Πέμπτη 17 Ιουλίου –την ημέρα, παρεμπιπτόντως, που καταρρίφθηκε το μαλαισιανό Boeing στην Ανατολική Ουκρανία –στο αεροδρόμιο του Στρασβούργου. Στη θύρα επιβίβασης της πτήσης για Παρίσι, οι επιβάτες που περιμένουν στην ουρά βλέπουν τη Μαρίν Λεπέν και τον σύντροφό της Λουίς Αλιό, τον Ζαν-Μαρί Λεπέν και τη σύζυγό του Ζανί, καθώς και τους σωματοφύλακές τους και δύο αστυνομικούς με πολιτικά να τους προσπερνούν και να περνούν μπροστά.

Στο Στρασβούργο βρισκόμαστε, ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου είχε, στην ουρά περιμένουν αρκετοί ακόμη ευρωβουλευτές. Οι οποίοι διαμαρτύρονται ευγενώς στο πλήρωμα. Μία αεροσυνοδός τους εξηγεί πως η οικογένεια Λεπέν ταξιδεύει business class. Μόνο που στη συγκεκριμένη πτήση δεν υπάρχει business class. Η αεροσυνοδός παραμένει ψύχραιμη. Η Μαρίν Λεπέν, ανταπαντά, έχει χρυσή κάρτα της Air France. Στις πτήσεις εντός Γαλλίας, οι κάτοχοι της κάρτας αυτής έχουν προτεραιότητα στην επιβίβαση. Μόνο που και οι άλλοι ευρωβουλευτές έχουν χρυσή κάρτα. Η αεροσυνοδός διευκρινίζει τότε πως η κάρτα της Μαρίν Λεπέν είναι VIP και άρα εξασφαλίζει περισσότερα προνόμια. Μόνο που οι άλλοι ευρωβουλευτές, όπως και οι κοινοί θνητοί φυσικά, δεν μπορούν να τη ζητήσουν αυτήν την κάρτα. Προσφέρεται από την ίδια την Air France κατά βούληση, σε πελάτες που «συνεισφέρουν στη λάμψη της εταιρείας» –σύμφωνα με το γαλλικό περιοδικό «Μαριάν». Φτάνοντας στο Ορλί, ένα μίνιμπας περίμενε την οικογένεια Λεπέν στα σκαλιά του αεροπλάνου. Θα μπορούσε να τους περιμένει και μια λιμουζίνα. Ή ένα ιδιωτικό τζετ. Αρκεί να το είχαν ζητήσει.

Αλλά αυτά είναι πταίσματα. Ασήμαντα πταίσματα. Αλλού κρύβεται η τραγωδία. Στην προσπάθεια, ας πούμε, του Εθνικού Μετώπου να εκμεταλλευθεί τα επεισόδια που έχουν σημειωθεί το τελευταίο διάστημα στη Γαλλία, με αντισημιτική πολλές φορές χροιά, στο περιθώριο διαδηλώσεων διαμαρτυρίας για τα εγκλήματα στη Γάζα, προκειμένου να προωθήσει την αντιμεταναστευτική ρητορική του. Ή στην επίθεση που έκανε στον γάλλο πρωθυπουργό, τον Μανουέλ Βαλς, επειδή διακήρυξε πως «η τιμή ενός έθνους, το μεγαλείο του, είναι να αναγνωρίζει αυτό που, μια μέρα, το ατίμασε» και πως «η ατιμία της Γαλλίας είναι ότι υπήρξε συνεργός της δύναμης κατοχής» στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο «στέλνοντας προς έναν σίγουρο θάνατο γυναίκες, άνδρες και παιδιά επειδή ήταν Εβραίοι». Οτι «συντηρεί το μίσος της Γαλλίας» τον κατηγόρησε η Ακροδεξιά. Αυτή, που είναι το μίσος προσωποποιημένο –και μάλιστα με κάρτα VIP.

Τελευταία Νέα