Ενας πολιτικός από τη γειτονική Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας, ο αντιπρόεδρος της Βουλής της χώρας Αντόνιο Μιλόσοσκι, με μερικούς φίλους του, ήρθε διακοπές στην Ελλάδα –όπως και πολλοί ακόμα συμπατριώτες του. Ορειβάτης, προφανώς, ανέβηκε στην κορυφή του Ολύμπου και βγήκε φωτογραφίες. Είχε, λέει, στην τσέπη του και μια σημαία (που κάπου δήλωσε ότι την έχει πάντα στην τσέπη του) από εκείνες τις παλιές που αποσύρθηκαν, με τον 16άκτινο ήλιο που αποδίδεται στη Μακεδονική Δυναστεία, την οποία άνοιξε και φωτογραφίστηκε με αυτή. Υστερα ανάρτησε τις φωτογραφίες στο facebook και περίμενε από τους συμπατριώτες του, όσους γαλουχήθηκαν με το πνεύμα της Ντίσνεϊλαντ του εθνικιστικού κιτς που πλέον κυριαρχεί στα Σκόπια (όπως και, παλαιότερα, στη Θεσσαλονίκη του Ψωμιάδη) να τον δοξάσουν. Και από τους Ελληνες να τον βρίσουν.

Τα πράγματα πήγαν όπως ακριβώς τα περίμενε. Ο κ. Μιλόσοσκι βρήκε δημοσιότητα και στη χώρα του ήδη δοξάζεται ως εκπρόσωπος της αθάνατης βαλκανικής χωριατιάς, που κερδίζει ψήφους χάρη στον πρωτογονισμό και την εσωστρέφειά της. Εναν τέτοιο τύπο κανονικά τον καταδικάζεις στην κοινή χλεύη, στον επαρχιωτισμό που του αντιστοιχεί. Και ιδίως αν είσαι Ελληνας που ξέρεις τα μεγέθη, δεν ασχολείσαι μαζί του. Η Ελλάδα ούτε κινδυνεύει από τους κουφιοκέφαλους του γειτονικού εθνικισμού ούτε τίποτα. Και ήταν νομίζω περιττή η ανακοίνωση του εκπροσώπου του υπουργείου Εξωτερικών, Κων. Κούτρα, που μάλιστα το ύφος της εμπεριείχε διατυπώσεις του δικού μας εθνικισμού. Ακόμα πιο περιττή η παρέμβαση της ευρωβουλευτή της ΝΔ Μαρίας Σπυράκη.

Μα να μείνει αναπάντητη η πρόκληση; Ναι. Ως ανάξια σχολιασμού της.

Η πολιτική, σε μεγάλο βαθμό, είναι διαχείριση συμβόλων και εντυπώσεων. Το Μακεδονικό, ωστόσο, δεν είναι ένα θέμα που κλιμακώθηκε αποκλειστικά λόγω του εθνικισμού των γειτόνων. Στις αρχές του 1990 ήταν το κυρίαρχο θέμα και του δικού μας εθνικισμού –κάπως έτσι αντί να κλείσει το θέμα, επί προεδρίας στην ΠΓΔΜ Μιλόσεβιτς, παρέμεινε έως και σήμερα εκκρεμές. Κατά έναν τρόπο, συμβάλαμε στον εθνικισμό του Γκρούεφσκι και στην Ντίσνεϊλαντ με τους γιγάντιους Βουκεφάλες στην πλατεία των Σκοπίων.

Και είναι κρίμα να ασχολούμαστε σοβαρά και σήμερα με ανοησίες, μόνο και μόνο επειδή είναι ένας εύκολος τρόπος να γίνουμε αντικείμενο δημοσιότητας.

Τελευταία Νέα