Αποτελεί έναν αναχρονισμό διάρκειας περίπου μισού αιώνα. Συνίσταται σε μια στρέβλωση. Tη μετατροπή του «ασύλου ιδεών» και ελεύθερης διακίνησής τους, σε «άβατο» βίας, αυθαιρεσίας, αυταρχισμού και εγκληματικότητας. Ο λόγος για την ασφάλεια και την τάξη στα πανεπιστημιακά ιδρύματα της χώρας μας. Αρχικά, τη μακρινή πλέον δεκαετία του 1970 μετά την πτώση του στρατιωτικού καθεστώτος, η εμπέδωση μιας διάχυτης ελευθεριότητας και κινητικότητας οδήγησαν σε μια παραδοχή: Οτι τα πανεπιστήμια για να είναι ελεύθερα, θα πρέπει να είναι χώροι «άβατα» για τις Αρχές. Η εμμονή με την παρεξηγημένη αυτή ερμηνεία του «ασύλου ιδεών» ως «άβατο» αντιδημοκρατικής και αντικοινωνικής συμπεριφοράς, βίας, εγκληματικής δραστηριότητας, αυτή η συνειδητή διαστρέβλωση εννοιών και νοημάτων έγινε μέσα από το πέρασμα των δεκαετιών καθεστώς.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ