«Ο Τζόζεφ Ρούντολφ Γουντ κοίταξε τους ανθρώπους που έκαναν τις απαραίτητες προετοιμασίες για την εκτέλεσή του, εντοπίζοντας τις σωστές φλέβες και εισάγοντας στα χέρια του δύο σωληνάκια. Είπε τα τελευταία του λόγια, χαμογέλασε στους συγγενείς των θυμάτων του και αναζήτησε με το βλέμμα τον ιερέα. Είχε μόλις δηλώσει πως είχε κάνει ειρήνη με τον θάνατο αλλά για ένα δευτερόλεπτο, μια έκφραση πανικού κυρίευσε το πρόσωπό του. Οι υπεύθυνοι χορήγησαν τα θανατηφόρα φάρμακα στις 1.52 μ.μ. Τα μάτια του Γουντ έκλεισαν. Περίπου δέκα λεπτά μετά, ξεκίνησαν τα αγκομαχητά. Επαναλαμβάνονταν κάθε πέντε με δώδεκα δευτερόλεπτα. Επαναλήφθηκαν εκατοντάδες φορές. Ενας υπεύθυνος τον ήλεγξε τουλάχιστον έξι φορές. Ανοιξε το μικρόφωνο για να ενημερώσει το κοινό πως ο Γουντ ήταν ακόμη ναρκωμένος, παρά τους ήχους που ακούγονταν. Καθώς όλο αυτό συνεχιζόταν, οι δικηγόροι του Γουντ συνέταξαν φρενιασμένα επείγουσα έφεση, ζητώντας από τα ομοσπονδιακά και τα πολιτειακά δικαστήρια να παρέμβουν και να σταματήσουν την εκτέλεση της θανατικής ποινής. «Αγκομαχάει εδώ και περισσότερο από μία ώρα. Είναι ακόμα ζωντανός. Η εκτέλεση αυτή έχει παραβιάσει το συνταγματικό δικαίωμα του κ. Γουντ να θανατωθεί χωρίς απάνθρωπη και ασυνήθιστη τιμωρία». Το Ανώτατο Δικαστήριο της Αριζόνας συγκάλεσε αυτοσχέδια τηλεφωνική ακρόαση. Ο Γουντ πήρε την τελευταία του αναπνοή στις 3.37 μ.μ. Δώδεκα λεπτά αργότερα, κηρύχθηκε επισήμως νεκρός. Χρειάστηκαν μία ώρα και 57 λεπτά για να ολοκληρωθεί η εκτέλεση και ο Γουντ προσπαθούσε να πάρει ανάσα για περισσότερο από μιάμιση ώρα».

Είναι ο νηφάλιος, επαγγελματικός τρόπος με τον οποίο περιέγραψε την προχθεσινή θανάτωση του Τζόζεφ Ρούντολφ Γουντ ένας αυτόπτης μάρτυρας, ο ανταποκριτής του Ασοσιέιτεντ Πρες. Ο Γουντ είχε καταδικαστεί σε θάνατο για τη δολοφονία της πρώην συντρόφου του, Ντέμπι Ντίετζ, και του πατέρα της, Τζιν Ντίετζ, το 1989. Η διαδικασία της θανάτωσής του έπρεπε κανονικά να διαρκέσει 10-15 λεπτά. Η υπόθεση επανέφερε στην επικαιρότητα τη συζήτηση περί θανατικής ποινής, γενικότερα, και περί των αμφιλεγόμενων ενέσιμων σκευασμάτων που χρησιμοποιούνται, ειδικότερα –γιατί δεν είναι η πρώτη φορά που μια εκτέλεση στις ΗΠΑ εξελίσσεται σε horror show. «Μία ώρα και 57 λεπτά για να πεθάνει, και κάποιοι στηρίζουν την επαναφορά της θανατικής ποινής στην Ελλάδα» έγραψε διαδικτυακός φίλος στο facebook. «Μα ακριβώς αυτό εύχονται σιωπηλά όσοι τη στηρίζουν» επισήμανε ένας άλλος. Τα είπαν όλα σε δύο φράσεις.

Τελευταία Νέα