Στην ετήσια έκθεσή του για τους κινδύνους που απειλούν τον κόσμο, το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ είχε περιλάβει, το 2021, στους δέκα σημαντικότερους κινδύνους για την επόμενη διετία την «απογοήτευση των νέων» – εκείνων, κυρίως, που βρίσκονται στην ηλικιακή ζώνη 18-24. Βίωναν τη δεύτερη μεγάλη κρίση της ζωής τους, μετά τη Μεγάλη Υφεση. Και κινδύνευαν – κινδυνεύουν -, αν κάτι δεν αλλάξει, να εξελιχθούν σε μια «χαμένη γενιά». Οι πολιτικές λιτότητας στα χρόνια της οικονομικής κρίσης, σημείωνε το World Economic Forum, ενίσχυσαν τις ανισότητες, προπάντων τις διαγενεακές, μείωσαν τις επενδύσεις στα εκπαιδευτικά συστήματα, στένεψαν την πρόσβαση των νέων στον κόσμο της εργασίας και άνοιξαν την ψαλίδα ανάμεσα σε εκείνους, τους λιγότερους, που μπορούσαν να αξιοποιήσουν τις μεγάλες ευκαιρίες που η ψηφιακή επανάσταση προσφέρει και τους πολλούς που έχουν πρόσβαση μόνο σε ανασφαλείς, ευκαιριακές και υποαμειβόμενες θέσεις απασχόλησης, σε μια «εποχή των παγετώνων» για την αγορά εργασίας. Η πανδημία επιβάρυνε όλα αυτά τα προβλήματα. Τα μέτρα οικονομικής ενίσχυσης που τα κράτη προώθησαν δεν περιέλαβαν τους νέους στον σχεδιασμό τους και τα μεγάλα προβλήματα ψυχικής υγείας, που προκάλεσαν η πανδημία και τα μέτρα κοινωνικής απομόνωσης που τη συνόδευσαν, ήταν και αυτά ασύμμετρα βαρύτερα για τους νεότερους.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ