το που ανακοινώθηκαν οι εκλογές η ελληνική κοινωνία τα ξανάκουσε όλα, από το ότι οι εκλογές αποτελούν πιστωτικό γεγονός, θα σταματήσει η ρευστότητα, θα υπάρξειGrexit, θα γίνουμεΒενεζουέλα, θα μας εκβιάσουν με έξοδο από το ευρώ, ενώ κάποιοι εταίροι/δανειστές φέρεται να προτιμούνστη διακυβέρνηση της χώρας οικεία σε αυτούς πρόσωπα.

Ολοι επομένως καταλάβαμε ότι ημέχρι τώρα πολιτική «ομαλότητακαι σταθερότητα» είναι αυτό που λέμε, στα οικονομικά, ασταθής ισορροπία. Δηλαδή ότι δεν σωθήκαμε, δηλαδή ότι οι θυσίες μας –για τις οποίες ουδέποτε ερωτηθήκαμε και οι οποίες ήδη στον μεγάλο τους βαθμό έχουν μονιμοποιηθεί –δεν κατάφεραν να διασφαλίσουν την παραμονή μας στην ευρωζώνη.

Η χώρα μας, πέντε χρόνια μετά, βρίσκεται ενώπιον των ίδιων διλημμάτων και ερωτημάτων με αυτά με τα οποία σύρθηκε σε αυτήτην μπερδεμένη περιπέτεια διάσωσηςμε δραματικά σήμερα χειρότερη μακροοικονομική εικόνα.

Η ατζέντα και μόνο των θεμάτων της διαπραγμάτευσης που περιλαμβάνει τα εργασιακά, τις τράπεζες, το Ασφαλιστικό και ίσως τη συζήτηση για το χρέος (αναδιάταξή του) δείχνει ότι «ο κύβος δεν έχει ριφθεί»και τίποτε δεν έχει οριστικά διορθωθεί.

Του οικονομολόγου ΜΑ – φοροτέχνη Α’ – διευθύνοντος συμβούλου της FAO Economics AE

Τελευταία Νέα