Αν η πολιτική από οποιαδήποτε πλευρά ή οπτική γωνία και αν την εξετάσεις και την ελέγξεις παραμένει κάτι αποκαλυπτικό, δεν είναι για τα σκάνδαλα που κατά διαστήματα ή και με καταιγιστικό ρυθμό γίνονται γνωστά. Και που αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς και να μην κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας, ακόμη και οι πιο ανυποψίαστοι θα ομολογούσαν πως ενώ ο καθένας με τον τρόπο του διαχειρίζεται και ολοκληρώνει την καθημερινότητά του, έστω σαν αστραπή περνάει από το μυαλό του η σκέψη πως την ίδια ακριβώς στιγμή σε χώρους που προϋποθέτουν αναπόφευκτα την πολιτική δοσοληψία, όλο και κάτι μεμπτό – στην επιεικέστερη εκδοχή – επιχειρείται. Οπως ακριβώς ένας χώρος που χαρακτηρίζεται ως ιερός προϋποθέτει την περισυλλογή και την προσευχή, με το ίδιο ακριβώς σκεπτικό έφτασε η πολιτική να είναι συνώνυμη της κατάχρησης, της ανομίας, της αέναης εξαργύρωσης των πιο ζημιογόνων για το κοινωνικό σύνολο οικονομικών συμφερόντων. Αδικο και απάνθρωπο βέβαια μαζί με τα ξερά να καίγονται και τα χλωρά, αλλά όταν το σύνολο σχεδόν των πολιτικών χρεώνεται με μια σατανικά τεχνουργημένη εξαπάτηση, αισθάνεσαι πως δεν υπάρχει πια κανείς που θα μπορούσε να εξαιρεθεί από μία, αν και όχι συνομολογημένη, καταδικαστέα ωστόσο σαν να ήταν ρητά συμφωνημένη, σύμπνοια.
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ
